23
هُداوند منی شپانک اِنت
داوودئے زَبور.
1 هُداوند منی شپانک اِنت،
هچ چیزّئے مهتاجَ نبان.
2 منا سرسبزێن چَراگاهانَ واپێنیت و
په آرامێن آپان سرَ کنت.
3 منی اَرواها تازگَ کنت و
په وتی نامئیگی پهرێزکاریئے راهان منا دێما بارت.
4 اگن چه مرکئے تهارترێن شێپ و دَرَگان هم بگوَزان
چه هچ بیمّ و بلاها نترسان،
چیا که تئو گۆن من گۆن ائے،
تئیی لٹّ و اَسا منا تسلّا بَکشیت.
5 دژمنانی چمّانی دێما پَرزۆنگے په من پَچَ کنئے،
په شَرَپ دئیگا منی سَرَگا ٹێلَ جنئے و
منی جاما مُدام پُرّ کنان ائے.
6 اَلّما، مِهر و نێکی زِندئے سجّهێن رۆچان منی پد و رندا اَنت و
هُداوندئے کلاتا جهمنندَ بان، تان اَبد.