33 অধ্যায়
1 যি হওক, হে ইয়োব, মিনতি কৰোঁ, মোৰ কথা শুনা,
আৰু মোৰ সকলো বাক্যলৈ কাণ পাতা।
2 চোৱা, মই এতিয়া মুখ মেলিলোঁ;
মোৰ মুখত থকা জিভাই কথা কৈছে।
3 মোৰ বাক্যই মোৰ মনৰ সৰলতা প্ৰকাশ কৰিব,
মোৰ ওঁঠে যি জানে, তাক অকপটভাবে কব।
4 ঈশ্বৰৰ আত্মাইহে মোক নিৰ্ম্মাণ কৰিলে,
আৰু সৰ্ব্বশক্তিমান জনাৰ নিশ্বাসেহে মোক জীৱন দিছে।
5 তুমি যদি পাৰা, তেন্তে মোক উত্তৰ দিয়া;
মোৰ আগত কথা কোৱা, উঠি থিয় হোৱ।
6 চোৱা, ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিত মইও তোমাৰ নিচিনা;
মইও মৃত্তিকাৰে নিৰ্ম্মিত হৈছোঁ।
7 চোৱা, মোৰ ভয়ানকতাই তোমাক ভয় নলগাব,
আৰু মোৰ কথাৰ ভাৰো তোমালৈ গধুৰ নহব।
8 বাস্তৱিক তুমি মোৰ কাণে শুনাকৈ কথা কলা;
তুমি কথা কোৱা মই শুনিলোঁ।
9 তুমি কলা, “মই শুচি, মই নিৰপৰাধী,
মই নিষ্কলঙ্ক, মোত কোনো দোষ নাই।
10 চোৱা, তেওঁ মোৰ অহিতে ছিদ্ৰ বিচাৰে,
তেওঁ মোক শত্রু যেন জ্ঞান কৰে;
11 তেওঁ মোৰ ভৰি কুন্দাত বন্ধ কৰিছে;
তেওঁ মোৰ সকলো পথত চকু দিয়ে।
12 চোৱা, মই তোমাক উত্তৰ দিওঁ,
এই বিষয়ত তোমাৰ কথা ন্যায় নহয়; কিয়নো মনুষ্যত্কৈ ঈশ্বৰ মহান।
13 তুমি তেওঁৰে সৈতে কিয় বিবাদ কৰিছা?
কিয়নো তেওঁ নিজৰ কাৰ্যবোৰৰ এটিৰো নেদেখুৱায়।
14 তথাপি ঈশ্বৰে এক প্ৰকাৰে কথা কয়, এনে কি, দুই প্ৰকাৰেও কথা কয়;
কিন্তু মানুহে তালৈ মন নিদিয়ে।
15 যেতিয়া মানুহবিলাক ঘোৰ নিদ্ৰাত মগ্ন হৈ শয্যাত পৰি টোপনি যায়,
তেতিয়া তেওঁ সপোনত ৰাতিৰ দৰ্শনত কথা কয়।
16 এই দৰে, মানুহক কু-কাৰ্যৰ পৰা এৰুৱাবৰ নিমিত্তে,
মানুহৰ পৰা অহংকাৰ গুপ্ত ৰাখিবৰ নিমিত্তে,
17 গাৰ পৰা তাৰ জীৱাত্মা ৰক্ষা কৰিবৰ নিমিত্তে,
আৰু অস্ত্ৰৰ দ্ধাৰাই বিনষ্ট নোহোৱাকৈ তাৰ প্ৰাণ ৰাখিবৰ নিমিত্তে,
18 তেওঁ সেই সময়ত মানুহৰ কাণ মুকলি কৰি দিয়ে,
আৰু সিবিলাকক দিয়া শিক্ষা মোহৰ মাৰে।
19 সি নিজ শয্যাত বেদনাৰ দ্বাৰাই শাস্তি পায়,
আৰু তাৰ হাড়বোৰৰ মাজত যেন সদায় যুদ্ধ লাগিছে, এনে শাস্তি ভোগ কৰে,
20 তাতে তাৰ প্ৰাণে আহাৰ ঘিণ কৰে,
আৰু সুস্বাদু খাদ্যলৈ তাৰ জীৱাত্মাৰ অৰুচি জন্মে।
21 তাৰ মাংস ক্ষয় পায় অদৃশ্য হয়,
আৰু আগেয়ে নেদেখা হাড়বোৰ জক্জককৈ ওলাই পৰে;
22 এনে কি, তাৰ জীৱাত্ম গাতৰ ওচৰ চাপে,
আৰু তাৰ প্ৰাণে সংহাৰকবোৰৰ গুৰি পায়।
23 মানুহক যথাৰ্থ পথ দেখুৱাবৰ নিমিত্তে,
তাৰ পক্ষে যদি হাজাৰৰ ভিতৰত এজন দুত মধ্যস্থ থাকে,
24 তেন্তে তেওঁ তালৈ কৃপা কৰি কব,
“গাতলৈ যোৱাৰ পৰা তাক মুক্ত কৰা, মই প্ৰায়শ্চিত্ত পালোঁ।
25 তাৰ গা লৰাত্কৈয়ো চিকণ হব;
সি পুনৰ্ব্বাৰ যৌৱনকাল পাব।
26 সি ঈশ্বৰৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰিলে, তেওঁ তালৈ প্ৰসন্ন হব;
তাতে সি তেওঁৰ মুখ আনন্দেৰে দেখিব,
আৰু তেওঁ মানুহক তাৰ ধাৰ্মিকতা ওলোটাই দিব।
27 সি মানুহৰ আগত গীত গাই কব,
“আমি পাপ কৰিলোঁ, ন্যায়ৰ বিপৰীতে চলিলোঁ;
তথাপি মই তাৰ উচিত ফল পোৱা নাই।
28 গাতলৈ যোৱাৰ পৰা তেওঁ মোৰ জীৱাত্মা মুক্ত কৰিলে,
আৰু মোৰ প্ৰাণ পোহৰত আনন্দিত হব।”
29 চোৱা, মানুহক জীৱন স্বৰূপ পোহৰেৰে আলোকিত কৰিবৰ নিমিত্তে,
তাৰ প্ৰাণ বিনাশক গাতৰ পৰা ওলোটাই আনিবলৈ,
30 ঈশ্বৰে মনুষ্যে সৈতে এই সকলো ব্যৱহাৰ দুবাৰ,
এনে কি, তিনি বাৰ কৰে।
31 হে ইয়োব, মন দিয়া, মোৰ কথা শুনা;
মনে মনে থাকা, ময়েই কওঁ।
32 যদি তোমাৰ কিবা কব লগা আছে, তেন্তে মোক উত্তৰ দিয়া;
কোৱা, কিয়নো মই তোমাক নিৰ্দোষী কৰিবলৈ বাঞ্ছা কৰোঁ।
33 যদি নাইহে, তেন্তে মোলৈ কাণ পাতি, মনে মনে থাকা; মই তোমাক জ্ঞান শিক্ষা দিওঁ।