១៣៧
យើងស្រណោះក្រុងស៊ីយ៉ូន
១ យើងអង្គុយនៅមាត់ទន្លេ ស្រុកបាប៊ីឡូន
ហើយយើងនាំគ្នាយំស្រណោះក្រុងស៊ីយ៉ូន។
២ យើងព្យួរពិណរបស់យើងនឹងដើមឈើ
នៅជិតមាត់ទន្លេ។
៣ ពេលនោះ ពួកអ្នកដែលចាប់យើងមកជាឈ្លើយ
សឹកបានសុំអោយយើងច្រៀង
ពួកអ្នកធ្វើទោសយើង បានសុំអោយយើង
ច្រៀងបទសប្បាយ គេពោលថា:
«ចូរនាំគ្នាច្រៀងបទខ្លះពីក្រុងស៊ីយ៉ូន
អោយយើងស្ដាប់ផង!»។
៤ តើអោយយើងយកបទតម្កើងព្រះអម្ចាស់
មកច្រៀងនៅលើទឹកដីបរទេសដូចម្ដេចកើត?
៥ ឱក្រុងយេរូសាឡឹមអើយ
បើខ្ញុំភ្លេចអ្នក សូមអោយដៃស្ដាំរបស់ខ្ញុំស្ពឹកចុះ!
៦ ប្រសិនបើខ្ញុំមិននឹកដល់អ្នកទេ
ហើយប្រសិនបើខ្ញុំមិនចាត់ទុកអ្នកជាអំណរ
ដ៏ខ្លាំងក្លាបំផុតរបស់ខ្ញុំទេនោះ
សូមអោយអណ្ដាតខ្ញុំរឹងទៅចុះ!
៧ ឱព្រះអម្ចាស់អើយ សូមកុំភ្លេចនូវអំពើ
ដែលជនជាតិអេដុម
បានប្រព្រឹត្តចំពោះយើងខ្ញុំ
នៅថ្ងៃដែលក្រុងយេរូសាឡឹមរលំនោះឡើយ
គឺពួកគេពោលថា: «ចូរកំទេចក្រុងនេះទៅ!
ចូរកំទេចក្រុងនេះរហូតដល់គ្រឹះ!»។
៨ រីឯក្រុងបាប៊ីឡូនវិញ
បន្តិចទៀតឯងក៏នឹងត្រូវគេបំផ្លាញខ្ទេចខ្ទីដែរ!
អ្នកណាធ្វើបាបឯង
តបស្នងនឹងអំពើដែលឯងបានប្រព្រឹត្តចំពោះយើង
អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ!
៩ អ្នកណាចាប់កូនតូចៗរបស់ឯងបោកនឹងថ្ម
អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ!