किंवा त्याच्या जिभेला दोर बांधू शकशील काय?

किंवा त्याच्या जाभाडामध्ये आकडा खुपसशील काय?

तो तुझ्याशी सौम्य शब्दांनी बोलेल काय?

म्हणून तो तुझ्याशी करार करेल का?

किंवा तुझ्या घरातील तरुण स्त्रियांसाठी साखळीला बांधून ठेवू शकशील?

व्यापारी लोक त्याची आपसात वाटणी करून घेतील काय?

किंवा मत्स्यबाण त्याच्या डोक्यात खुपसता येईल काय?

तर त्या संघर्षाचे तुला स्मरण होऊन तसे तू पुन्हा कधीही करणार नाही!

तो केवळ नजरेसमोर असणेच अत्यंत तीव्रतेचे आहे.

तर मग माझ्याविरुद्ध कोण उभा राहील?

आकाशाखाली आहे ते सर्वकाही माझेच आहे.

त्याची शक्ती आणि त्याच्या शरीराच्या आकर्षक आकाराविषयी बोलण्यास मी चुकणार नाही.

त्याच्या दुहेरी चिलखतामधून कोण भेद करू शकेल?

अशी त्याची मुखद्वारे उघडण्याचे धाडस कोणाला आहे?

ज्या घट्ट एकत्र मुद्रित केलेल्या आहेत;

की त्यामधून हवा देखील पार होऊ शकत नाही.

ती एकमेकांना लगटून असतात आणि ती वेगळी करता येत नाहीत.

त्याचे डोळे प्रभात किरणांसारखे आहेत.

अग्नीच्या ठिणग्या बाहेर उसळतात.

तसा त्याच्या नाकपुड्यातून धूर निघत असतो.

आणि त्याच्या मुखातून तापलेल्या ज्वाला पडतात.

त्याच्यापुढे भीती चालत असते.

ते दृढ आणि अढळ असतात.

जात्याच्या तळीसारखी कणखर आहे.

त्याचा वार होण्याआधीच ते माघार घेतात.

अथवा भाला, बरची किंवा बाणाचा त्याच्यावर काहीही प्रभाव पडत नाही.

आणि कास्याला कुजलेले लाकूड असे लेखतो.

आणि गोफणधोंडे त्याला भुसकटासारखे आहेत.

भाल्याच्या खुळखुळण्याला तो हसत असतो.

मळणीच्या घणाप्रमाणे आपल्या खुणा चिखलावर मागे सोडतो.

आणि तेलाच्या पात्रासारखे सागरास ढवळतो.

की एखाद्याला वाटेल की सागराला पांढरे केस आहेत.

तो एक निर्भय प्राणी आहे.

जे सर्व गर्विष्ठ आहेत, त्यांचा तो राजा आहे.”