स्तोत्र 142
दावीदाची मासकीलज्यावेळी तो गुहेमध्ये होता. एक अभ्यर्थना
1 मी अगदी काकुळतीला येऊन याहवेहला विनवणी करतो;
मी उच्चस्वरात याहवेहला दयेची विनंती करतो.
2 माझी तक्रार मी त्यांच्यापुढे ओतत आहे,
आणि माझे कष्ट मी त्यांच्यासमोर प्रकट करत आहे.
3 कारण माझा आत्मा निराशेने व्याकूळ झाला आहे,
तुमच्यासमोर माझी नियती नेहमी स्पष्ट असते.
माझ्या शत्रूंनी
माझ्या मार्गात सापळे लावले आहेत.
4 ते पाहा! माझ्या उजवीकडे मला साहाय्य करणारा कोणीही नाही;
माझी कोणालाही पर्वा नाही.
मला काहीच आश्रय नाही;
माझ्या जिवाची कोणासही चिंता नाही.
5 मी याहवेहचा धावा करतो;
मी म्हटले, “तुम्हीच माझे आश्रयस्थान आहात,
जिवंतांच्या भूमीत तुम्हीच माझे विधिलिखित आहात.”
6 माझा धावा ऐका,
कारण मी अत्यंत निराशाजनक मनःस्थितीत आहे;
माझा छळ करणार्‍यांपासून तुम्ही मला मुक्त करा,
कारण ते माझ्यापेक्षा अत्यंत बलिष्ठ आहेत.
7 मला बंदिवासातून मुक्त करा,
म्हणजे मला तुमची उपकारस्तुती करता येईल;
मग तुम्ही मला साहाय्य केले,
म्हणून नीतिमान लोक माझ्याबरोबर आनंदोत्सव करतील.