योहानाने लिहिलेले येशु ख्रिस्ताचे शुभवर्तमान
योहाननी लिखेल येशु ख्रिस्तनं शुभवर्तमान
वळख
योहाननी लिखेल हाई शुभवर्तमान नविन करारमातील चार शुभवर्तमानसपैकी एक शे, जे येशु ख्रिस्तना जिवननं वर्णन करस. मत्तय, मार्क, लूक अनी योहान ह्यासनाद्वारा ह्या पुस्तके येशु ख्रिस्तना मृत्युनंतर लिखात, ह्या पुस्तकसले “शुभवर्तमान” अस म्हणतस, ख्रिस्तना जन्मनंतर ९० वरीसना जवळपास हाई शुभवर्तमान येशुना शिष्य योहान ह्यानी लिख व्हतं. पुस्तकमा असं लिखेल नही की, योहान लेखक शे. तरी हाई पुस्तकनी लेखननी पध्दत १ ला, २ रा, ३ रा योहान ह्या पत्रसनामायकच शेतस. काही प्राचीन लेखकसले वाटस की योहान इफिस शहरमा ऱ्हाये म्हणीसन हाई पुस्तक त्यानी इफिस शहरमा लिखं व्हई.
योहान स्पष्टपणतीन सांगस की, हाई पुस्तकना हेतु लोकसले येशु ख्रिस्त जिवत देवना पोऱ्या योहान २०:३१ असं ईश्वास कराले मदत करस. यावर ईश्वास ठेवावर आपण त्याना नावमा जिवन जगु शकतस. हाई पुस्तक यहूदी अनी गैरयहूदी वाचनाराकरता लिखाई जायेल शे. योहानना शुभवर्तमानमा बाकीना तीन शुभवर्तमानसपेक्षा काही येगळा गोष्टी शेतस. येशुनी करेल चमत्कारवर त्यानी ध्यान केंद्रीत करेल शे अनी त्यानी दृष्टांताबद्ल बराच काही लिखी ठेवात नही. येशुना बाप्तिस्मा अनी अरण्यमाधली परिक्षा यासना सारख्या बाकिन्या महत्वाना घटना हाई शुभवर्तमानमा लिखेल नहीत.
रूपरेषा
१ योहान शुभवर्तमाननी सुरवात. १:१-१८
२. नंतर तो त्या काही चमत्कारबद्ल लिखस ज्या येशुनी करात. १:१९–१२:५०
३. नंतर तो येशुना जिवनना बराच काही घटनासना वर्णन करस जे त्याले मरण अनी पुनरूत्थाननाजोडे लई जास. १३:१–२०:३१
४. नंतर योहान शुभवर्तमान संपवस. ज्यानामा एक येळ येशु मरेलमाईन ऊठीसन लोकसना समोर वना. अनी पुस्तक लिखाना आपला उद्देशबद्दल लिखस. २१
1
जिवनना शब्द
1 सुरवातले शब्द व्हता; शब्द देवसंगे व्हता अनी शब्द देव व्हता.
2 तोच शब्द सुरवातपाईनच देवनासंगे व्हता.
3 सर्वकाही त्यानी शब्दघाई बनाडं; जे सर्वकाही बनी गयं त्यामा कोणतीच वस्तु अशी नही जी त्यानाशिवाय बननी व्हई.
4 शब्दमा जिवन व्हतं अनी ते जिवन मनुष्यले प्रकाश व्हतं.
5 तो प्रकाश अंधारामा चमकस, तरी अंधारना प्रभाव त्यानावर पडना नही.
6 देवनी धाडेल एक संदेशवाहक प्रकट व्हयना त्यानं नाव व्हतं योहान.
7 तो प्रकाशबद्दल साक्ष देवाकरता वना; यानाकरता की त्यानाद्वारा सर्वासनी त्याना संदेश ऐकीसन ईश्वास कराले पाहिजे.
8 तो स्वतः प्रकाश नव्हता; तर तो त्या प्रकाशबद्दल साक्ष देवाकरता येल व्हता.
9 जो खरा प्रकाश प्रत्येक माणुसले प्रकाशमय करस तो जगमा येणार व्हता.
10 तो शब्द जगमा व्हता, अनी देवनी त्यानाद्वारा जगले अस्तित्वमा आणं, तरी जगनी त्याले वळखं नही.
11 तो आपला स्वतःना लोकसकडे वना, तरी त्याना स्वतःना लोकसनी त्याना स्विकार करा नही.
12 परंतु जितलासनी त्याना स्विकार करा, म्हणीसन तितलासले म्हणजे त्याना नाववर ईश्वास ठेयेल शे, त्यासले त्यानी देवना पोऱ्या व्हवाना अधिकार दिधा.
13 तो रक्तघाई नही, शरिरना ईच्छाघाई नही, अनी मनुष्यना ईच्छाघाई नही, पण परमेश्वरना ईच्छातीन उत्पन्न व्हयेल शे.
14 शब्दनी शरीर धारण करं, कृपा अनी सत्य याघाई परीपुर्ण राहिनसुध्दा तो आमनामा जिवन जगना, आम्हीन त्यानं गौरव दखं ते गौरव देवबापकडतीन येल एकुलता एक पोऱ्यानं ऱ्हास अस व्हतं.
15 योहान त्यानाबद्दल साक्ष देस अनी उच्चा आवाजमा म्हणस, “जो मना मांगतीन ई राहीना, ‘तो मनापेक्षा महान शे, कारण तो मना जन्मना पहिले व्हता.’ ”
16 देवना कृपेना परीपुर्णता मातीन आपला सर्वासले, आशिर्वादघाई भरी दिधं.
17 देवनी नियमशास्त्र हाई मोशेना द्वारा देयल व्हतं, पण कृपा अनी सत्य हाई येशु ख्रिस्तनाद्वारा येल शे.
18 देवले कधीच कोणी दखेल नही, जो एकुलता एक पोऱ्या, जो देवबाप मायक शे, अनी जो त्यानाजोडे बठेल शे, त्याच पोऱ्याद्वारे देवनी स्वतःले प्रकट करं.
बाप्तिस्मा करनारा योहानना संदेश
(मत्तय ३:१-१२; मार्क १:१-८; लूक ३:१-१८)
19 योहाननी साक्ष हाई शे की, जवय यहूदी अधिकारीसनी यरूशलेम शहरमातीन याजकसले अनं लेवी लोकेसले योहानले ईचाराले धाडं की, “तु कोण शे?”
20 योहाननी उत्तर देवाकरता नकार दिधा नही, पण उघडपणतीन अनी स्पष्टपनतीन मान्य करं की, “मी ख्रिस्त नही शे”
21 तवय त्यासनी त्याले ईचारं, “तर मंग तु कोण शे? तु एलिया शे का?” योहान बोलना, “नही, तु संदेष्टा शे का?” आखो त्यासनी ईचारं. त्यावर त्यानी उत्तर दिधं, “नही.”
22 “मंग त्या त्याले बोलणात, आमले सांग मंग तु कोण शे, ज्यासनी आमले धाडेल शे त्यासले सांगाकरता आमले उत्तर दे. तु स्वतःबद्दल काय म्हणस?”
23 तो बोलणा यशया संदेष्टानी सांगेल प्रमाणे;
“मी जंगलमा एक घोषणा करनारानी वाणी शे;
प्रभुना मार्ग नीट करा!”
24 ह्या संदेशवाहकसले परूशीसनी धाडेल व्हतं,
25 मंग त्यासनी त्याले ईचारं, “जर तु ख्रिस्त नही शे, जर तु एलिया नही शे अनं संदेष्टा बी नही शे, मंग बाप्तिस्मा का बर देस?”
26 योहाननी उत्तर दिधं, “मी तर पाणीघाई बाप्तिस्मा देस, पण तुमनामा एकजण असा उभा शे की, ज्याले तुम्हीन वळखतस नही.
27 हाऊ तोच शे जो मना नंतर येणार शे, त्याना पायमधला जोडानी दोरी सोडानी पण मनी लायकी नही.”
28 ह्या गोष्टी यार्देन नदीना पलीकडे बेथानीमा जठे योहान बाप्तिस्मा दि राहिंता तठे घडण्यात.
देवना कोकरा
29 दुसरा दिन योहाननी दखं की येशु त्यानाकडे ई राहिना, अनं बोलना, “हाऊ दखा, जगना पाप उचली लेणारा, देवना कोकरा!”
30 हाऊच तो शे ज्यानाबद्दल मी सांगेल व्हतं, “मना नंतर एकजण ई राहिना, पण तो मनापेक्षा श्रेष्ठ शे, कारण मना जन्मना पहिले तो अस्तित्वमा व्हता.”
31 मी त्याले वळखेल नव्हतं, पण मी याकरता पाणीघाई बाप्तिस्मा देत वनु की त्यानी इस्त्राएलवर प्रकट व्हवाले पाहिजे.
32 योहाननी अशी साक्ष दिधी की; “मी आत्माले स्वर्गमाईन कबुतरना मायक उतरतांना दखं अनी तो त्यानावर थांबना हाई दखेल शे.
33 अजुन पर्यंत मी त्याले वळखेल नव्हतं तो एक व्हता, पण त्या देवनी, ज्यानी माले पाणीघाई बाप्तिस्मा कराले धाडेल शे, त्यानी माले सांगेल व्हतं, ‘तु ज्या माणुसवर आत्मा उतरतांना अनं त्यानावर थांबेल दखशी; तोच पवित्र आत्माघाई बाप्तिस्मा करनारा शे.’
34 योहान बोलणा, मी दखेल शे,” अनं “मी तुमले साक्ष देस, हाऊ देवना पोऱ्या शे.”
येशुना पहिला शिष्य
35 दुसरा दिन योहान त्याना दोन शिष्यससंगे उभा व्हता,
36 जवय योहान येशुले जातांना दखीन बोलना, “दखा, हाऊ देवना कोकरा!”
37 दोन शिष्य त्यानं हाई बोलनं ऐकीसन येशुना मांगे निंघी गयात.
38 येशुने वळीन त्यासले मांगे येतांना दखं, अनं त्यासले ईचारं, “तुम्हीन काय शोधी राहिनात?” त्या बोलणात, रब्बी, म्हणजे “गुरजी तुम्हीन कोठे ऱ्हातस?”
39 येशु त्यासले बोलना, “चला अनं दखा.” कारण जवळपास संध्याकायना चार वाजेल व्हतात. मंग त्यासनी त्यानासंगे जाईन दखं तो कोठे ऱ्हास, अनी त्या दिन त्यानासंगेच राहिनात.
40 योहानना बोलणं ऐकीन त्यानामांगे त्या दोनजण गयात त्यासनामातीन एक अंद्रिया, जो शिमोन पेत्रना भाऊ हाऊ व्हता.
41 त्याले त्याना स्वतःना भाऊ शिमोन पहिले भेटना, तवय तो त्याले बोलना, “आमले मसीहा,” म्हणजे “ख्रिस्त” सापडना.
42 मंग तो त्याले येशुजोडे लई गया.
येशु त्याले दखीन बोलना, तु योहानना पोऱ्या शिमोन शे, पण तुले केफा म्हणजे पेत्र म्हणतीन त्याना अर्थ म्हणजे “खडक”
येशु फिलीप्प अनं नथनेलले बलावस
43 पुढला दिन येशुनी गालीलमा जावाना निर्णय लिधा. तवय फिलीप्प त्याले भेटना; येशुनी त्याले सांगं, “मनामांगे ये!”
44 फिलीप्प हाऊ अंद्रिया अनं पेत्रना गावना म्हणजे बेथसैदाना व्हता.
45 फिलीप्पले नथनेल भेटावर तो त्याले बोलना, “ज्यानाबद्दल मोशेनी नियमशास्त्रमा लिखेल शे अनं संदेष्टानी बी त्यानाबद्दल लिखेल शे. तो म्हणजे योसेफना पोऱ्या, नासरेथ गावना येशु, आमले सापडेल शे.”
46 नथनेल त्याले बोलना, “नासरेथमातीन काही चांगलं निंघु शकस का?” फिलीप्प बोलना, “चल अनं दख”
47 येशु नथनेलले आपलाकडे येतांना दखीन, त्यानाबद्दल बोलना, “हाऊ खरा इस्त्राएली शे, यानामा कपट नही!”
48 नथनेल त्याले बोलना, “तु माले कसं काय वळखस?” येशुनी उत्तर दिधं फिलीप्पनी तुले बलावाना पहिले, “तु अंजिरना झाडखाल उभा व्हता तवय मी तुले दखं.”
49 नथनेल बोलना, “गुरजी, तुम्हीन देवना पोऱ्या शेतस! तुम्हीन इस्त्राएलना राजा शेतस!”
50 येशु बोलना, “मी तुले सांगं की, मी तुले अंजिरना झाडखाल उभं राहेल दखं म्हणीन तु ईश्वास धरस का? तु यानापेक्षा बी मोठ्या गोष्टी दखशीन!”
51 आखो तो त्यासले बोलना, “मी तुमले खरंखरं सांगस, की, तुम्हीन स्वर्गले उघडेल अनी देवना स्वर्गदूतसले चढतांना अनं मनुष्यना पोऱ्यावर म्हणजे मनावर उतरतांना दखशात.”