7
พระเยซู​ฮักษา​คน​ฮับใจ๊​ของ​นายร้อย​ทหาร​โรมัน
เมื่อ​พระเยซู​อู้​เรื่อง​หมู่​นี้​หื้อ​คน​ตังหลาย​ฟัง​แล้ว พระองค์​ก็​เข้า​ไป​ใน​เมือง​คาเปอรนาอุม มี​คน​ฮับใจ๊​คน​นึ่ง​ของ​นายร้อย​ทหาร​โรมัน บ่สบาย​หนัก​เกือบ​จะ​ต๋าย​แล้ว นายร้อย​ฮัก​คน​นั้น​นัก นายร้อย​ได้​ยิน​ว่า​พระเยซู​มา จึง​หื้อ​หมู่​คน​เฒ่า​คน​แก่​ของ​จาว​ยิว​บาง​คน ไป​อ้อนวอน​ขอ​หื้อ​พระองค์​มา​ฮักษา​คน​ฮับใจ๊​ของ​เขา เมื่อ​หมู่​คน​เฒ่า​คน​แก่​นั้น​มา​เถิง​พระเยซู​แล้ว ก็​อ้อนวอน​แล้ว​อ้อนวอน​แหม​ว่า “นายร้อย​คน​นั้น​สมควร​ตี้​ต้าน​จะ​จ้วย ย้อน​เขา​ฮัก​คน​ใน​จ้าด​ของ​เฮา กับ​เขา​ได้​แป๋ง​ธรรมศาลา​หื้อ​เฮา​ตวย” พระเยซู​จึง​ไป​กับ​หมู่​เขา เมื่อ​ไป​เกือบ​จะ​เถิง​เฮือน​ตี้​นายร้อย​คน​นั้น​อยู่ นายร้อย​ก็​หื้อ​เปื้อน​บาง​คน​ไป​หา​พระองค์ ใจ๊​บอก​ว่า “บ่ถ้า​เข้า​ไป​ใน​เฮือน​เน่อ ย้อน​ข้าพเจ้า​บ่ดี​ปอ​ตี้​จะ​หื้อ​ต้าน​ลอด​เข้า​มา​ใน​จายคา​เฮือน​ของ​ข้าพเจ้า ย้อน​จาอั้น​ข้าพเจ้า​หัน​ว่า​บ่เปิง​ตี้​จะ​ออก​มา​ปะ​ต้าน แต่​ขอ​ต้าน​สั่ง​กำเดียว​เต้าอั้น คน​ฮับใจ๊​ของ​ข้าพเจ้า​ก็​จะ​หาย​จาก​พยาธิ​ตี้​เขา​เป๋น ข้าพเจ้า​อยู่​ใต้​วินัย​ของ​ทหาร กับ​มี​ทหาร​อยู่​ใต้​บังคับ​ของ​ข้าพเจ้า​ตวย ข้าพเจ้า​สั่ง​คน​นึ่ง​ว่า ‘ไป’ เขา​ก็​ไป สั่ง​คน​นึ่ง​ว่า ‘มา’ เขา​ก็​มา ข้าพเจ้า​บอก​คน​ฮับใจ๊​ว่า ‘เยียะ​อัน​นี้​เน่อ’ เขา​ก็​เยียะ” เมื่อ​พระเยซู​ได้ยิน​จาอั้น​ก็​งืด​ใน​ความ​เจื้อ​ของ​นายร้อย จึง​เหลียว​ปิ๊ก​มา​อู้​กับ​คน​ตังหลาย​ตี้​ติดต๋าม​พระองค์​ไป​ว่า “เฮา​บอก​หื้อ​ต้าน​ตังหลาย​ฮู้​ว่า เฮา​บ่เกย​ปะ​ใผ​คน​ใด​ใน​ประเทศ​อิสราเอล​ตี้​มี​ความ​เจื้อ​นัก​ขนาด​นี้​มา​ก่อน​เลย” 10 เมื่อ​เปื้อน​ปิ๊ก​ไป​เถิง​เฮือน​นายร้อย ก็​หัน​คน​ฮับใจ๊​คน​นั้น​หาย​เป๋น​ปกติ​แล้ว
พระเยซู​จ้วย​ลูก​ของ​แม่​หม้าย​เป๋น​ขึ้น​มา​ใหม่
11 ได้​แหม​บ่ปอ​เมิน พระเยซู​ไป​หมู่​บ้าน​นาอิน​กับ​หมู่​สาวก​ของ​พระองค์ คน​ตังหลาย​แหม​จ้าดนัก​ก็​ตวย​พระองค์​ไป 12 เมื่อ​มา​เถิง​ใก้​ปะตู๋​เมือง​นั้น มี​คน​หาม​ศพ​ป้อจาย​หนุ่ม​คน​นึ่ง​มา แม่​ของ​ป้อจาย​คน​นั้น​เป๋น​หม้าย​มี​ลูก​คน​เดียว จาว​บ้าน​จ้าดหลาย​คน​ก็​มา​ตวย​นาง 13 เมื่อ​พระเยซู​หัน​แม่​ของ​ป้อจาย​คน​นั้น พระองค์​มี​ใจ๋​อินดู​นาง อู้​ว่า “บ่ต้อง​ไห้​เน่อ” 14 แล้ว​พระองค์​เข้า​ไป​ใก้ๆ แล้ว​ต๊ะ​แตะ​หาม​ศพ หมู่​ตี้​หาม​ก็​หยุด​ยืน พระองค์​จึง​สั่ง​ว่า “จาย​หนุ่ม​เหย เฮา​สั่ง​เจ้า​หื้อ​ลุก​ขึ้น” 15 คน​ต๋าย​นั้น​ก็​ลุก​ขึ้น​นั่ง​อู้​ได้ พระองค์​จึง​มอบ​จาย​หนุ่ม​คน​นั้น​หื้อ​แม่​ของ​เขา
16 คน​ตังหลาย​ตี้​ตวย​มา​ก็​เก๋งกั๋ว​กั๋น​ขนาด แล้ว​ปา​กั๋น​สรรเสริญ​พระเจ้า​ว่า “ต้าน​ผู้​เป๋น​ปาก​เป๋น​เสียง​แตน​พระเจ้า​ตี้​ยิ่งใหญ่​ได้​เกิด​ขึ้น​มา​ต้ามก๋าง​หมู่​เฮา​แล้ว กับ​พระเจ้า​ได้​มา​จ้วย​คน​ของ​พระองค์​แล้ว” 17 เรื่อง​นี้​ก็​ได้​เล่าลือ​กั๋น​ไป​ใคว่​แคว้น​ยูเดีย กับ​ดินแดน​ตี้​อยู่​แวด​แคว้น​นั้น​ตวย
ยอห์น​ส่ง​สาวก​มา​ถาม​พระเยซู
18 หมู่​สาวก​ของ​ยอห์น​ก็​เล่า​เถิง​เหตุก๋ารณ์​ตึง​หมด​นั้น​หื้อ​ยอห์น​ฟัง 19 ยอห์น​ฮ้อง​สาวก​สอง​คน​มา​หา สั่ง​หื้อ​ไป​ถาม​พระเยซู​ว่า “ต้าน​เป๋น​ผู้​ตี้​จะ​มา​นั้น 7:19 ผู้​ตี้​จะ​มา​นั้น​หมายเถิง พระคริสต์ ตี้​ผู้​เป๋น​ปาก​เป๋น​เสียง​แตน​พระเจ้า​บอก​ว่า​จะ​มา​กา กาว่า​จะ​ต้อง​กอง​ถ้า​คน​อื่น​แหม” 20 เมื่อ​หมู่​เขา​มา​เถิง​พระเยซู ก็​บอก​พระองค์​ว่า “ยอห์น​ผู้​หื้อ​บัพติศมา​ใจ๊​หมู่​เฮา​มา​ถาม​พระองค์​ว่า ‘ต้าน​เป๋น​ผู้​ตี้​จะ​มา​นั้น​กา กาว่า​จะ​ต้อง​กอง​ถ้า​คน​อื่น​แหม’ ”
21 ใน​เวลา​หละหว่าง​นั้น​พระเยซู​ได้​ฮักษา​คน​เจ็บ​คน​เป๋น​โรค​ต่างๆ หื้อ​หาย​เป๋น​จ๋ำนวน​นัก คน​ตี้​ผี​เข้า​ก็​หาย คน​ต๋าบอด​ก็​ผ่อ​หัน​ได้ 22 พระองค์​ตอบ​สาวก​สอง​คน​นั้น​ไป​ว่า “ปิ๊ก​ไป​บอก​ยอห์น​ต๋าม​ตี้​หมู่​ต้าน​ได้​ยิน​กับ​ได้​หัน คือ​คน​ต๋าบอด​ก็​ผ่อ​หัน​ได้ คน​ง่อย​ก็​เตียว​ได้ คน​ขี้ตู้ด​ก็​หาย​สะอาด คน​หู​หนวก​ก็​ได้​ยิน คน​ต๋าย​ก็​เป๋น​ขึ้น​จาก​ความ​ต๋าย คน​ตุ๊ก​คน​ยาก​ก็​ได้​ฟัง​ข่าวดี 23 คน​ตี้​บ่ขัดใจ๋​ใน​สิ่ง​ตี้​เฮา​อู้​กับ​เยียะ ก็​เป๋น​สุข”
24 เมื่อ​คน​ตี้​ยอห์น​ใจ๊​มา​ปิ๊ก​ไป​แล้ว พระองค์​ตั้งเก๊า​อู้​กับ​คน​ตังหลาย​เรื่อง​ยอห์น​ว่า “ต้าน​ตังหลาย​ไป​ผ่อ​อะหยัง​ใน​ดินแดน​ทุรกั๋นดาร ไป​ผ่อ​ต้น​อ้อ​ถูก​ลม​ปั๊ด​แกว่ง​ไป​แกว่ง​มา​จาอั้น​กา 25 ถ้า​บ่ใจ้ ออก​ไป​ผ่อ​อะหยัง​กั๋น ไป​ผ่อ​คน​แต่งตั๋ว​งามๆ กา ย้อน​ว่า​คน​ตี้​แต่งตั๋ว​อย่าง​ดี​กิ๋น​ดี​อยู่​ดี​ย่อม​ปา​กั๋น​อยู่​ใน​วัง​ปู๊น 26 ถ้า​จาอั้น​หมู่​ต้าน​ออก​ไป​ผ่อ​อะหยัง​กั๋น ไป​ผ่อ​ผู้​เป๋น​ปาก​เป๋น​เสียง​แตน​พระเจ้า​แม่น​ก่อ แม่น​แล้ว เฮา​บอก​ต้าน​ตังหลาย​ว่า​ยอห์น​เป๋น​นัก​เหลือ​ผู้​เป๋น​ปาก​เป๋น​เสียง​แตน​พระเจ้า​แหม​ก่อน 27 คือ​ยอห์น​คน​เนียะ มี​กำเขียน​เถิง​ต้าน​ไว้​ว่า
‘เฮา​จะ​ส่ง​คน​ส่ง​ข่าว​นำ​หน้า​ต้าน​ไป​ก่อน
เขา​จะ​เกียม​คน 7:27 ถ้า​แป๋​ตรง​กับ​ภาษา​กรีก​เป๋น​กำ​ว่า “เกียม​คน” เป๋น “เกียม​ตาง”​หื้อ​พร้อม​ก่อน​ต้าน​มา’ 7:27 มลค. 3:1
28 เฮา​บอก​ต้าน​ตังหลาย​ว่า ใน​หมู่​คน​ตี้​เกิด​มา​นั้น​บ่มี​ใผ​ตี้​ยิ่งใหญ่​เหลือ​ยอห์น แต่​คน​เล็ก​หน้อย​ตี้​สุด​ใน​แผ่นดิน​ของ​พระเจ้า ก็​ยัง​ใหญ่​เหลือ​ยอห์น​แหม​ก่อน” 29 คน​ตังหลาย​กับ​หมู่​คน​เก็บ​ภาษี​ตี้​ได้ยิน​กับ​ได้ฮับ​บัพติศมา​จาก​ยอห์น​แล้ว ก็​ยอมฮับ​ว่า​พระเจ้า​ยุติธรรม 30 แต่​หมู่​ฟาริสี​กับ​ผู้​ชำนาญ​บท​บัญญัติ บ่ยอมฮับ​แผนก๋าน​ของ​พระเจ้า​ตี้​มี​ต่อ​หมู่​เขา โดย​บ่ฮับ​บัพติศมา​จาก​ยอห์น
31 พระเยซู​อู้​ต่อ​ไป​แหม​ว่า “จาอั้น​เฮา​จะ​เผียบ​คน​ใน​ยุค​สมัย​นี้​เหมือน​กับ​อะหยัง​ดี หมู่​เขา​จะ​เหมือน​อะหยัง 32 ก็​เผียบ​เหมือน​กับ​หละอ่อน​นั่ง​เล่น​อยู่​ก๋าง​กาด​ก๋าง​ลี เอิ้น​ฮ้อง​ใส่​กั๋น​ว่า
‘หมู่​เปิ้น​เป่า​ปี่​เป่า​แน​หื้อ​ฟัง​แล้ว
หมู่​ตั๋ว​ก็​บ่เต้น​บ่ฟ้อน​ตวย
หมู่​เปิ้น​ปา​กั๋น​ฮ้อง​เพลง สำหรับ​งาน​ศพ​หื้อ​ฟัง
หมู่​ตั๋ว​ก็​บ่ไห้​บ่หุย​ตวย’
33 ย้อน​ยอห์น​ผู้​หื้อ​บัพติศมา​ถือ​ศีล​อด​อาหาร​กับ​บ่ได้​กิ๋น​เหล้า​องุ่น ต้าน​ตังหลาย​ก็​ว่า ‘คน​นี้​มี​ผี​เข้า​อยู่’ 34 ส่วน​บุตรมนุษย์​ได้​ตึง​กิ๋น​ตึง​ดื่ม ต้าน​ตังหลาย​ก็​ว่า ‘ผ่อ​คน​นี้​ลอ ขี้​กละ ขี้​เมา​ตวย ป๋าย​บ่ปอ​ยัง​เป๋น​เปื้อน​กับ​คน​เก็บ​ภาษี คบ​กั๋น​กับ​คน​บาป’ 35 แต่​ปั๋ญญา​ของ​พระเจ้า​นั้น​ก็​ได้ฮับ​ก๋าน​ยอมฮับ​ว่า​ถูกต้อง​แล้ว​จาก​คน​ตี้​เยียะ​ตวย​ต๋าม​ปั๋ญญา​นั้น”
พระเยซู​ใน​บ้าน​ฟาริสี
36 มี​คน​นึ่ง​ใน​หมู่​ฟาริสี​จื้อ​ซีโมน เจิญ​พระองค์​ไป​กิ๋น​ข้าว​ตวย พระองค์​ก็​ไป​นั่ง​กิ๋น​ใน​เฮือน​ของ​เขา 37 มี​แม่ญิง​คน​นึ่ง​ใน​เมือง​นั้น​เป๋น​คน​บาป เมื่อ​ฮู้​ว่า​พระองค์​ก่ำลัง​กิ๋น​ข้าว​อยู่​ใน​บ้าน​ของ​ฟาริสี​คน​นั้น 38 แม่ญิง​คน​นั้น​ก็​ก๋ำ​ขวด​ใส่​น้ำมัน​หอม​มา​ยืน​อยู่​ตัง​หลัง​ใก้ๆ ตี๋น​พระเยซู ไห้​จ๋น​น้ำต๋า​ย้อย​ตก​ใส่​ตี๋น​พระองค์ นาง​ก็​เอา​ผม​ของ​นาง​เจ๊ด​ตี๋น​พระองค์ จูบ​ตี๋น​พระองค์​แล้ว​เอา​น้ำมัน​หอม​ถอก​ใส่​ตี๋น​พระองค์ 39 ฟาริสี​ตี้​ได้​เจิญ​พระเยซู​มา​บ้าน​หัน​ใส่ ก็​กึ๊ด​ใน​ใจ๋​ว่า “ถ้า​ต้าน​เป๋น​ผู้​เป๋น​ปาก​เป๋น​เสียง​แตน​พระเจ้า​แต๊ ก็​ต้อง​ฮู้​ว่า​แม่ญิง​คน​ตี้​ถูก​ตั๋ว​ของ​ต้าน​นั้น​เป๋น​ใผ เป๋น​คน​จาใด ย้อน​นาง​เป๋น​คน​บาป”
40 พระเยซู​จึง​อู้​กับ​เขา​ว่า “ซีโมน​เหย เฮา​มี​เรื่อง​จะ​อู้​กับ​ต้าน​หน้อย” เขา​ก็​ตอบ​ว่า “เจิญ​อาจ๋ารย์ อู้​ไป​เต๊อะ” 41 พระองค์​จึง​อู้​ว่า “เจ้าหนี้​คน​นึ่ง​มี​ลูก​หนี้​สอง​คน คน​นึ่ง​เป๋น​หนี้​ห้า​ร้อย​เดนาริอัน แหม​คน​นึ่ง​เป๋น​หนี้​ห้า​สิบ​เดนาริอัน 42 เมื่อ​หมู่​เขา​บ่มี​สตางค์​มา​ใจ๊​หนี้ เจ้าหนี้​ก็​ยก​หนี้​หื้อ​กับ​สอง​คน​นั้น​เหีย แล้ว​ใน​สอง​คน​นั้น​ใผ​จะ​ฮัก​นาย​นัก​เหลือ​กั๋น” 43 ซีโมน​ก็​บอก​พระองค์​ว่า “ข้าพเจ้า​หัน​ว่า​คน​ตี้​นาย​ยก​หนี้​หื้อ​นัก ก็​ฮัก​นาย​นัก” พระองค์​จึง​ว่า “ต้าน​อู้​ถูก​แล้ว” 44 พระองค์​จึง​เหลียว​หลัง​ผ่อ​แม่ญิง​คน​นั้น แล้ว​อู้​กับ​ซีโมน​ว่า “ต้าน​หัน​แม่ญิง​คน​นี้​ก่อ เฮา​ได้​เข้า​มา​ใน​เฮือน​ของ​ต้าน ต้าน​บ่ได้​เอา​น้ำ​มา​ซ่วย​ตี๋น​เฮา แต่​แม่ญิง​คน​นี้​ได้​เอา​น้ำต๋า​ซ่วย​ตี๋น​เฮา แล้ว​เอา​ผม​เจ๊ด​ตี๋น​เฮา 45 ต้าน​บ่ได้​จูบ​เฮา แต่​แม่ญิง​คน​นี้​จูบ​ตี๋น​เฮา​ตลอด​ตั้งแต่​นาง​เข้า​มา 46 ต้าน​บ่ได้​เอา​น้ำมัน​ถอก​หัว​เฮา แต่​แม่ญิง​คน​นี้​เอา​น้ำมัน​หอม​ถอก​ใส่​ตี๋น​เฮา 7:46 วัฒนธรรม​ก๋าน​ต้อนฮับ​ของ​จาว​ยิว จะ​เอา​น้ำ​หื้อ​ซ่วย​ตี๋น จูบ​แก้ม กับ​เอา​น้ำมัน​หอม​ถอก​ใส่​หัว 47 ย้อน​จาอั้น​เฮา​บอก​ต้าน​ว่า บาป​ของ​แม่ญิง​คน​นี้​เซิ่ง​มี​นัก ได้​โผด​ยก​หื้อ​แล้ว ย้อน​นาง​ฮัก​เฮา​นัก แต่​คน​ตี้​ได้ฮับ​ก๋าน​ยกโต้ษ​หน้อย​ก็​ฮัก​หน้อย”
48 พระองค์​จึง​บอก​กับ​แม่ญิง​คน​นั้น​ว่า “บาป​ของ​เจ้า เฮา​ยก​หื้อ​แล้ว” 49 ฝ่าย​คน​ตังหลาย​ตี้​นั่ง​กิ๋น​ข้าว​ตวย​กั๋น​กึ๊ด​ใน​ใจ๋​ว่า “คน​นี้​เป๋น​ใผ​เถิง​ยกโต้ษ​บาป​หื้อ​ได้” 50 พระเยซู​จึง​บอก​แม่ญิง​คน​นั้น​ว่า “ความ​เจื้อ​ของ​เจ้า​ได้​เยียะ​หื้อ​เจ้า​รอด​ป๊น​บาป​โต้ษ​แล้ว ขอ​หื้อ​อยู่​ดี​มี​สุข​เน่อ”

7:19 7:19 ผู้​ตี้​จะ​มา​นั้น​หมายเถิง พระคริสต์ ตี้​ผู้​เป๋น​ปาก​เป๋น​เสียง​แตน​พระเจ้า​บอก​ว่า​จะ​มา

7:27 7:27 ถ้า​แป๋​ตรง​กับ​ภาษา​กรีก​เป๋น​กำ​ว่า “เกียม​คน” เป๋น “เกียม​ตาง”

7:27 7:27 มลค. 3:1

7:46 7:46 วัฒนธรรม​ก๋าน​ต้อนฮับ​ของ​จาว​ยิว จะ​เอา​น้ำ​หื้อ​ซ่วย​ตี๋น จูบ​แก้ม กับ​เอา​น้ำมัน​หอม​ถอก​ใส่​หัว