រាជ្យ​របស់​ព្រះបាទ​ដាវីឌ
១០
ស្ដេច​សូល​សោយ​ទិវង្គត
(១​សាំយូអែល ៣១:១-១៣)
១ កងទ័ព​ភីលីស្ទីន​បាន​វាយ​ប្រហារ​កងទ័ព​អ៊ីស្រាអែល ធ្វើ​អោយ​ពល​ទាហាន​អ៊ីស្រាអែល​បាក់​ទ័ព​នៅ​មុខ​ពួក​ភីលីស្ទីន។ ទាហាន​អ៊ីស្រាអែល​ជា​ច្រើន​បាន​ស្លាប់​នៅ​លើ​ភ្នំ​គីលបោ។ ២ ពួក​ភីលីស្ទីន​បាន​ដេញ​តាម​ព្រះបាទ​សូល និង​បុត្រៗ​របស់​ស្ដេច​យ៉ាង​ប្រកិត។ ពួក​គេ​សម្លាប់​សម្ដេច​យ៉ូណាថាន សម្ដេច​អប៊ីណាដាប់ និង​សម្ដេច​ម៉ាល់គីស៊ូអា ជា​បុត្រ​របស់​ព្រះបាទ​សូល។ ៣ បន្ទាប់​មក គេ​សំរុក​ទៅ​លើ​ព្រះបាទ​សូល។ ទ័ព​បាញ់​ព្រួញ​បាន​ដេញ​តាម​ទាន់​ព្រះបាទ​សូល ធ្វើ​អោយ​ទ្រង់​តក់ស្លុត​យ៉ាង​ខ្លាំង។ ៤ ស្ដេច​មាន​រាជឱង្ការ​ទៅ​សេនា ដែល​កាន់​គ្រឿង​សស្រ្ដាវុធ​របស់​ស្ដេច​ថា៖ «ចូរ​ហូត​ដាវ​របស់​ឯង​ចាក់​យើង​មក ព្រោះ​យើង​មិន​ចង់​អោយ​សាសន៍​ដទៃ​សម្លាប់​យើង ហើយ​ប្រមាថ​មើលងាយ​យើង​ទេ»។ សេនា​នោះ​មិន​ហ៊ាន​សម្លាប់​ស្ដេច​ឡើយ ព្រោះ​គាត់​ភ័យ​ខ្លាច​យ៉ាង​ខ្លាំង។ ដូច្នេះ ព្រះបាទ​សូល​ក៏​ហូត​ដាវ ហើយ​ផ្ដួល​ខ្លួន​លើ​មុខ​ដាវ​នោះ​ទៅ។ ៥ កាល​សេនា​ដែល​កាន់​គ្រឿង​សស្រ្ដាវុធ​របស់​ស្ដេច​ឃើញ​ស្ដេច​សោយ​ទិវង្គត​ដូច្នេះ គាត់​ក៏​ហូត​ដាវ​រួច​ផ្ដួល​ខ្លួន​លើ​មុខ​ដាវ​ដែរ។ ៦ ដូច្នេះ ព្រះបាទ​សូល និង​បុត្រា​ទាំង​បី​អង្គ ព្រម​ទាំង​ញាតិ​វង្ស​ទាំង​អស់​បាត់​បង់​ជីវិត​ក្នុង​ពេល​ជា​មួយ​គ្នា។ ៧ កាល​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​អស់ ដែល​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ជ្រលង​ភ្នំ​ឃើញ​ថា អ៊ីស្រាអែល​បាក់​ទ័ព ហើយ​ព្រះបាទ​សូល​ព្រម​ទាំង​បុត្រា សុគត​អស់​នោះ ពួក​គេ​ក៏​បោះ​បង់​ទីក្រុង​ចោល​រត់​ភៀស​ខ្លួន​អស់​ទៅ។ កងទ័ព​ភីលីស្ទីន​ចូល​មក​កាន់​កាប់​ក្រុង​ទាំង​នោះ។
៨ ស្អែក​ឡើង ពួក​ភីលីស្ទីន​នាំ​គ្នា​មក​ប្រមូល​របស់​របរ​ដែល​នៅ​ជាប់​នឹង​សាកសព ហើយ​ឃើញ​សព​របស់​ព្រះបាទ​សូល និង​បុត្រា​ទាំង​បី​អង្គ នៅ​លើ​ភ្នំ​គីលបោ។ ៩ ពួក​គេ​ក៏​ដោះ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ចេញ​ពី​សព​របស់​ស្ដេច ព្រម​ទាំង​កាត់​ក និង​យក​គ្រឿង​សស្រ្ដាវុធ​ទៅ​ជា​មួយ រួច​ផ្ញើ​ដំណឹង​នេះ​ទៅ​គ្រប់​ទី​កន្លែង ក្នុង​ស្រុក​ភីលីស្ទីន​ទាំង​មូល អោយ​ប្រកាស​នៅ​តាម​វិហារ​នៃ​ព្រះ​របស់​គេ និង​ប្រកាស​ប្រាប់​ប្រជាជន។ ១០ បន្ទាប់​មក ពួក​គេ​យក​គ្រឿង​សស្រ្ដាវុធ​របស់​ព្រះបាទ​សូល ទៅ​តម្កល់​ទុក​ក្នុង​វិហារ​នៃ​ព្រះ​របស់​គេ ហើយ​យក​ព្រះសិរសា​របស់​ស្ដេច ទៅ​ព្យួរ​នៅ​ក្នុង​វិហារ​ព្រះដាកុន។ ១១ កាល​អ្នក​ក្រុង​យ៉ាបេស​ក្នុង​ស្រុក​កាឡាដ ដឹង​អំពី​ហេតុការណ៍​ទាំង​ប៉ុន្មាន ដែល​ពួក​ភីលីស្ទីន​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ចំពោះ​សព​របស់​ព្រះបាទ​សូល ១២ ទាហាន​ដ៏​ចំណាន​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នៅ​ក្រុង​នោះ នាំ​គ្នា​ចេញ​ដំណើរ​ទៅ​យក​សព​របស់​ព្រះបាទ​សូល និង​បុត្រា​នាំ​មក​ក្រុង​យ៉ាបេស​វិញ។ ពួក​គេ​រើស​ធាតុ​យក​ទៅ​បញ្ចុះ​ក្រោម​ដើម​ជ្រៃ​មួយ​នៅ​ក្រុង​យ៉ាបេស ហើយ​នាំ​គ្នា​តម​អាហារ​ចំនួន​ប្រាំពីរ​ថ្ងៃ។
១៣ ព្រះបាទ​សូល​សោយ​ទិវង្គត ព្រោះ​តែ​ស្ដេច​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ខុស​ដោយ​ក្បត់​នឹង​ព្រះអម្ចាស់ គឺ​ស្ដេច​ពុំ​កាន់​តាម​ព្រះបន្ទូល​របស់​ព្រះអម្ចាស់​ឡើយ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ស្ដេច​បាន​ទៅ​រក​គ្រូ​អន្ទង​ខ្មោច​ទស្សន៍ទាយ​អោយ។ ១៤ ស្ដេច​ពុំ​បាន​ទូល​សួរ​ព្រះអម្ចាស់​ទេ ហេតុ​នេះ​ព្រះអង្គ​ធ្វើ​អោយ​ស្ដេច​សោយ​ទិវង្គត ហើយ​ផ្ទេរ​រាជ​សម្បត្តិ​ទៅ​អោយ​ព្រះបាទ​ដាវីឌ ជា​បុត្រ​របស់​លោក​អ៊ីសាយ​វិញ។