34
Пәрвәрдигарниң күни •••• Едомниң җазалинишлири 
 
1 Йеқин келиңлар, и әлләр, аңлаңлар!  
И қовм-хәлиқләр, қулақ селиңлар!  
Йәр-зимин вә униңдики барлиқ мәвҗудатлар,  
Җими аләм вә униң ичидин чиққан һәммә мәвҗудатлар,  
Тиңшаңлар!   
2 Чүнки Пәрвәрдигарниң барлиқ әлләргә қарита ғәзиви бар,  
Униң дәрғәзиви уларниң барлиқ қошунлириға қарши туриду;  
У уларни һалакәткә пүтүп қойған,  
Уларни қирғинчилиққа тапшурувәткән;   
3 Улардин өлтүрүлгәнләр сиртқа ташливетилиду,  
Җәсәтлиридин сесиқчилиқ пурайду,  
Тағлар уларниң қени билән еритилиду;   
4 Асманлардики җимики җисим-қошунлар чирип йоқ болиду,  
Асманлар йөгимә китапдәк түрүлиду;  
Үзүм телиниң йопурмақлири хазан болуп, солишип чүшкәндәк,  
Йигләп кәткән әнҗир шехидин чүшкәндәк,  
Уларниң җимики җисим-қошунлири жиқилиду;    
5 Чүнки шәмширим асманларда қан билән суғурулди;  
Қараңлар, шәмширим Мениң һалакәт ләнитимгә учриған хәлиққә,  
Йәни Едом үстигә җазалаш үчүн чүшиду;    
6 Пәрвәрдигарниң бир шәмшири бар;  
У қанға боялди;  
У яғлиқ нәрсиләрниң йеғи билән,  
Өчкә-қозиларниң қени билән,  
Қочқар бөригиниң йеғи билән озуқландурулған;  
Чүнки Пәрвәрдигарниң Бозраһ шәһиридә бир қурбанлиғи,  
Едомда зор бир қирғинчилиғи бар.      
7 Мошу қирғинчилиқлар билән явайи калилар,  
Топақлар вә күчлүк буқиларму жиқилиду.  
Уларниң зимини қанға чөмүлиду,  
Топа-чаңлири яғ билән майлишип кетиду.    
8 Чүнки Пәрвәрдигарниң қисас алидиған бир күни,  
Зион дәвасидики һесап алидиған жили бар.    
9 Едомдики еқинлар қаримайға,  
Униң топилири гуңгутқа айландурулиду;  
Зимини болса көйүватқан қаримай болиду.   
10 Униң оти кечә-күндүз өчүрүлмәйду;  
Ис-түтәклири мәңгүгә өрләйду;  
У дәвирдин-дәвиргичә харабиликтә туриду;  
Һеч ким иккинчи у йәргә аяқ басмайду.    
11 Чөл һувқуши вә чирқириғучи һувқушлар уни егиливалиду;  
Чоң һувқуш вә қарға-қузғунлар шу йәрдә угилайду;  
Худа униңға «тәртипсизлик-бемәналиқни өлчәйдиған тана»ни,  
Вә «қуп-қуруқлуқни өлчәйдиған тик өлчигүч»ни тартиду.      
12 Бириси келип Едомниң есилзадилирини падишалиғини идарә қилишқа чақирса,  
Улардин һеч ким болмайду;  
Униң әмирлири йоқ қиливетилгән болиду.    
13 Ордилирида тикәнләр,  
Қәлъә-қорғанлирида чаққақ-җиғанлар өсүп чиқиду;  
У чилбөриләрниң макани,  
«Һувқушларниң ордиси» болиду.   
14 Шу йәрдә чөл-баявандики җаниварлар, явайи иштлар җәм болиду;  
Һәр бир «өшкә җин» өз қериндишиға товлайду;  
Түн мәхлуқлири шу йәрдә маканлишиду,  
Уни өзигә арамгаһ қилип туриду.    
15 «Оқ илан» шу йәрдә угилайду,  
Униң сайисидә тухумлайду,  
Балилирини жиғип бақиду.  
Қорултаз-тапқушлар һәр бири өз җүпи билән шу йәрдә топлиниду;    
16 Пәрвәрдигарниң йөгимә китавидин издәп оқуп баққин;  
Улардин һеч бири чүшүп қалмайду;  
Һеч қайсисиниң өз җориси кам болмайду;  
Чүнки Өзиниң ағзи уларға буйруған;  
Униң Өз Роһи уларни топлиған. 
   
17 Чүнки Пәрвәрдигар Өзи улар үчүн чәк ташлап,  
Өз қоли билән зиминға тана тартип уларға тәқсим қилип бәргән;  
Улар униңға мәңгүгә егидарлиқ қилиду,  
Дәвирдин-дәвиргичә шу йәрни макан қилиду.