២៧
មនុស្ស​មាន​ទោស​មិន​អាច​អង្វរ​ករ​ព្រះអង្គ​បាន​ទេ
១ លោក​យ៉ូប​រៀប​រាប់​សា​ជា​ថ្មី
ដូច​ត​ទៅ៖
២ «ខ្ញុំ​សូម​ស្បថ​ក្នុង​នាម​ព្រះជាម្ចាស់
ដែល​មាន​ព្រះជន្ម​គង់​នៅ!
ព្រះអង្គ​មិន​ព្រម​រក​យុត្តិធម៌​អោយ​ខ្ញុំ​ទេ។
ព្រះ​ដ៏​មាន​ឫទ្ធានុភាព​ខ្ពង់ខ្ពស់​បំផុត​បាន​ធ្វើ
អោយ​ចិត្ត​ខ្ញុំ​ពោរពេញ​ដោយ​ភាព​ជូរ​ចត់។
៣ ដរាប​ណា​ខ្ញុំ​នៅ​មាន​ដង្ហើម​ចេញ​ចូល
ហើយ​ខ្យល់​ដង្ហើម​របស់​ព្រះជាម្ចាស់
ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ច្រមុះ​របស់​ខ្ញុំ
៤ នោះ​មាត់​របស់​ខ្ញុំ​នឹង​មិន​ស្រដី​ចេញ​មក​នូវ​ពាក្យ​អាក្រក់
ហើយ​អណ្ដាត​របស់​ខ្ញុំ​ក៏​មិន​ថ្លែង​ពាក្យ​វៀចវេរ​ដែរ។
៥ ខ្ញុំ​មិន​ព្រម​ទទួល​ស្គាល់​ជា​ដាច់​ខាត​ថា
ពាក្យ​របស់​អស់​លោក​ជា​ពាក្យ​ត្រឹម​ត្រូវ
រហូត​ដល់​ថ្ងៃ​ស្លាប់ ក៏​ខ្ញុំ​មិន​ព្រម​ទទួល​ថា
ខ្ញុំ​មាន​ទោស​ឡើយ។
៦ ខ្ញុំ​នៅ​តែ​ប្រកាន់​ជំហរ​ថា​ខ្ញុំ​សុចរិត
ដរាប​ណា​ខ្ញុំ​មាន​ជីវិត
មនសិការ​របស់​ខ្ញុំ​មិន​ចោទ​ប្រកាន់​ខ្ញុំ​ទេ។
៧ សូម​អោយ​ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​ខ្ញុំ
ទទួល​ទោស​ដូច​មនុស្ស​អាក្រក់
សូម​អោយ​អស់​អ្នក​ដែល​ប្រឆាំង​នឹង​ខ្ញុំ
ទទួល​ទោស​ដូច​មនុស្ស​ទុច្ចរិត។
៨ ពេល​ព្រះជាម្ចាស់​លុប​បំបាត់​មនុស្ស​ទមិឡ
ព្រះអង្គ​ដក​ជីវិត​របស់​គេ
តើ​គេ​នៅ​មាន​សង្ឃឹម​អ្វី​ទៀត?
៩ ពេល​គេ​ជួប​នឹង​ភ័យ​អាសន្ន
តើ​ព្រះជាម្ចាស់​ស្ដាប់​សំរែក​របស់​គេ​ឬ​ទេ?
១០ តើ​គេ​យក​ព្រះ​ដ៏​មាន​ឫទ្ធានុភាព​ខ្ពង់ខ្ពស់​បំផុត
ធ្វើ​ជា​ប្រភព​នៃ​អំណរ​របស់​ខ្លួន​ឬ​ទេ?
តើ​គេ​អង្វរ​រក​ព្រះជាម្ចាស់
គ្រប់​ពេល​វេលា​ឬ​ទេ?
១១ ខ្ញុំ​សូម​បង្ហាញ​អោយ​អស់​លោក​ស្គាល់
ឫទ្ធានុភាព​របស់​ព្រះជាម្ចាស់
ខ្ញុំ​នឹង​មិន​លាក់​គំរោងការ​របស់
ព្រះ​ដ៏​មាន​ឫទ្ធានុភាព​ខ្ពង់ខ្ពស់​បំផុត​ឡើយ។
១២ អស់​លោក​ផ្ទាល់​ក៏​ធ្លាប់​ឃើញ​ស្រាប់​ហើយ
ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​អស់​លោក​និយាយ​ឥត​ខ្លឹមសារ
ទាំង​អស់​គ្នា​ដូច្នេះ?
ការ​ចំរុង​ចំរើន​ដែល​មិន​នៅ​ស្ថិតស្ថេរ
១៣ មនុស្ស​អាក្រក់ មនុស្ស​ឃោរឃៅ
ទទួល​ចំណែក​មត៌ក​ពី​ព្រះជាម្ចាស់​ដូច​ត​ទៅ:
១៤ ប្រសិន​បើ​គេ​មាន​កូន​ចៅ​ច្រើន
កូន​ចៅ​ទាំង​នោះ​នឹង​ស្លាប់​ដោយ​មុខ​ដាវ
ពូជពង្ស​របស់​គេ​គ្មាន​អាហារ
បរិភោគ​គ្រប់​គ្រាន់​ឡើយ។
១៥ កូន​ចៅ​ដែល​រួច​ជីវិត នឹង​ត្រូវ​ស្លាប់
ដោយ​ជំងឺ​រាត​ត្បាត
ប្រពន្ធ​របស់​គេ​ដែល​នៅ​មេម៉ាយ
នឹង​មិន​យំ​កាន់​ទុក្ខ​អោយ​គេ​ឡើយ។
១៦ ប្រសិន​បើ​គេ​ប្រមូល​បាន​ប្រាក់​ច្រើន​ដូច​ធូលី​ដី
ហើយ​សម្លៀកបំពាក់​គរ​ដូច​ភ្នំ
១៧ គេ​បាន​ត្រឹម​តែ​ប្រមូល​ប៉ុណ្ណោះ
តែ​មនុស្ស​សុចរិត​នឹង​ប្រើ​សម្លៀកបំពាក់​នោះ
ហើយ​មនុស្ស​ស្លូត​ត្រង់​នឹង​ចែក​ប្រាក់​គ្នា។
១៨ ផ្ទះ​ដែល​គេ​សង់ ប្រៀប​ដូច​ជា​សំបុក​កណ្ដៀរ
ឬ​ដូច​ខ្ទម​របស់​ឆ្មាំ​ចំការ។
១៩ ពេល​ចូល​ដំណេក គេ​ជា​អ្នក​មាន
ប៉ុន្តែ នេះ​ជា​លើក​ចុង​ក្រោយ​ហើយ
ដ្បិត​ពេល​ភ្ញាក់​ឡើង
គេ​បាត់​បង់​ទ្រព្យសម្បត្តិ​អស់។
២០ ការ​ភ័យ​ខ្លាច​ធ្លាក់​មក​លើ​គេ​ដូច​ទឹក​ជំនន់
ហើយ​នៅ​ពេល​យប់
ខ្យល់​កួច​នាំ​យក​គេ​បាត់​ទៅ។
២១ ខ្យល់​ពី​ទិស​ខាង​កើត​បក់​មក
កន្រ្តាក់​គេ​ចេញ​បាត់​ពី​លំនៅ​របស់​ខ្លួន។
២២ ខ្យល់​នោះ​បក់​បោក​ទៅ​លើ​គេ​ឥត​ត្រា​ប្រណី
ធ្វើ​អោយ​គេ​ខិតខំ​រត់​គេច​ចេញ។
២៣ អ្នក​ដទៃ​ឃើញ​ដូច្នេះ ក៏​ទះ​ដៃ​ហ៊ោ
ហើយ​នាំ​គ្នា​ហួច​ចំអក​អោយ​ត្រង់​កន្លែង
ដែល​គេ​ធ្លាប់​រស់​នៅ។