26
Waƙar yabo
1 A wannan rana za a rera wannan waƙa a ƙasar Yahuda.
Muna da birni mai ƙarfi;
Allah yake ceton
katanga da kuma kagarunta.
2 A buɗe ƙofofi
saboda al’umma mai adalci ta shiga,
al’ummar da mai aminci.
3 Za ka kiyaye shi da cikakken salama
shi wanda ya kafa zuciyarsa gare ka,
domin ya dogara a gare ka.
4 Ku dogara ga Ubangiji,
gama shi Ubangiji, ne madawwamin Dutse.
5 Yakan ƙasƙantar da waɗanda suke zama a bisa
ya kawar da birni mai alfarma ƙasa;
ya rusa ta har ƙasa
ya jefar da ita cikin ƙura.
6 Ƙafafu sukan tattake ta,
ƙafafu waɗanda aka zalunta,
wato, sawun matalauta.
7 Hanyar masu adalci sumul take;
Ya Mai Aikata Gaskiya, ka sa hanyar masu adalci ta yi sumul.
muna sa zuciya gare ka;
sunanka da tunani a kanka
su ne marmarin zukatanmu.
9 Raina yana marmarinka da dare;
da safe kuma raina yana son ganinka.
Sa’ad da hukunce-hukuncenka suka sauko duniya,
mutanen duniya kan koyi adalci.
10 Ko da yake akan nuna wa mugaye alheri,
ba sa koyi adalci;
har ma a ƙasar masu aikata gaskiya sukan ci gaba da aikata mugunta
ba sa ganin girmar darajar Ubangiji.
11 Ya Ubangiji an ɗaga hannunka sama,
amma ba sa ganinsa.
Bari su ga himmarka don mutanenka su kuma sha kunya;
bari wutar da aka ajiye don abokan gābanka ta cinye su.
12 Ubangiji ka kafa salama dominmu;
duk abin da muka iya yi kai ne ka yi mana.
13 Ya Ubangiji, Allahnmu, waɗansu iyayengiji ban da kai sun yi mulki a kanmu,
amma sunanka kaɗai muka girmama.
14 Yanzu duk sun mutu, ba za su ƙara rayuwa ba;
waɗannan ruhohin da suka rasu ba za su tashi ba.
Ka hukunta su ka kuma kawo su ga hallaka;
ka sa ba za a ƙara tunawa da su ba.
15 Ka fadada al’umma, ya Ubangiji;
ka fadada al’umma.
Ka samo wa kanka ɗaukaka;
ka fadada dukan iyakokin ƙasar.
16 Ubangiji, sun zo gare ka a cikin damuwarsu;
sa’ad da ka hore su,
da ƙyar suna iya yin addu’a.†Ma’anar wannan kalma a Ibraniyanci don wannan jumla babu tabbas.
17 Kamar mace mai ciki da take gab da haihuwa
takan yi ta murɗawa tana kuka saboda zafi,
haka muka kasance a gabanka, ya Ubangiji.
18 Muna da ciki, mun yi ta murɗewa saboda zafi,
amma mun haifi iska.
Ba mu kawo ceto ga duniya ba;
ba mu haifi mutanen duniya ba.
19 Amma matattunka za su rayu;
jikunansu za su tashi.
Ku da kuke zama a ƙura,
ku farka ku kuma yi sowa don farin ciki.
Raɓarka kamar raɓar safiya ce;
duniya za tă haifi matattunta.
20 Ku tafi, mutanena, ku shiga ɗakunanku
ku kuma kulle ƙofofi;
ku ɓoye kanku na ɗan lokaci
sai ya huce fushinsa.
21 Duba, Ubangiji yana fitowa daga mazauninsa
don yă hukunta mutanen duniya saboda zunubansu.
Duniya za tă bayyana zub da jinin da aka yi a kanta;
ba za tă ƙara ɓoye waɗanda aka kashe a cikinta ba.