1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп оқулсун дәп, Давут язған күй: —

И Пәрвәрдигар, қачанғичә?

Сән мени мәңгүгә унтумсән?

Қачанғичә дидариңни мәндин йошурисән?

2 Қачанғичә һәр күни қайғуруп, қәлбимдә?

Қачанғичә дүшминим мәндин шатлинип ғалип жүриду?

3 Маңа қара, маңа җавап бәргин, и Пәрвәрдигар Худайим!

Өлүм уйқиси мени бесип кәлгичә,

Көзүмни йорутқайсән,

4 Дүшминимниң: «Мән күчийип униң үстидин ғәлибә қилдим» демәслиги үчүн,

Рәқиплирим сәнтүрүлгәнлигимни көрүп шатланмаслиғи үчүн,

көзүмни йорутқайсән!

5 Дүшминимниң: «Мән күчийип униң үстидин ғәлибә қилдим» демәслиги үчүн,

Рәқиплирим сәнтүрүлгәнлигимни көрүп шатланмаслиғи үчүн,

көзүмни йорутқайсән!

6 Мән Пәрвәрдигарға нахша ейтимән;

Чүнки У маңа зор меһриванлиқни көрсәтти