నా పరిమళాలతో పాటు నా గోపరసాన్ని సేకరించుకున్నాను.

నేను నా ద్రాక్షరసం, నా పాలు త్రాగాను.

ప్రేమికులారా! తృప్తిగా సేవించండి.

వినండి! నా ప్రియుడు తలుపు తడుతూ:

నా పావురమా, నిష్కళంకురాలా.

రాత్రి తేమకు నా వెంట్రుకలన్నీ తడిసిపోయాయి.”

దాన్ని మళ్ళీ ధరించాలా?

మళ్ళీ వాటిని మురికి చేసుకోవాలా?

నా గుండె అతని కోసం కొట్టుకోవడం ప్రారంభించింది.

నా చేతులు బోళముతో తడిసి,

తలుపు గడియ మీదికి స్రవించింది.

ఆయన వెళ్లిపోయాడు.

నా ప్రాణం స్పృహ తప్పింది.

నేను ఆయనను పిలిచాను కాని ఆయన పలుకలేదు.

నాకెదురై వారు నన్ను కొట్టి, గాయపరిచారు;

వారు ప్రాకారం మీద కావలివారు.

నా ప్రియుడు మీకు కనిపిస్తే,

ప్రేమను బట్టి నాకు స్పృహ తప్పిందని చెప్తామని ప్రమాణం చేయండి.

ఇతరులకంటే నీ ప్రియుడి విశిష్టత యేమి?

ఇంతకు నీ ప్రియుడి విశేషమేమి?

పదివేలమంది కన్న గొప్పవాడు.

ఆయనది ఉంగరాల జుట్టు,

కాకి నలుపంత నల్లగా ఉన్నాయి.

నదీ తీరాన ఎగిరే గువ్వల్లాంటివి,

ఆభరణాల్లా చెక్కబడ్డాయి.

పరిమళ పడకల్లాంటివి,

వాటిలో నుండి బోళం స్రవిస్తుంది.

బంగారు కడ్డీలు,

దంత కళాఖండము.

పాలరాతి స్తంభాలు.

దాని దేవదారు వృక్షాలలా ఉంది.

ఆయన మనోహరము.

ఈయనే నా ప్రియుడు, నా స్నేహితుడు.