87
اے همۆدا پێدا بوتگ
کۆرَهئے چُکّانی زَبور. سئوتے.
1 آییا، پاکێن کۆهئے سرا شهرے اَڈّ کرت.
2 هُداوندا سَهیونئے دروازگ دۆستر اَنت
چه آ دگه هما سجّهێن جاگهان که آکوب جهمنند بوتگ.
3 او هُدائے شهر!
تئیی بارئوا پُرشانێن هبر کنگَ بیت. اۆشت...
4 مِسر و بابِلا گۆن همایان هۆر هسابَ کاران که منا زاننت،
پیلیستیه و سورا هم، گۆن کوشا هئوار.
اِشانی بارئوا گوَشگَ بیت: «اے همۆدا پێدا بوتگ».
5 سَهیونئے بارئوا گوَشگَ بیت:
«اے مردم و آ مردم همۆدا پێدا بوتگ‌اَنت،
بُرزێن اَرشئے هُدا وت اورْشَلیما پادارَ کنت.»
6 وهدے هُداوند کئومانی نامان نبشتهَ کنت، نبیسیت:
«اے همۆدا پێدا بوتگ.» اۆشت...
7 آ که سئوتَ جننت و آ که ناچَ کننت گوَشنت:
«منی سجّهێن چمّگ چه تئو بُجنت.»