๖
โยบตอบ: บ่นตามความเห็น
๑ โยบตอบว่า
๒ “โอ หากว่าได้ชั่งความเจ็บปวดรวดร้าวของฉัน
และแขวนความวิบัติของฉันทั้งหมดไว้บนตราชู
๓ แล้วมันก็จะหนักกว่าทรายในทะเล
ฉะนั้น ฉันจึงไม่ได้ยับยั้งคำพูด
๔ เพราะลูกศรขององค์ผู้กอปรด้วยมหิทธานุภาพอยู่ในตัวฉัน
จิตวิญญาณของฉันดื่มพิษลูกศร
ความน่ากลัวจากพระเจ้าเรียงแถวเข้าต่อต้านฉัน
๕ เมื่อลาป่ามีหญ้ากิน หรือโคมีฟางกิน
แล้วมันจะส่งเสียงร้องไหม
๖ สิ่งที่ไม่มีรสชาติจะกินลงหรือ ถ้าไม่ใส่เกลือ
หรือไข่ขาวจะมีรสชาติอะไร
๗ ฉันไม่อยากลิ้มรสของเหล่านั้น
มันทำให้ฉันสะอิดสะเอียน
๘ ฉันอยากได้รับสิ่งที่ฉันขอ
และพระเจ้าจะให้ฉันสมหวัง
๙ ให้พระเจ้าปราบฉันเพื่อความพอใจของพระองค์
พระองค์จะปล่อยมือของพระองค์ และฆ่าฉันเสีย
๑๐ นี่แหละจะทำให้ฉันสบายใจ
ฉันยังจะยินดีในความเจ็บปวดอันสุดจะทน
เพราะฉันไม่ได้ปฏิเสธคำกล่าวขององค์ผู้บริสุทธิ์
๑๑ พละกำลังของฉันเป็นเช่นไร ที่ทำให้ฉันควรจะทนรอต่อไปอีก
และจุดจบของฉันเป็นเช่นไรที่ทำให้ฉันควรจะอดทน
๑๒ พละกำลังของฉันเป็นพลังดั่งหิน
หรือกายของฉันเป็นทองสัมฤทธิ์อย่างนั้นหรือ
๑๓ ฉันจะช่วยตัวเองได้หรือ
ในเมื่อฉันหมดสิ้นทุกสิ่งแล้ว
๑๔ ผู้ที่ไร้ความกรุณาต่อเพื่อนของเขา
หามีความเกรงกลัวต่อองค์ผู้กอปรด้วยมหิทธานุภาพไม่
๑๕ เพื่อนๆ ของฉันเป็นเหมือนกระแสน้ำที่พึ่งพาไม่ได้
เหมือนกระแสลำธารที่พัดผ่านไป
๑๖ ซึ่งดำมืดเพราะน้ำแข็งปกคลุม
และหิมะก็ซ่อนตัวเองไว้
๑๗ เมื่อละลาย มันก็หายหมดไป
เมื่ออากาศร้อน มันก็หายไปจากที่ของมัน
๑๘ กองคาราวานหันจากทิศทางที่ตนเดิน
พวกเขาขึ้นไปในถิ่นทุรกันดารแล้วก็ตายไป
๑๙ กองคาราวานจากเท-มามองหาน้ำ
พวกนักเดินทางจากเช-บามีความหวัง
๒๐ พวกเขาอับอาย เพราะพวกเขามั่นใจ
พวกเขาไปยังที่นั่น แต่ก็ผิดหวัง
๒๑ เพราะบัดนี้ท่านเป็นเหมือนลำธารพวกนั้น
ท่านเห็นความหายนะของฉัน แล้วท่านก็กลัว
๒๒ ฉันพูดแล้วรึว่า ‘ช่วยฉันหน่อย’
หรือฉันพูดว่า ‘ช่วยจ่ายค่าสินบนเพื่อขอความช่วยเหลือให้แก่ฉัน’
๒๓ หรือฉันพูดว่า ‘ช่วยฉันให้หลุดพ้นจากมือศัตรู’
หรือ ‘ไถ่ฉันจากมือของคนทารุณ’
๒๔ สอนฉันด้วยเถิด ฉันจะได้นิ่งเงียบเสีย
ช่วยให้ฉันเข้าใจว่าฉันเดินผิดทางไปได้อย่างไร
๒๕ คำพูดที่ซื่อตรงช่างมีพลัง
แต่คำโต้เถียงของท่านพิสูจน์อะไรได้หรือ
๒๖ ท่านคิดว่า ท่านจะตักเตือนว่ากล่าวฉัน เมื่อท่านเห็นว่า
คนสิ้นหวังพูดลมๆ แล้งๆ อย่างนั้นหรือ
๒๗ ท่านจับฉลากเป็นการตัดสินเลือกเด็กกำพร้าพ่อ
และท่านต่อรองซื้อขายเพื่อนของท่านเหมือนสินค้า
๒๘ แต่บัดนี้ จงมองฉันให้ดีๆ เถิด
เพราะฉันจะไม่โกหกท่าน
๒๙ คิดทบทวนดูเถิด ขอให้ท่านมีความยุติธรรม
คิดทบทวนบัดนี้ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด
๓๐ มีอะไรที่อยุติธรรมในคำพูดของฉันหรือ
ฉันไม่รู้รสของความวิบัติหรอกหรือ