36
Елихуниң төртинчи баяни: — Азаплардин алған тәрбийә
1 Елиху сөзини давамлаштуруп мундақ деди: —
2 «Мени бирдәм сөзлигили қойсаң,
Мән йәнә Тәңригә вакалитән қилидиған сөзүмниң барлиғини саңа аян қилимән.
3 Билимни жирақлардин елип кәлтүримән,
Адәмләрни Яратқучимни һәққаний дәп һесаплайдиған қилимән.
4 Мениң гепим һәқиқәтән ялған әмәстур;
Билими мукәммәл бириси сән билән биллә болиду.
5 Мана, Тәңри дегән улуқдур,
Бирақ У һеч кимни кәмситмәйду;
Униң чүшиниши чоңқурдур, мәхситидә чиң туриду.
6 У яманларни һаят сақлимайду;
Бирақ езилгәнләр үчүн адаләт жүргүзиду.
7 У һәққанийлардин көзини елип кәтмәйду,
Бәлки уларни мәңгүгә падишалар билән тәхттә олтарғузиду,
Шундақ қилип уларниң мәртивиси үстүн болиду.
8 Вә әгәр улар кишәнләнгән болса,
Җапаниң асаритигә тутулған болса,
9 Ундақта У уларға қилғанлирини,
Уларниң итаәтсизликлирини,
Йәни уларниң көрәңләп кәткәнлигини өзлиригә көрсәткән болиду.
10 Шуниң билән У қулақлирини тәрбийигә ечип қойиду,
Уларни яманлиқтин қайтишқа буйруйду.
11 Улар қулақ селип Униңға бойсунсила
Улар қалған күнлирини аватчилиқта,
Жиллирини хушлуқта өткүзиду.
12 Бирақ улар қулақ салмиса, қиличлинип дуниядин кетиду,
Билимсиз һалда нәпәстин тохтап қалиду.
13 Бирақ көңлигә ипласлиқни пүккәнләр йәнила адавәт сақлайду;
У уларға асарәт чүшүргәндиму улар йәнила тилавәт қилмайду.
14 Улар яш турупла җан үзиду,
Уларниң һаяти бәччивазлар арисида түгәйду.
15 Бирақ У азап тартқучиларни азаплардин болған тәрбийә арқилиқ қутқузиду,
У улар хар болған вақтида уларниң қулиқини ачиду.
16 У шундақ қилип сениму азарниң ағзидин қистаңчилиғи йоқ кәң бир йәргә җәлип қилған болатти;
Ундақта дәстихиниң майға толдурулған болатти.
17 Бирақ сән һазир яманларға қаритилған тегишлик җазаларға толдурулғансән;
Шуңа Худаниң һөкүми һәм адалити сени тутувалди.
18 Ғәзивиңниң қайнап кетишиниң сени мазаққа башлап қоюшидин һушяр бол;
Ундақта һәтта зор капаләтму сени қутқузалмайду.
19 Яки байлиқлириң,
Яки күчүңниң зор тиришишлири,
Өзүңни азап-оқубәттин нери қилаламду?
20 Кечигә үмүт бағлима,
Чүнки у чағда хәлиқ өз орнидин йоқилип кетиду.
21 Һушяр бол, әскиликкә бурулуп кәтмә;
Чүнки сән қәбиһликни дәрдкә сәвир болушниң орнида таллиғансән.
22 Мана, Тәңри күч-қудрити түпәйлидин үстүндур;
Униңдәк үгәткүчи барму?
23 Ким Униңға маңидиған йолни бекитип бәргән еди?
Вә яки Униңға: «Яман қилдиң?» дейишкә петиналайду?
24 Инсанлар тәбрикләйдиған Худаниң әмәллирини улуқлашни унтума!
25 Һәммә адәм уларни көргәндур;
Инсан балилири жирақтин уларға қарап туриду».
Худаниң карамәт әмәллири — •••• Униң зор һәйвиси дәһшәтлик қара қуюнда аян болиду
26 « — Бәрһәқ, Тәңри улуқдур, биз Уни чүшинәлмәймиз,
Униң жиллириниң санини тәкшүрүп ениқлиғили болмайду.
27 Чүнки У суни тамчилардин шүмүрүп чиқириду;
Улар парға айлинип андин ямғур болуп яғиду.
28 Шундақ қилип асманлар ямғурларни қуюп берип,
Инсан балилири үстигә молчилиқ яғдуриду.
29 Бирақ ким булутларниң тоқулушини,
Униң самави чедириниң гүмбүр-гүмбүр қилидиғанлиғини чүшинәлисун?
30 Мана, У чақмиқи билән әтрапини йоруқ қилиду,
Һәтта деңиз тәктиниму йоруқ қилиду.
31 У булар арқилиқ хәлиқләр үстидин һөкүм чиқириду;
Һәм улар арқилиқму мол ашлиқ бериду.
32 У қоллирини чақмақ билән толдуриду,
Униңға уридиған нишанни буйруйду.
33 Худаниң гүлдүрмамиси униң келидиғанлиғини елан қилиду;
Һәтта калиларму сезип, уни елан қилиду.