2
शैतानं निक्‍वः खुसी अय्‍यूबयात जाँचय् याःगु
हानं छन्‍हु, स्‍वर्गदूतत परमप्रभुया न्‍ह्यःने दं वःबलय् शैतान नं इपिंनापं परमप्रभुया न्‍ह्यःने दं वल। अले परमप्रभुं शैतानयात न्‍यनादिल, “छ गनं वयागु?”
शैतानं परमप्रभुयात लिसः बिल, “पृथ्‍वीइ थुखे उखे चाःहिलाः वयागु।”
अले परमप्रभुं शैतानयात धयादिल, “छु छं जिम्‍ह दास अय्‍यूबयात खना ला? व थें ज्‍याःम्‍ह परमेश्‍वरयागु भय काइम्‍ह, मभिंगु ज्‍यापाखें अलग च्‍वनीम्‍ह, छुं दोष मदुम्‍ह व स्‍वजाम्‍ह मनू पृथ्‍वीइ मेपिं सुं मदु। अथें छं जितः वयात नाश यायेत उस्‍के यात। तर अय्‍यूब आः तक नं विश्‍वास याये बहःम्‍ह जुयाच्‍वंगु दु।”
शैतानं परमप्रभुयात लिसः बिल, “छेंगूया पलेसा छेंगू।” “थःगु ज्‍यान बचय् यायेत मनूतय्‌सं थःके दुगु फुक्‍क मबी ला? थःगु ल्‍हाः ताहाः यानाः वयागु म्‍हय् घाःपाः यानादिसँ सा, वं छिगु न्‍ह्यःने हे छितः सराः बी।”
अले परमप्रभुं शैतानयात धयादिल, “का सा, अथे जूसा व छंगु ल्‍हातय् दु। तर वयागु ज्‍यान धाःसा त्‍वःताः ब्‍यु।”
अले शैतान परमप्रभुया न्‍ह्यःनं वनाछ्वत। शैतानं अय्‍यूबयागु म्‍हय् तुति पालिंनिसें छेनय् तक हे स्‍याइगु कै पिकयाबिल। चासुवय्‌त छकू चायागु तज्‍याःगु थलया कुचा कयाः अय्‍यूब नउलय् च्‍वन।
वया कलातं वयात धाल, “छु छि अज्‍ज नं न्‍हापा थें विश्‍वास याये बहःम्‍ह जुया हे च्‍वनेगु ला? परमेश्‍वरयात सराः बियादिसँ अले सिनादिसँ।”
10 अय्‍यूबं लिसः बिल, “छं मूर्खम्‍ह मिसां थें खँ ल्‍हाइगु। परमेश्‍वरपाखें झीसं सुख कायेगु अले दुःख धाःसा मकायेगु ला?” थ्‍व फुक्‍क जूसां अय्‍यूबं छुं पाप मयाः।
अय्‍यूबं परमेश्‍वरयागु विरोधय् छसः नं नमवाः।
अय्‍यूबया पासापिं वःगु
11 अय्‍यूबयात आपत जूगु खँ वया स्‍वम्‍ह पासापिं एलीपज तेमानी, बिल्‍दद शुही व सोपर नमातीं न्‍यन। अले इपिं थथःगु छेँनं पिहां वयाः छथाय् मुनाः वयात सान्‍त्‍वना बीत वयाथाय् वल। 12 इमिसं वयात तापाक्‍कं हे खन, तर इमिसं वयात म्‍हसीके थाकुल। इपिं ह्वाँय्‌ह्वाँय् ख्‍वल, अले थःगु लं खुनाः थःगु छेनय् धू ह्वल। 13 इपिं न्‍हय्‌न्‍हु तक चान्‍हि बँय् वनापं हे फ्‍यतुनाच्‍वन। अय्‍यूबयात सुनानं छसः नं मधाः, छाय्‌धाःसा इमिसं अय्‍यूबं गुलि दुःख स्‍यूगु खः व खन।