๘
ผู้ที่พบสติปัญญาพบชีวิต
๑ สติปัญญาไม่เรียกหาหรือ
และการหยั่งรู้ไม่เปล่งเสียงของเธอหรอกหรือ
๒ เธอยืนอยู่บนยอดสูงข้างทาง
ตรงทางที่บรรจบกัน
๓ และเธอตะโกนอยู่ที่ข้างประตู ทางที่เปิดเข้าสู่ตัวเมือง
ณ ที่ประตูทางเข้า
๔ “บรรดาผู้ชายเอ๋ย เราเรียกหาเจ้าทุกคน
และส่งเสียงของเราถึงบรรดามนุษยชาติทั้งปวง
๕ พวกคนเขลาเอ๋ย จงหยั่งรู้ความฉลาดรอบคอบ
และคนโง่เอ๋ยจงหยั่งรู้จิตใจ
๖ จงฟังเถิด เพราะว่าเราพูดถึงสิ่งประเสริฐ
ริมฝีปากของเราเปิดเพื่อพูดถึงสิ่งที่ถูกต้อง
๗ ด้วยว่า ปากของเราพูดความจริง
ปากของเรารังเกียจสิ่งชั่วร้าย
๘ ทุกคำพูดที่ออกจากปากของเราล้วนเป็นความชอบธรรม
ปราศจากการหลอกลวงและบิดเบือนในคำพูด
๙ เป็นคำพูดที่ตรงสำหรับผู้หยั่งรู้
และถูกต้องสำหรับบรรดาผู้มีความรู้
๑๐ จงรับคำสั่งสอนของเราแทนการรับเงินเถิด
และเลือกเอาความรู้มากกว่าทองคำเนื้อดี
๑๑ ด้วยว่าสติปัญญาดีกว่าเพชรนิลจินดา
และไม่มีสิ่งอันน่าพึงปรารถนาใดๆ จะเปรียบเทียบกับเธอได้
๑๒ เราคือสติปัญญา เราอยู่ในความฉลาดรอบคอบ
และเราพบกับความรู้และปฏิภาณ
๑๓ ความเกรงกลัวพระผู้เป็นเจ้าคือการเกลียดชังความชั่วช้า
เราเกลียดชังความหยิ่งยโส ความหยิ่งผยอง
การกระทำอันชั่วร้าย และพูดจาบิดเบือน
๑๔ คำแนะนำและสติปัญญาอันสมบูรณ์เป็นของเรา
เรามีการหยั่งรู้ พละกำลังเป็นของเรา
๑๕ บรรดากษัตริย์พึ่งเราในการครองราชย์
และผู้อยู่ในระดับปกครองก็ออกกฎด้วยความชอบธรรม
๑๖ บรรดาราชโอรสพึ่งเราในการปกครอง
และบรรดาผู้มีอำนาจทุกท่านปกครองด้วยความเป็นธรรม
๑๗ เรารักบรรดาผู้ที่รักเรา
และบรรดาผู้ที่หมั่นเพียรค้นหาเราก็จะพบเรา
๑๘ ความมั่งมีและเกียรติยศอยู่กับเรา
รวมทั้งความมั่งคั่งและความชอบธรรม
๑๙ ผลของเราดีกว่าทองคำ หรือแม้แต่ทองบริสุทธิ์
และได้ผลผลิตที่ดีกว่าเงินเนื้อดี
๒๐ เราเดินในทางแห่งความชอบธรรม
ท่ามกลางเส้นทางแห่งความยุติธรรม
๒๑ เพื่อให้ความมั่งมีแก่คนที่รักเรา
และเราจะเติมคลังของพวกเขาให้เต็ม
๒๒ พระผู้เป็นเจ้าสร้างเราขึ้นมาตั้งแต่ปฐมกาลแห่งการสร้างสรรค์ของพระองค์
นับแต่เริ่มแรกงานของพระองค์
๒๓ เราถูกสร้างสรรค์ขึ้นก่อนกาลใดๆ
จากยุคปฐมกาลและก่อนเริ่มแรกของแผ่นดินโลก
๒๔ เมื่อครั้งที่ยังไม่มีทะเลลึก
ไม่มีน้ำพุอันเป็นแหล่งน้ำ เราก็ได้ถือกำเนิดขึ้นแล้ว
๒๕ ก่อนที่เทือกเขาจะตั้งมั่น
และก่อนที่จะมีภูเขาลูกน้อยๆ เราก็กำเนิดแล้ว
๒๖ ก่อนที่พระองค์จะสร้างแผ่นดิน
ทุ่งโล่งและผงธุลีแรกของโลก
๒๗ เมื่อพระองค์สร้างสวรรค์ เราก็อยู่ที่นั่น
เมื่อพระองค์ขีดเส้นโค้งเหนือผิวทะเลลึก
๒๘ เมื่อพระองค์วางก้อนเมฆไว้บนท้องฟ้า
และทำให้น้ำพุแห่งทะเลลึกมั่นคงขึ้น
๒๙ เมื่อพระองค์จำกัดขอบเขตทะเล
เพื่อน้ำจะได้อยู่ภายในขอบเขตคำสั่งของพระองค์
เมื่อพระองค์ขีดเส้นฐานรากของแผ่นดินโลก
๓๐ และเราอยู่เคียงข้างพระองค์ดั่งนักออกแบบผู้มีฝีมือ
และพระองค์ยินดีในตัวเราทุกวัน
สุขสำราญ ณ เบื้องหน้าพระองค์ตลอดเวลา
๓๑ สุขสำราญอยู่บนแผ่นดินโลกของพระองค์
และมีความยินดีในบรรดามนุษยชาติ
๓๒ บัดนี้ ลูกๆ เอ๋ย จงฟังเรา
บรรดาผู้เดินตามวิถีทางของเราก็เป็นสุข
๓๓ จงฟังคำสั่งสอนและจงมีสติปัญญา
อย่าละเลยเสีย
๓๔ โอ ความสุขเป็นของคนที่ฟังเรา
และเฝ้าระวังที่ประตูอยู่ทุกวัน
รอคอยอยู่ที่ทางเข้าออกของเรา
๓๕ ด้วยว่า คนที่พบเราก็พบชีวิต
และได้รับความโปรดปรานจากพระผู้เป็นเจ้า
๓๖ แต่คนที่กระทำผิดต่อเราก็ทำร้ายตนเอง
ทุกคนที่เกลียดชังเราก็รักความตาย”