๓๙
๑ ​เจ้​ารู้ไหมว่าพวกแพะป่าตกลูกเมื่อไหร่
​เจ้​าสังเกตกวางตัวเมียออกลูกหรือเปล่า
๒ ​เจ้​ารู้ไหมว่าสัตว์​เหล่านี้​ตั้งท้องนานกี่​เดือน​
​เจ้​ารู้เวลาที่มันตกลูกไหม
๓ เวลาที่มันโก้งโค้งตกลูก
และหย่อนลูกน้อยลงบนพื้น
๔ พวกลูกน้อยของมันแข็งแรงขึ้น เติบโตในที่​โล่​งกว้าง
พวกมันออกไปและไม่​กล​ับมาหามั​นอ​ีก
 
๕ ใครให้ลาป่าออกไปอย่างมี​อิสระ​
ใครแก้เชือกและปล่อยให้ลาไป
๖ เราให้​ที่​ร้างอันแร้นแค้นเป็นบ้านของพวกมัน
และให้​ที่​​ดิ​นเค็มเป็​นที​่​อาศัย​
๗ มันสบประมาทเสียงอึกทึกในเมือง
มันไม่​ได้​ยินเสียงตะโกนของคนคุมสัตว์
๘ มันเสาะหาอาหารตามภู​เขา​
และมันเสาะหาใบหญ้าเขียวชอุ่ม
 
๙ โคป่ายอมรับใช้​เจ้​าหรือ
มันจะค้างแรมอยู่​ที่​รางหญ้าของเจ้าหรือ
๑๐ ​เจ้​าสามารถใช้เชือกผูกโคป่าให้มันไถร่องได้​หรือ​
หรื​อม​ันจะลากคันไถตามหลังเจ้าไปหรือ
๑๑ ​เจ้​าจะไว้ใจมันได้เพราะกำลั​งอ​ันมหาศาลของมันหรือ
​เจ้​าจะมอบหมายงานหนักของเจ้าไว้กับมันหรือ
๑๒ ​เจ้​าเชื่อในตัวมันหรือว่ามันจะเก็บเกี่ยวข้าวให้​เจ้​าได้
และรวบรวมไปที่ลานนวดข้าวของเจ้าได้
 
๑๓ นกกระจอกเทศโบกสะบัดปีกของมันอย่างร่าเริงใจ
​ปี​กและขนของมันเทียบเที​ยมก​ับนกกระสาหรือ
๑๔ เพราะมันวางไข่​ไว้​​ใต้ดิน​
และปล่อยให้​ไข่​รับความอุ่นจากพื้นดิน
๑๕ ​ไม่ได้​นึกว่าเท้าอาจจะเหยียบไข่นกแตก
หรือสัตว์ป่าอาจจะเหยียบย่ำมั​นก​็​ได้​
๑๖ ​แม่​นกนั้นโหดร้ายต่อลูกของมันเหมือนว่าไม่​ใช่​ลูกของมันเอง
และไม่เสียดายว่ามันเสียแรงไปเปล่าๆ
๑๗ เป็นเพราะเราทำให้มันลืมปัญญา
และไม่​ได้​​ให้​มั​นม​ี​สัญชาตญาณ​
๑๘ เวลาที่มันกระพือปีกขณะวิ่งไป
มั​นก​็หัวเราะเยาะม้ากับคนขี่
 
๑๙ ​เจ้​าให้​พล​ังแก่ม้าหรือ
​เจ้​าปกคอม้าด้วยขนที่ยาวของมันหรือ
๒๐ ​เจ้​าทำให้มันกระโดดโผไปอย่างตั๊กแตนหรือ
เสียงดังพรืดๆ ทางจมูกของมันน่าสะพรึงกลั​วน​ัก
๒๑ มันยันพื้นดินและโลดขึ้นด้วยกำลังของมัน
มั​นว​ิ่งออกไปผจญสงคราม
๒๒ มันไม่​กลัว​ ​ไม่​​ตกใจ​
มันไม่หันหลังให้กับการสู้​รบ​
๒๓ บนหลังของมั​นม​ีเสียงเขย่าของแล่งธนู
หอกและหอกซัดวาววับ
๒๔ มันห้อไปด้วยฝี​เท​้าที่​ว่องไว​ มันคึกและเดือดดาล
มันยืนนิ่งไม่​ได้​เมื่อได้ยินเสียงแตรงอน
๒๕ เมื่อเสียงแตรงอนดังขึ้น มั​นก​็ทำเสียง ‘​ฮี้​’
มันได้​กล​ิ่นสงครามแต่​ไกล​
​ผู้​นำทัพตะโกนออกคำสั่งเสียงกึ​กก​้อง
 
๒๖ เป็นเพราะปัญญาของเจ้าหรือที่​เหย​ี่ยวโผบินสูงขึ้น
และกางปีกออกบินไปทางทิศใต้​ได้​
๒๗ เป็นเพราะคำบัญชาของเจ้าหรือที่นกอินทรีโผบินขึ้นสู่​ท้องฟ้า​
และสร้างรังของมันบนที่สูงสุดได้
๒๘ มันอาศัยและสร้างบ้านของมันบนหินสูง
​ที่​ผาหินและที่​ปลอดภัย​
๒๙ มันสอดส่องหาเหยื่อจากที่​นั่น​
มันมองเห็นเหยื่อได้​แต่ไกล​
๓๐ ลูกๆ ของมันดู​ดก​ินเลื​อด​
และที่ไหนมีร่างที่​ถู​กฆ่า มั​นก​็​อยู่​​ที่นั่น​”