142
أَخمِّي ن ذَاوُوذْ.
ثَاژَادْجِيثْ ؤُمِي ث ثُوغَا ذڭْ يفْرِي.
 
س ثْمِيجَّا إِنُو سْغُويغْ غَارْ سِيذِي،
س ثْمِيجَّا إِنُو حشّْمغْ سِيذِي.
نشّْ تّْزدْجَاعغْ إِفقُّوصنْ إِنُو
زَّاثْ إِ وُوذمْ نّسْ،
سَّارْڭْبغْ أَسْ ڒحْصَارثْ إِنُو
زَّاثْ إِ وُوذمْ نّسْ.
مَاڒَا بُوحْبڒْ إِنُو إِذْقڒْ خَافِي أَطَّاسْ،
شكْ ثسّْنذْ أَمسْرُوقْ إِنُو.
 
نِيثْنِي سّْنُوفَّارنْ أَيِي إِجّْ ن ڒْفخْ
ذڭْ وبْرِيذْ نِّي ذِي غَا ؤُيُورغْ. 142:‏4 إِزهد. 77‏:‏4
سْوضْ غَارْ ؤُفُوسِي، ؤُ خْزَارْ،
وَارْ ذِينْ ثُوغِي حذْ
إِ ذ أَيِي غَا إِوْشنْ ثَايْنِيثْ،
إِتّْوَاكّسْ أَيِي قَاعْ مَانِي غَا أَروْڒغْ،
وَارْ ذِينْ ثُوغِي ؤُڒَا ذ إِجّْ
إِ غَا إِسّقْسَانْ خْ ڒعْمَارْ إِنُو.
نشّْ سْغُويُّوغْ-د غَاركْ، أَ سِيذِي. قَّارغْ:
”شكْ ذ أَمْشَانْ إِنُو ن ثَاروْڒَا،
ثَاسْغَارْثْ إِنُو ذِي ثمُّورْثْ ن يِينِّي إِدَّارنْ.142:‏6 إِزهد. 16‏:‏5
 
حْضَا خْ ؤُغُويِّي إِنُو، مَاغَارْ فْنِيغْ قَاعْ.
فكّْ أَيِي زڭْ إِنِّي ذ أَيِي إِضفَّارنْ،
مَاغَارْ نِيثْنِي جهْذنْ خَافِي. 142:‏7 إِزهد. 41‏:‏2؛ 79‏:‏8؛ 116‏:‏6
سُوفّغْ ڒعْمَارْ إِنُو زِي ڒحْبسْ
مَاحنْذْ أَذْ قَاذِيغْ إِسمْ نّشْ.
إِمْسڭَّاذنْ أَذْ أَيِي د-نّْضنْ،
مَاغَارْ شكْ ثتّڭّذْ ذَايِي س ثْشُونِي.“
 
 

142:4 142:‏4 إِزهد. 77‏:‏4

142:6 142:‏6 إِزهد. 16‏:‏5

142:7 142:‏7 إِزهد. 41‏:‏2؛ 79‏:‏8؛ 116‏:‏6