12
มารีย์เอาน้ำมันหอมล้างตี๋นหื้อพระเยซู
1 ก่อนเถิงงานปัสกาหกวัน พระเยซูก็มาตี้หมู่บ้านเบธานีเซิ่งเป๋นหมู่บ้านตี้ลาซารัสอยู่ ลาซารัสคนนี้ตี้พระองค์เยียะหื้อเป๋นขึ้นจากความต๋าย 2 หมู่คนตี้หั้นจัดงานเลี้ยงหื้อพระองค์ มารธาก็จ้วยผ่อกอยเรื่องของกิ๋นของว่า ต๋อนนั้นลาซารัสก็นั่งกิ๋นข้าวอยู่โต๊ะเดียวกั๋นกับพระองค์ 3 มารีย์เอาน้ำมันหอมนารดาบริสุทธิ์รากาแปงมาประมาณเกิ่งลิตร แล้วก็ถอกใส่ตี๋นของพระเยซู แล้วเอาผมของตั๋วเก่าเจ๊ดตี๋นหื้อพระองค์ ใคว่ตึงบ้านก็หอมน้ำมันหอมนั้นขนาด
4 แต่ยูดาส อิสคาริโอท สาวกคนนึ่งของพระเยซู คนตี้จะหักหลังพระองค์ ก็อู้ว่า 5 “เยียะหยังบ่เอาน้ำมันหอมนี้ไปขาย แล้วเอาสตางค์มาปั๋นหื้อกับคนตุ๊กคนจ๋น ถ้าขายจะได้สตางค์เหรียญเถิงสามร้อย” 6 ตี้ยูดาสอู้จาอี้บ่ใจ้ว่าเขาเป๋นห่วงคนตุ๊ก แต่ย้อนว่าเขาเป๋นคนขี้ลัก ซอบลักสตางค์ในถงสตางค์ส่วนรวมตี้เขาเป๋นคนผ่อ
7 พระเยซูก็อู้ว่า “ห้ามว่าหื้อนาง นางเยียะจาอี้เปื้อจะเกียมก๋านฝังศพของเฮา 8 คนตุ๊กคนจ๋นจะยังอยู่ตวยหมู่ต้านไปตลอด แต่เฮาจะบ่อยู่ตวยหมู่ต้านไปตลอด”
หมู่หัวหน้าปุโรหิตวางแผนตี้จะฆ่าลาซารัส
9 บ่ากองหมู่จาวยิวจ๋ำนวนนักได้ยินว่าพระเยซูอยู่ตี้หมู่บ้านเบธานี หมู่เขาก็เลยปากั๋นไปตี้หั้น ย้อนใค่หันพระเยซูกับลาซารัส คนตี้พระเยซูเยียะหื้อเป๋นขึ้นจากความต๋าย 10 จาอั้น หมู่หัวหน้าปุโรหิตก็เลยวางแผนจะฆ่าลาซารัสตวย 11 ย้อนลาซารัสเป๋นขึ้นจากความต๋ายแต๊ๆ หมู่จาวยิวหลายคนก็เลยละหมู่ผู้นำจาวยิวแล้วไปเจื้อวางใจ๋พระเยซู
หมู่คนต้อนฮับพระเยซูเข้ากรุงเยรูซาเล็ม
12 แหมวันนึ่งคนนักขนาดตี้มาฮ่วมงานปัสกา ได้ยินว่าพระเยซูก่ำลังเข้ามาตี้กรุงเยรูซาเล็ม 13 หมู่เขาก็ปากั๋นเอากิ่งปาล์ม๙ 12:13 เป๋นก๋านต้อนฮับคนตี้มีจื้อเสียง กาว่าคนสำคัญไปต้อนฮับพระองค์แล้วโห่ฮ้องว่า
“ขอพระเจ้าปั๋นปอนผู้ตี้มาในนามองค์พระผู้เป๋นเจ้าเต๊อะเน่อ”ณ 12:13 สดด. 118:25-26
“ขอพระเจ้าปั๋นปอนกษัตริย์อิสราเอลเต๊อะเน่อ”
14 พระเยซูเอาลูกลาตั๋วนึ่งขี่มา อย่างในพระคัมภีร์ตี้เขียนไว้ว่า
15 “จาวเมืองศิโยนเหย บ่ต้องกั๋ว
ผ่อหั้นลอ กษัตริย์ของหมู่เจ้าก่ำลังมา
พระองค์ขี่ลูกลาอยู่”ด 12:15 ศคย. 9:9
16 ในต๋อนนั้นหมู่สาวกของพระองค์ยังบ่เข้าใจ๋เรื่องนี้ แต่หลังจากตี้พระเยซูได้ฮับเกียรติอันยิ่งใหญ่แล้ว หมู่เขาก็กึ๊ดขึ้นได้ว่า พระคัมภีร์ได้เขียนเกี่ยวกับพระเยซูเถิงเรื่องนี้ไว้ กับหมู่เขาเป๋นคนตี้ได้เยียะจาอั้นหื้อพระองค์
17 หมู่คนตี้อยู่กับพระเยซูต๋อนตี้พระองค์ฮ้องลาซารัสออกจากอุโมงค์ฝังศพ กับเยียะหื้อลาซารัสเป๋นขึ้นจากความต๋ายนั้น ก็เป๋นพยานในสิ่งตี้เขาได้ยินได้หันมา 18 จาอั้นหลายคนก็ปากั๋นมาหาพระเยซู ย้อนได้ยินว่าพระองค์เยียะหมายสำคัญนี้ 19 หมู่ฟาริสีก็อู้กั๋นว่า “หันก่อ หมู่เฮาเยียะอะหยังเขา ก็บ่สำเร็จสักอย่าง คนตึงโลกปากั๋นไปติดต๋ามเขาเหียหมด”
จาวกรีกใค่ปะพระเยซู
20 มีจาวกรีกบางคนในคนตังหลายตี้ขึ้นไปนมัสก๋านพระเจ้าตี้กรุงเยรูซาเล็มในหละหว่างงานปัสกา 21 แล้วหมู่เขาก็ไปหาสาวกของพระเยซูคนนึ่ง จื้อ ฟีลิป ตี้มาจากหมู่บ้านเบธไซดาในแคว้นกาลิลี แล้วก็ขอฟีลิปว่า “ต้านครับ เฮาใค่ปะพระเยซู” 22 ฟีลิปก็เลยไปบอกอันดรูว์ แล้วเขาตึงสองคนก็ไปบอกพระเยซู
23 พระเยซูก็อู้ว่า “เถิงเวลาแล้วตี้พระเจ้าจะเยียะหื้อหันเถิงความยิ่งใหญ่ของบุตรมนุษย์ 24 เฮาบอกความจริงแก่ต้านตังหลายว่า ถ้าเม็ดข้าวแห้งแล้วตกลงดิน ก็จะงอกขึ้นมาหื้อผลแหมหลายเม็ด แต่ถ้าบ่ตกลงดิน ก็จะเป๋นก้าเม็ดข้าวเม็ดเดียวเต้าอั้น 25 คนใดตี้ใจ๊จีวิตหันแก่ตั๋วเก่าในโลกนี้ คนนั้นก็ฮักษาจีวิตนั้นบ่ได้ก็จะต๋าย แต่ถ้าใผใจ๊จีวิตบ่หันแก่ตั๋วในโลกนี้ ก็จะฮักษาจีวิตไว้ได้จ๋นฮับจีวิตนิรันดร์ 26 ใผตี้ฮับใจ๊เฮา ก็ต้องติดต๋ามหลามตวยเฮามา เฮาอยู่ตี้ไหน ผู้ฮับใจ๊ของเฮาก็จะอยู่ตี้หั้นตวย ใผตี้ฮับใจ๊เฮา พระเจ้าก็จะยกย่องคนนั้น
พระเยซูอู้เถิงความต๋ายของพระองค์
27 “บ่าเดี่ยวนี้เฮาตุ๊กอกตุ๊กใจ๋ขนาด จะอู้จาใดดี จะหื้อเฮาอู้ว่า ‘พระบิดาเจ้าข้า ขอโผดจ้วยข้าพระองค์หื้อป๊นเวลาแห่งความตุ๊กยากนี้ตวยเต๊อะ’ จาอั้นกา บ่ใจ้ ตี้เฮามาในโลกก็เปื้อเวลาแห่งความตุ๊กยากนี้ 28 ข้าแต่พระบิดา ขอหื้อคนหันเถิงความยิ่งใหญ่ของพระองค์” แล้วก็มีเสียงอู้จากต๊องฟ้าว่า “เฮาได้เยียะหื้อหันความยิ่งใหญ่แล้ว กับจะเยียะหื้อหันแหม”
29 เมื่อคนตี้อยู่หั้นได้ยินเสียงนั้น บางคนก็อู้ว่าเป๋นเสียงฟ้าฮ้อง แต่คนอื่นอู้ว่า “ทูตสวรรค์อู้กับต้าน”
30 แล้วพระเยซูก็บอกกับหมู่เขาว่า “เสียงนี้ก็เปื้อหมู่ต้านบ่ใจ้เปื้อเฮา 31 เถิงเวลาตี้จะตัดสินลงโต้ษโลกแล้ว ผู้ปกครองแห่งโลกนี้๒ 12:31 ผู้ปกครองโลกนี้ อ้างเถิง ซาต๋านก็จะโดนไล่ออกไป 32 เมื่อเฮาถูกยกขึ้นจากแผ่นดินโลก๓ 12:32 หมายเถิง ถูกเขิงบนไม้ก๋างเขน กับก๋านเป๋นขึ้นจากความต๋าย เฮาก็จะจั๊กนำกู้คนมาเจื้อวางใจ๋เฮา” 33 พระเยซูอู้จาอี้เปื้อบอกหื้อฮู้ว่าพระองค์จะต๋ายจาใด
34 คนตังหลายก็อู้ว่า “บทบัญญัติบอกหมู่เฮาไว้ว่า พระคริสต์จะมีจีวิตตลอดไป แล้วเยียะหยังต้านอู้ว่า ‘บุตรมนุษย์จะต้องถูกยกขึ้น’ กับ ‘บุตรมนุษย์’ เป๋นใผ”
35 พระเยซูอู้ว่า “แสงแจ้งของเฮาจะอยู่กับหมู่ต้านไปแหมสักบึดสักเมื่อ หื้อเตียวไปต๋อนตี้ยังมีแสงแจ้งอยู่ เปื้อความมืดจะตวยบ่ตันต้าน ย้อนคนตี้เตียวในความมืดก็จะบ่หันว่าก่ำลังเตียวไปตางใด 36 ต๋อนตี้ยังมีแสงแจ้งของเฮาอยู่ ก็หื้อเจื้อวางใจ๋ในแสงแจ้งนั้นเต๊อะ เปื้อว่าต้านจะได้เป๋นลูกของความเป่งแจ้ง” บ่ากองพระเยซูอู้จบแล้ว ก็ละหมู่เขาไปแล้วซ่อนตั๋วจากคนตังหลาย
หมู่จาวยิวบ่เจื้อวางใจ๋พระเยซู
37 เถิงแม้ว่าพระเยซูเยียะหมายสำคัญหลายอย่างหื้อหมู่เขาหัน แต่หมู่เขาก็ยังบ่เจื้อวางใจ๋พระองค์ 38 เปื้อหื้อเป๋นไปต๋ามตี้อิสยาห์ผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าอู้ไว้ว่า
“องค์พระผู้เป๋นเจ้า มีใผพ่องตี้เจื้อกำอู้ของหมู่เฮา
และพระองค์แสดงฤทธิ์อำนาจหื้อใผผ่อ”ต 12:38 อสย. 53:1
39 จาอั้นหมู่เขาก็เลยเจื้อพระองค์บ่ได้ ย้อนว่าอิสยาห์อู้ไว้แหมว่า
40 “พระเจ้าเยียะหื้อต๋าหมู่เขาบอด
และเยียะหื้อจิตใจ๋หมู่เขาหลึกหลึ่ง
เปื้อว่าต๋าหมู่เขาจะผ่อบ่หัน
กับจิตใจ๋หมู่เขาก็จะบ่เข้าใจ๋
หมู่เขาจะได้บ่ปิ๊กมาหาเฮาเปื้อหื้อเฮาฮักษาหมู่เขาหื้อหายดี”ถ 12:40 อสย. 6:10
41 อิสยาห์อู้จาอี้ก็ย้อนว่า เขาได้หันความยิ่งใหญ่ของพระเยซูล่วงหน้าแล้ว และอู้เถิงพระองค์ไว้
42 แต่ต๋อนนั้นมีหลายคน ตึงหมู่ผู้นำจาวยิวก็เจื้อวางใจ๋พระองค์ แต่เขาก็บ่ก้ายอมฮับพระองค์อย่างเปิดเผย ย้อนกั๋วตี้หมู่ฟาริสีจะไล่หมู่เขาออกจากสมาชิกธรรมศาลา 43 ย้อนว่าหมู่เขาซอบกำยกย่องของคนนักเหลือกำยกย่องของพระเจ้า
กำสอนของพระเยซูเป๋นกำตัดสินลงโต้ษ
44 พระเยซูฮ้องเอิ้นว่า “ใผตี้เจื้อวางใจ๋เฮา เขาบ่ได้เจื้อวางใจ๋ก้าเฮาเต้าอั้น แต่เขาเจื้อวางใจ๋พระองค์ผู้ตี้ใจ๊เฮามาตวย 45 คนตี้ผ่อหันเฮา เขาก็หันพระองค์ผู้ตี้ใจ๊เฮามา 46 เฮาเข้ามาเป๋นความเป่งแจ้งหื้อโลก เปื้อกู้คนตี้เจื้อวางใจ๋เฮาจะบ่อยู่ในความมืด
47 “คนตี้ได้ยินกำสอนของเฮาแล้วบ่เจื้อฟัง เฮาบ่ตัดสินลงโต้ษเขา ย้อนว่าเฮาบ่ได้มาเปื้อตัดสินลงโต้ษโลกนี้ แต่เฮามาเปื้อจ้วยโลกนี้หื้อรอดป๊นบาปโต้ษ 48 ถ้าใผบ่ยอมฮับเฮาและบ่ฮับกำอู้ของเฮา จะมีอย่างนึ่งตี้จะตัดสินลงโต้ษเขา คือกำตี้เฮาได้อู้ไปแล้วนั้นเนาะ จะตัดสินลงโต้ษเขาในวันสุดต๊าย 49 ย้อนกำอู้หมู่นี้เฮาบ่ได้อู้ต๋ามใจ๋ตั๋วเก่า แต่พระบิดาผู้ตี้ใจ๊เฮามาสั่งเฮาว่าจะอู้อะหยังอย่างใดพ่อง 50 แล้วเฮาก็ฮู้ว่ากำสั่งของพระองค์นั้นจะนำไปเถิงจีวิตนิรันดร์ เฮาเลยอู้ต๋ามตี้พระบิดาสั่งหื้ออู้”
๙12:13 12:13 เป๋นก๋านต้อนฮับคนตี้มีจื้อเสียง กาว่าคนสำคัญ
๑12:13 12:13 กำนี้เป๋นภาษาฮีบรูมีความหมายว่า “ขอโผดจ้วยหื้อรอด” จาวยิวใจ๊เป๋นกำสรรเสริญพระเจ้า
ณ12:13 12:13 สดด. 118:25-26
ด12:15 12:15 ศคย. 9:9
๒12:31 12:31 ผู้ปกครองโลกนี้ อ้างเถิง ซาต๋าน
๓12:32 12:32 หมายเถิง ถูกเขิงบนไม้ก๋างเขน กับก๋านเป๋นขึ้นจากความต๋าย
ต12:38 12:38 อสย. 53:1
ถ12:40 12:40 อสย. 6:10