16
เปาโลกับสิลาสปาทิโมธีไปตวย
1 เปาโลไปเมืองเดอร์บีกับเมืองลิสตรา ตี้หั้นมีสาวกของพระเยซูคนนึ่งจื้อทิโมธี แม่เป๋นผู้เจื้อจาวยิวแต่ป้อเป๋นจาวกรีก 2 ทิโมธีเป๋นคนมีจื้อเสียงดีในหมู่ปี้น้องผู้เจื้อในเมืองลิสตรากับเมืองอิโคนียูม 3 เปาโลใค่ปาทิโมธีฮ่วมเตียวตางไปตวยกั๋น จึงหื้อทิโมธีเข้าพิธีสุหนัตก่อน เปื้อเอาใจ๋จาวยิวตังหลายตี้อยู่ในเมืองต๋ำหมู่นั้นตี้หมู่เขาจะไป ย้อนคนตังหลายฮู้ว่าป้อของทิโมธีเป๋นจาวกรีก 4 เมื่อต้านหมู่นั้นเตียวแอ่วไปต๋ามเมืองต่างๆ นั้น ก็อู้เรื่องข้อตกลงจากกรุงเยรูซาเล็มของหมู่อัครทูตกับหมู่ผู้ปกครองหื้อผู้เจื้อตังหลายในกู้เมืองฟัง เปื้อจะได้เยียะตวยต๋ามนั้น 5 จึงเยียะหื้อหมู่คริสตจักรตังหลายมีความเจื้อเข้มแข็งขึ้น กับมีคนเข้ามาฮับเจื้อนักขึ้นตึงวันๆ
เปาโลหันนิมิตเป๋นเรื่องจาวมาซิโดเนีย
6 แล้วเปาโลกับคนตี้ไปตวยกั๋นก็เตียวตางผ่านเขตแดนแคว้นฟรีเจียกับแคว้นกาลาเทีย ย้อนว่าในเวลานั้นพระวิญญาณบริสุทธิ์บ่หื้อหมู่ต้านไปบอกถ้อยกำของพระเจ้าตี้แคว้นเอเชีย 7 เมื่อต้านหมู่นั้นมาแผวเขตแดนของแคว้นมิเซียแล้ว ก็ฮิจะเข้าไปในแคว้นบิธีเนีย แต่พระวิญญาณของพระเยซูยังบ่หื้อเข้าไปเตื้อ 8 ต้านหมู่นั้นจึงเตียวตางผ่านแคว้นมิเซียไปเมืองโตรอัสฮิมทะเลเหีย 9 ต๋อนเมื่อคืนเปาโลหันนิมิตว่ามีป้อจายจาวแคว้นมาซิโดเนียคนนึ่งมายืนอ้อนวอนว่า “ขอมาจ้วยหมู่เฮาจาวแคว้นมาซิโดเนียกำเต๊อะ” 10 หลังจากเปาโลหันนิมิตแล้ว หมู่เฮาตึงหมดก็ตัดสินใจ๋ไปตี้แคว้นมาซิโดเนียตันที โดยเข้าใจ๋ว่าพระเจ้าฮ้องหื้อหมู่เฮาไปบอกข่าวดีกับจาวมาซิโดเนียหั้น
นางลิเดียปาครอบครัวเข้ามาฮับเจื้อ
11 จากเมืองโตรอัส หมู่เฮานั่งเฮือสะเปาลัดซื่อไปตี้เกาะสาโมธรัส วันถัดมาก็ไปเถิงเมืองเนอาบุรี 12 จากเมืองเนอาบุรีนั้น หมู่เฮาก็ไปตี้เมืองฟีลิปปี เซิ่งเป๋นเมืองสำคัญของแคว้นมาซิโดเนีย กับเป๋นเมืองขึ้นของโรมตวย หมู่เฮาอยู่ในเมืองนี้หลายวัน
13 เมื่อเถิงวันสะบาโต หมู่เฮาออกจากปะตู๋เมืองไปตี้แม่น้ำ เฮากึ๊ดกั๋นว่าจะมีจาวยิวจุมนุมกั๋นอธิษฐานในตี้นึ่งตั๊ดหั้น เมื่อปะแล้วก็นั่งอู้กับหมู่แม่ญิงตี้มาจุมนุมกั๋นอยู่ตี้หั้น 14 มีแม่ญิงคนนึ่งจื้อลิเดียมาจากเมืองธิยาทิรา เป๋นคนขายผ้าสีม่วงรากาแปง เป๋นคนนับถือพระเจ้า เมื่อก่ำลังฟังหมู่เฮาอู้อยู่นั้น องค์พระผู้เป๋นเจ้าก็เปิดใจ๋ของนางหื้อสนใจ๋ถ้อยกำตี้เปาโลอู้นั้น แล้วนางก็ฮับเจื้อ 15 เมื่อแม่ญิงคนนั้นตึงสมาชิกในครอบครัวของนางฮับบัพติศมาแล้ว นางก็จั๊กจวนหมู่เฮาว่า “ถ้าหมู่ต้านตังหลายหันว่าข้าเจ้ามีความเจื้อในองค์พระผู้เป๋นเจ้าแต๊ๆ แล้ว ก็ขอเจิญปากั๋นมาย้างตี้บ้านของข้าเจ้าเต๊อะ” นางจวนแล้วจวนแหมจ๋นหมู่เฮาขัดบ่ได้
เปาโลกับสิลาสถูกคอกในเมืองฟีลิปปี
16 วันนึ่งเมื่อหมู่เฮาก่ำลังจะไปตี้จุมนุมอธิษฐาน มีสาวใจ๊คนนึ่งมาปะหมู่เฮา นางเป๋นขี้ข้าเจ้านายหลายคน นางมีผีหมอเมื่อเข้าอยู่ เยียะหื้อมีความสามารถตวายตั๊กเรื่องราวปายหน้าได้ นางเซาะสตางค์หื้อเจ้านายเป๋นจ๋ำนวนนัก 17 แม่ญิงคนนี้เตียวตวยก้นเปาโลกับหมู่เฮาแล้วเอิ้นว่า “คนหมู่นี้เป๋นคนฮับใจ๊ของพระเจ้าผู้สูงสุดเน่อ หมู่เขามาบอกวิถีตางตี้จะรอดป๊นบาปโต้ษหื้อกับหมู่ต้าน” 18 นางเยียะจาอี้ติดต่อกั๋นหลายวัน ก๋วนใจ๋เปาโลขนาดจ๋นอดบ่ได้ เปาโลจึงงว้ายไปสั่งผีตี้เข้านั้นว่า “ในนามตึงอำนาจของพระเยซูคริสต์ข้าสั่งหื้อออกจากตั๋วนางบ่าเดี่ยวนี้” แล้วผีต๋นนั้นก็ออกไปบ่าเดี่ยวนั้นเลย
19 หมู่เจ้านายของแม่ญิงคนนั้นหันว่าหมดโอกาสตี้จะได้สตางค์แล้ว จึงยับเปาโลกับสิลาสลากไปหาผู้มีอำนาจตัดสินตี้ข่วงก๋างเมือง 20 เมื่อหมู่เขาปามาเถิงหมู่ผู้พิพากษาคดีทั่วไปแล้ว ก็อู้ว่า “ไอ่ หมู่นี้เป๋นจาวยิวเข้ามาก่อก๋วนในบ้านเมืองของเฮา 21 เขาหมู่นี้มาสั่งสอนจั๊กจวนหื้อเจื้อถือธรรมเนียมต่างๆ ตี้หมู่เฮาจาวโรมันบ่ยอมฮับกับเยียะตึงบ่ได้ ย้อนผิดกฎหมาย” 22 คนตังหลายตี้จุมนุมฟังกั๋นก็หลุ้มเยียะหื้อเปาโลกับสิลาส หมู่ผู้พิพากษาคดีทั่วไปก็ใจ๊ทหารเข้ามาจั๊กเสื้อผ้าของเปาโลกับสิลาสออก แล้วสั่งหื้อเอาไม้แส้เฆี่ยนหลัง
23 หลังจากทหารเฆี่ยนไปหลายกำแล้ว ก็เอาตั๋วไปขังไว้ในคอก หมู่ผู้พิพากษาคดีทั่วไปสั่งนายกุมคอกเฝ้าไว้หื้อดี 24 เมื่อนายกุมคอกได้ฮับกำสั่งแล้ว ก็กุมตั๋วคนตึงสองไปขังไว้ตี้ห้องขังจั๊นใน แล้วใส่ขื่อคาตี้แข้งอย่างแน่นหนา
25 ประมาณเตี้ยงคืนเปาโลกับสิลาสก่ำลังปากั๋นอธิษฐานฮ้องเพลงสรรเสริญพระเจ้าอยู่นั้น นักโต้ษคนอื่นๆ ก็ฟังอยู่ 26 จู่ๆ ก็เกิดแผ่นดินไหวแฮงขนาดจ๋นฐานของคอกสั่นสนั่นปั่นปื๊น แล้วปะตู๋กู้บานก็เปิดออกหมด เจื้อกเหล็กตี้ล่ามนักโต้ษหลวะออกหมดกู้คน 27 นายกุมคอกตื่นขึ้นมาก็หันปะตู๋คอกไขออกหมด ก็กึ๊ดว่านักโต้ษหนีออกไปเสี้ยงหมดแล้ว เขากั๋วจะมีโต้ษจึงจั๊กดาบออกมาจะฆ่าตั๋วต๋าย 28 แต่เปาโลเอิ้นเสียงดังว่า “ห้ามเยียะเน่อ หมู่เฮาอยู่นี่กั๋นหมดลู้”
29 นายกุมคอกก็เลยบอกหื้อคนต๋ามไฟส่องผ่อ แล้วล่นเข้าไปหมอบไหว้ตี๋นเปาโลกับสิลาส ตั๋วเขาสั่นถาบๆ ย้อนกั๋ว 30 แล้วปาตึงสองออกมาจากคอกถามว่า “ต้านครับ ข้าพเจ้าจะต้องเยียะจาใดเถิงจะรอดป๊นบาปโต้ษได้”
31 เปาโลกับสิลาสก็ตอบว่า “หื้อเจื้อวางใจ๋ในพระเยซูองค์พระผู้เป๋นเจ้า แล้วต้านก็จะรอดป๊นบาปโต้ษได้ ตึงครอบครัวของต้านกู้คนตวย” 32 ต้านตึงสองก็สั่งสอนถ้อยกำขององค์พระผู้เป๋นเจ้าหื้อนายกุมคอกกับกู้คนตี้อยู่ในบ้านของเขาฟัง 33 แม้ว่าจะเป๋นเมื่อคืนแล้ว นายกุมคอกก็ยังปาเปาโลกับสิลาสไปล้างแผลตี้ถูกเฆี่ยน แล้วเขากับสมาชิกในครอบครัวกู้คนก็ฮับบัพติศมาพร้อมกั๋นหมดตันที 34 หลังจากนั้นนายกุมคอกก็ปาต้านตึงสองไปบ้านของเขา แล้วยกขันโตกข้าวมาสู่หมู่เขากิ๋น นายกุมคอกกับสมาชิกในครอบครัวยินดีขนาด ย้อนว่ากู้คนได้เจื้อวางใจ๋พระเจ้าแล้ว
35 แจ้งเจ๊ามาหมู่ผู้พิพากษาคดีทั่วไปสั่งหมู่เจ้าหน้าตี้มาบอกนายกุมคอกว่า “ปล่อยตั๋วสองคนนั้นไปเหียเน่อ”
36 นายกุมคอกก็ไปบอกเปาโลว่า “หมู่ผู้พิพากษาคดีทั่วไปสั่งหื้อปล่อยตั๋วต้านตึงสอง ขอหื้อไปอยู่ดีมีสุขเต๊อะ”
37 แต่เปาโลอู้กับหมู่เจ้าหน้าตี้ว่า “หมู่เขาเอาไม้แส้เฆี่ยนหมู่เฮาต่อหน้าคนตังหลายแล้วเอาไปขังคอกโดยบ่ยอมสอบสวนก่อน แต่หมู่เฮาเป๋นคนสัญจ้าดโรมันเน่อ บ่าเดี่ยวนี้จะมาไล่เหิบหมู่เฮาหื้อลักมอบออกไปจาอั้นกา เยียะจาอี้บ่ได้เน่อ๑ 16:37 กฎหมายโรมันหื้อสิทธิพิเศษแก่คนตี้ถือสัญจ้าดโรมันคือ ห้ามลงโต้ษโดยใจ๊วิธีตี้เยียะหื้อทรมาน หื้อหมู่เขานั้นมาปาหมู่เฮาออกไป”
38 หมู่เจ้าหน้าตี้จึงไปรายงานเรื่องนี้ต่อหมู่ผู้พิพากษาคดีทั่วไป เมื่อหมู่เขาได้ยินว่าเปาโลกับสิลาสเป๋นคนจ้าดโรมัน ก็ปากั๋นกั๋วกับฮ้อนใจ๋ 39 ก็มาขอสูมาลาโต้ษต้านตึงสอง แล้วปาออกมาจากคอก กับขอหื้อต้านตึงสองออกจากเมืองนี้ไปเหีย 40 เมื่อเปาโลกับสิลาสออกจากคอกแล้ว ก็ไปบ้านของนางลิเดีย ตี้หั้นเปาโลกับสิลาสก็ปะหมู่ปี้น้องผู้เจื้อ แล้วอู้กำตี้หื้อก๋ำลังใจ๋หมู่นั้น แล้วก็ลาจากกั๋นไป
๑16:37 16:37 กฎหมายโรมันหื้อสิทธิพิเศษแก่คนตี้ถือสัญจ้าดโรมันคือ ห้ามลงโต้ษโดยใจ๊วิธีตี้เยียะหื้อทรมาน