11
Ang Pag-ibig ng Diyos sa Rebelde Niyang Bayan
1 “Nang bata pa ang Israel, siya'y aking minahal,
at tinawag ko ang aking anak mula sa Egipto.
2 Ngunit habang siya'y tinatawag ko,
lalo naman siyang lumalayo.
Lagi na lamang siyang naghahandog sa mga Baal,
at nagsusunog ng insenso sa mga diyus-diyosan.
3 Ako ang nagturo kay Efraim na lumakad,
inakay ko siya sa kanyang paghakbang;
ngunit hindi niya kinilala ang pag-aalaga ko sa kanya.
4 Pinatnubayan ko siya nang buong pagmamalasakit
at nang buong pagmamahal.
Ang katulad ko'y isang nag-aalis ng busal sa kanilang bibig,
at yumuko ako upang sila'y mapakain.
5 “Magbabalik sila sa Egipto,
at paghaharian ng Asiria,
sapagkat ayaw nilang magbalik sa akin.
6 Lulusubin ng kaaway ang kanilang mga lunsod,
wawasakin ang pampinid sa kanilang mga pinto,
at lilipulin sila sa loob ng kanilang mga kuta.
7 Ang bayan ko'y nagpasya nang tumalikod sa akin;
kaya't sa pamatok sila'y itinakda,
at walang sinumang makakapag-alis nito.
8 “Pababayaan ba kita, Efraim?
Ikaw ba'y ibibigay ko sa kaaway, Israel?
Maitutulad ba kita sa Adma?
Magagawa ko ba sa iyo ang aking ginawa sa Zeboim?
Hindi ito kayang gawin ng puso ko;
kahabagan ko'y nananaig.
9 Hindi ko ipadarama ang bigat ng aking poot;
Hindi ko na muling sisirain ang Efraim.
Sapagkat ako'y Diyos at hindi tao,
ang Banal na Diyos na nasa kalagitnaan ninyo,
at hindi ako naparito upang kayo'y wasakin.
10 “Susundin nila si Yahweh;
siya'y uungal na parang leon,
at mula sa kanlura'y nanginginig na darating
ang kanyang mga anak na lalaki.
11 Nagmamadali silang darating na parang mga ibong mula sa Egipto,
at mga kalapating mula sa Asiria.
Sa kanilang tahana'y ibabalik ko sila,” sabi ni Yahweh.
Hinatulan ang Israel at ang Juda
12 Sinabi ni Yahweh, “Nililinlang ako nitong si Efraim,
at dinadaya ako nitong si Israel.
Ang Juda nama'y naghahanap pa rin ng ibang diyos,
at kinakalaban ang Banal at Matapat.