140
إِ ؤُمقّْرَانْ ن إِمغْنَاجنْ. أَزهّذْ ن ذَاوُوذْ.
 
فكّْ أَيِي زِي بْنَاذمْ ذ أَعفَّانْ، أَ سِيذِي،
حْضَا أَيِي زڭْ ورْيَازْ ن لْعُونْفْ،
زڭْ يِينِّي إِتّْخَارَّاصنْ
ذڭْ وُوڒْ نْسنْ ذِي ڒْغَارْ،
ؤُ سّكَّارنْ إِمنْغَانْ ذِي مَارَّا ؤُسَّانْ.
نِيثْنِي سّْقضْعنْ إِڒْسَاونْ نْسنْ
أَمْ يِيجّْ ن ؤُفِيغَارْ،
سّمْ إِحْمَا أَقَا-ث سَاذُو إِينْشِيشنْ نْسنْ.
سِيلَاهْ.
 
حْضَا خَافِي، أَ سِيذِي، زڭْ إِفَاسّنْ ن إِعفَّاننْ،
حْضَا أَيِي زڭْ إِرْيَازنْ ن لْعُونْفْ،
إِنِّي يَارزُّونْ أَذْ أَيِيغضْڒنْ
غَارْ ثمُّورْثْ.
أَيْثْ ن بُو-نّْفَاخثْ
سّْنُوفَّارنْ خَافِي إِجّْ ن ڒْْفخْ،
تّْبزَّاعنْ ثِيسغْوِينْ
أَمْ يِيشْثْ ن ثْرَاشَّا
غَارْ ؤُغزْذِيسْ ن ؤُمسْرَاقْ،
أَقَا تّڭّنْ أَيِي ثِيخفْشِينْ. سِيلَاهْ.
 
نشّْ نِّيغْ إِ سِيذِي: ”شكْ ذ أَربِّي إِنُو!“
سڒْ، أَ سِيذِي، غَارْ ثْمِيجَّا ن ثُوثْرَا إِنُو.
أَ سِيذِي، سِيذِي إِنُو، جّهْذْ ن ؤُسنْجمْ إِنُو،
ذڒْ أَزدْجِيفْ إِنُو ذڭْ وَاسّْ ن ڒْْحسّْ ن ڒسْنَاحْ.
أَ سِيذِي، وَارْ تّجِّي أَعفَّانْ أَذْ يَارّْ مژْرِي.
وَارْ تّڭّْ تَّاسِيعْ إِ ونْوَايْ نّسْ إِعفّْننْ،
أَڒَامِي غَا سّْعُودْجنْ إِخفْ نْسنْ. سِيلَاهْ.
 
10 خْ ؤُزدْجِيفْ ن مَارَّا إِنِّي ذ أَيِي د-إِنّْضنْ،
إِڒِي أَذْ ثنْ إِذڒْ ؤُشقّفْ ن إِينْشِيشنْ نْسنْ،
11 أجّْ أَذْ خَاسنْ كبّنْ ڒفْحمْ،
إِڒِي نتَّا أَذْ ثنْ إِغْضرْ ذِي ثْمسِّي،
ذِي ڒْْحمْڒَاثْ يُودْجْغنْ،
حِيمَا وَارْ تّكَّارنْ عَاذْ.
12 أجّْ أَرْيَازْ إِ إِشقّْفنْ س يِيڒسْ
وَارْ إِتّْغِيمِي إِبدّْ خْ ثمُّورْثْ،
أجّْ أَذْ إِعَارْنْ ڒْْغَارْ ذغْيَا
أَرْيَازْ بُو-ڒخْشُونثْ.
 
13 نشّْ سّْنغْ، أَقَا سِيذِي أَذْ إِسّقْفڒْ
دّعْوثْ ن ڒْْمُوسَاكِينْ، ڒْْحقّْ ن إِمزْڒَاضْ.
14 س ثِيذتّْ، إِمْسڭَّاذنْ
أَذْ قَاذَانْ إِسمْ نّشْ،
إِنِّي إِڭُّورنْ نِيشَانْ أَذْ قِّيمنْ
زَّاثْ إِ وُوذمْ نّشْ.
 
 
140:4 إِزهد. 58‏:‏5؛ رُوم. 3‏:‏13 140:5 ’إِنِّي يَارزُّونْ أَذْ أَيِي غضْڒنْ غَارْ ثمُّورْثْ‘ - س ثْعِيبْرَانِيثْ ’إِنِّي يَارزُّونْ أَذْ سّْنقْرَاذنْ إِضَارنْ إِنُو‘. 140:6 إِرْم. 18‏:‏22