36
एलीहूया भाषण
1 एलीहूनं धया तुं च्वन,
2 “धैर्य यानादिसँ, पलख जिगु खँ न्यनादिसँ,
जिं परमेश्वरयापाखें मेगु नं छुं धायेमाःगु दु।
3 जिं यक्व खँ स्यू,
जिं थःत सृष्टि याःम्हय्सित पाय्छि धकाः क्यने
4 ढुक्क जुयादिसँ, जिगु वचन मखुगु जुइ मखु।
छिनापं ज्ञानय् सिद्ध जूम्ह मनू दु।
5 “परमेश्वर शक्ति दुम्ह खः,
तर वय्कलं सुयातं हेला यानादी मखु
वय्कः तागत व दुग्यांलय् शक्ति दुम्ह खः।
6 वय्कलं दुष्टतय्त म्वाकातयादी मखु,
तर गरीबतय्गु खःगु न्याय यानादी।
7 वय्कलं धर्मीतपाखें थःगु मिखा चीकादी मखु,
तर वय्कलं इमित जुजुपिंनापं तयादी,
अले न्ह्याबलेंया निंतिं इमित थकयादी।
8 तर मनूतय्त सिखलं च्यूसां,
अले इमित दुःखकष्टयागु खिपतं च्यूसां,
9 परमेश्वरं इमित इमिगु पाप
व घमण्ड क्यनादी।
10 वय्कःया ख्याच्वः इमिगु न्हाय्पनय् थ्वयाच्वनी,
अले इमिगु अधर्मपाखें लिहां वयेत आज्ञा बियादी।
11 इमिसं वय्कःया खँ न्यन धाःसा, अले वय्कःया सेवा यात धाःसा
इमिगु जिवंकाछि इमित सुख व शान्ति जुइ।
12 तर इमिसं वय्कःया खँ मन्यन धाःसा
इपिं तरवारं नाश जुइ,
अले छुं हे ज्ञान मदय्कं सी।
13 “परमेश्वरयात मानय् मयाइपिं मनूत तंचायाच्वनी,
परमेश्वरं इमित सजाँय बियादीसां इमिसं ग्वाहालिया निंतिं बिन्ति याइ मखु।
14 इपिं वेश्या थें जुयाः जुइ,
अले ल्याय्म्हबलय् हे सी।
15 तर दुःख सियाच्वंपिन्त वय्कलं दुःखं त्वःतकादी।
इमिगु दुःखय् वय्कः इपिंलिसें न्ववानादी।
16 “परमेश्वरं छितः संकटं लिकयाः
छुं नं पंगः मदुगु सुरक्षित थासय् थ्यंकाबी।
छिगु टेबिल साःसाःगु नयेगु नसां जाःगु जुइ।
17 तर आः ला छिं दुष्टताया हुनिं
थःम्हं फयेमाःगु सजाँय फयाच्वनादीगु दु।
इन्साफ व न्यायनं छितः ज्वंगु दु।
18 होशियार जुयादिसँ! सुनानं छितः धन सम्पत्तिं लोभ मक्यनेमा!
घुसं छितः मखुगु लँय् मयंकेमा!
19 छु! छिगु सम्पत्ति अथवा छिगु फुक्क बल्लाःगु कुतलं नं,
छितः संकटं बचय् यानाः तये फइ ला?
20 मनूतय्त इमिगु छेँनं सालायंकेत चा वयेमा धकाः
छिं इच्छा यानादी मते।
21 होशियार जुयादिसँ! मभिंगु ज्यापाखे लिहां झाये मते!
थुकिं यानाः छन्त संकटपाखें जाँचय् याःगु दु।
22 “परमेश्वरया शक्ति ला तसकं तःधं,
वय्कः थें ज्याःम्ह स्यनीम्ह सु दु?
23 सुनां वय्कःया निंतिं लँ क्वःछिनादीगु दु,
अथवा ‘छिं द्वंकूगु दु’ धकाः सुनां वय्कःयात धाःगु दु?
24 मनूतय्सं भजन हालाः वय्कःया प्रशंसा याःथें,
छिं नं वय्कःया ज्याया प्रशंसाया म्ये हालेगु ल्वःमंके मते।
25 फुक्क मनूतय्सं थुकियात खंगु दु।
मनुखं थुकियात तापाक्कं स्वइ।
26 परमेश्वर गुलि तःधं, वय्कः झीगु ज्ञान स्वयाः तापाः।
वय्कःया दँत ल्याः खाये फइ मखु।
27 “वय्कलं पृथ्वीं लःया बाफयात च्वय् सालादी,
अले सुपाँचं वा वय्कादी।
28 सुपाँचं झ्वार्र वा वय्की,
मनूतय् च्वय् लः कुतुंवइ।
29 परमेश्वरं गय् यानाः सुपाँय्यात थुखे उखे संकादी,
वा गय् यानाः थुखे उखे नँ न्याःगु सः थ्वइ सुं मनुखं थुइके फइ ला? सुनां फइ मखु!
30 स्व, गय् यानाः वय्कलं थःगु थुखे उखे हाबलासा त्वय्कादी
अले समुद्रया तज्जाःगु थाय्यात त्वपुयादी।
31 थुकथं वय्कलं जाति जातितय्त शासन यानादी,
अले यक्व नयेगु नसा बियादी।
32 वय्कलं हाबलासायात थःगु ल्हातय् कयाः
उकियात निशानाय् कय्केत आज्ञा बियादी।
33 नँ न्याःगुलिं वाफय् वइगु खबर बी,
अले पशुतय्सं नं वाफय् वइगु सुचं बी।”