3
1 Bundan sonra İyov ağzını açtı ve doğduğu günü lanetledi. 2 İyov şöyle yanıt verdi:
3 “Doğduğum gün,
‘Bir erkek çocuğa gebe kaldı’ denen gece yok olsun.
4 O gün karanlık olsun.
Yukarıdan Tanrı onu aramasın,
Onun üzerine ışık parlamasın.
5 Karanlık ve ölüm gölgesi ona sahip çıksınlar.
Üzerinde bir bulut dursun.
Günü karartan her şey onu dehşete soksun.
6 O geceye gelince, onu koyu karanlık yakalasın.
Yılın günleri arasında sevinmesin.
Ayların sayısına girmesin.
7 İşte, o gece kısır olsun.
İçinde sevinç sesi duyulmasın.
8 Günü lanetyelenler,
Levyatan'ı uyandırmaya hazır olanlar onu lanetlesin.
9 Alacakaranlığın yıldızları kararsın.
Işık arasın da olmasın,
Sabahın göz kapaklarını da görmesin.
10 Çünkü annemin rahminin kapılarını kapatmadı,
Gözümden sıkıntıyı gizlemedi.
11 “Neden rahimden çıkarken ölmedim?
Annem beni doğururken ruhumu neden teslim etmedim?
12 Neden beni dizler,
Emeyim diye memeler karşıladı?
13 Çünkü yatmış ve sessiz olurdum.
Uyumuş olurdum,
14 Kendilerine harabeler yapmış olan,
Yeryüzünün kralları ve danışmanlarıyla birlikte,
15 Ya da evlerini gümüşle doldurmuş olan,
Altın sahibi beylerle birlikte rahat etmiş olurdum.
16 Ya da hiç ışığı görmemiş bebekler gibi,
Gizlilikte vaktinden önce doğmuş bir çocuk gibi olurdum.
17 Orada kötüler sıkıntı çektirmeyi bırakırlar.
Yorgunlar orada rahatlar.
18 Tutuklular orada hep rahattır.
Angaryacının sesini duymazlar.
19 Küçük de büyük de oradadır.
Hizmetçi efendisinden özgürdür.
20 “Neden sefalet içinde olana ışık,
Canı acı olana yaşam verilir?
21 Onlar ki, ölümü özlerler, ama gelmez;
Gizli hazinelerden daha çok onu ararlar,
22 Mezarı bulduklarında,
Fazlasıyla çoşup sevinç duyarlar?
23 Neden yolu gizli olan,
Tanrı'nın çitle çevirdiği adama ışık verilir?
24 Çünkü inlemem ekmek yememden önce geliyor.
İnlemelerim su gibi dökülüyor.
25 Çünkü korktuğum şey başıma geliyor,
Ve çekindiğim şey üzerime geliyor.
26 Rahat değilim, ne de sakinim, ne de dinlenmem var;
Ama sıkıntı geliyor.”