1 وهدے پِنْتیکاسْتئے*2‏:1 پِنْتیکاسْت، بزان رۆن و مۆشئے ایید. رۆچ آتک، سجّهێن یکجاه مُچّ اتنت. 2 اَناگت چه آسمانا یک اَنچێن تئوارے آتک که گوَشئے ترندێن گواتے اَت و هما لۆگ که آ اۆدا نِشتگ‌اتنت گواتا مان پتات. 3 آیان بازێن آس‌پئیمێن شَهم و شماله دیست که زُبانُک دئیان هر یکّێئے سرا اێر نِشتنت. 4 آ سجّهێن، چه هُدائے روها پُرّ بوتنت و اَنچش که پاکێن روه آیان واک و توان بَکشگا اَت، ڈنّی زبانان هبر کنگا لگّتنت.

5 آ رۆچان، آسمانئے چێرا هر مُلک و هر کئومئے هُدادۆستێن یَهودی، اورْشَلیما جهمنند اتنت. 6 وهدے اے تئوار چست بوت، بازێن مردمے یکجاه مُچّ بوت و هئیران و هَبَکّه مَنت، چیا که هرکَس چه مریدانی دپا وتی جندئے زبانا اِشکنگا اَت. 7 گڑا، په بَه مانگی†2‏:7 بَه مانگ، بزان سکّ هئیران بئیگ، بُه بئیگ. و هئیرانی گوَشتِش: «بارێن، اے که هبر کنگا اَنت جَلیلی نه‌اَنت؟ 8 گڑا چِه پئیما ما سجّهێن، چه آیانی دپا وتی ماتی زبانا اِشکنگا اێن!؟ 9 ما، چه پارس، ماد و ایلام، چه بئین‌النهرئین، یَهودیَه، کاپادوکیَه، پُنتوس و آسیایا،‡2‏:9 آ وهدا، آسیائے مانا انّوگێن تُرکیَهئے رۆنندی نێمگ اَت. 10 چه پْریجیَه، پَمْپیلیَه و مِسرا اێن، چه لیبیائے هما هَند و دَمگان که کِرینیئے نزّیکا اَنت و اَنچش چه روما آتکگێن مردم اێن، 11 یَهودی و درکئومێن§2‏:11 درکئوم، بزان آ که یَهودی نه‌اَنت. یَهودی بوتگێن مردم، کْریتی و اَرَب هم. ما سجّهێن اِشکنگا اێن که مئے زبانا، هُدائے مزنێن کاران درشانَ کننت.» 12 گڑا په هئیرانی چه یکدومیا جُستِش کرت: «اے کار و هبرانی مانا چی اِنت؟» 13 بله لهتێن په مَلنڈ و مَسکرا گوَشگا اَت: «شرابا مَست و ملار کرتگ‌اَنت.»

14 آ وهدی، پِتْرُس گۆن آ دگه یازدهێنان پاد آتک و په بُرزتئواری گۆن آیان گوَشتی: «او یَهودیان و اورْشَلیمئے جهمنندان! سرپد ببێت و منی هبران دلگۆش کنێت. 15 اے مردم، آ ڈئولا که شما هئیالَ کنێت، مَست نه‌اَنت. اَنگت ساهت سباهئے نُه*2‏:15 اَسلیگێن یونانی نبشتانکَ گوَشیت: «رۆچئے سئیمی ساهت». یَهودیانی رۆچئے هساب، ساهت سُهبئے شَشا بُنگێجَ بوت. اِنت. 16 اے هما هال و هبر اِنت که یوییل نبیا اے ڈئولا پێشگۆیی کرتگ.

22 «او اِسراییلیان! دِلگۆش کنێت. اَنچش که شما وتَ زانێت، هُدایا شمئے نیاما مۆجزه و اَجِکّایی و اَجَبَّتێن نشانی چه ایسّا ناسِریئے نێمگا زاهر و پَدّر کرت و اے ڈئولا په آییا گواهی داتی. 23 اے مرد گۆن هُدائے پێشزانتی و گیشّێنتگێن شئورا شمئے دستا دئیگ بوت و شما گۆن بێدینانی کُمکا سَلیبئے سرا دْرتک و کُشت. 24 بله هُدایا چه مُردگان زندگ کرت و چه مَرکئے رنج و اَزابا رَکّێنت،§2‏:24 رَکّێنگ، بزان نجات دئیگ، بچّێنگ. چیا که نبوتنی اَت مَرک آییا وتی پنجگانی تها بداریت، 25 هما دابا که داوودا آییئے بارئوا پێشگۆیی کرتگ و گوَشتگ:

29 «او براتان! من په دلجمی شمارا گوَشان که مئے بُنپیرُک داوود مُرت، کبر و کپُن بوت و آییئے کبر تان مرۆچی مئے گوَرا هست‌اِنت. 30 بله آ پئیگمبرے اَت و زانتگ‌اتی هُدایا سئوگند وارتگ و کئول کرتگ که چه آییئے نَسلا یکّێا، آییئے بادشاهیئے تَهتئے سرا نادێنیت. 31 داوودا چه پێشا، آیۆکێن رۆچ دیستگ‌اتنت و مَسیهئے جاه جنَگئے بارئوا گوَشتگ‌اَتی که آ نه مُردگانی جهانا یله کنگَ بیت و نه آییئے جۆنَ سَڑیت و پوسّیت.†2‏:31 زَبور 16‏:10. 32 هُدایا ایسّا مَسیه زندگ کرت و ما سجّهێن اے راستیئے شاهد اێن. 33 آ، هُدائے راستێن نێمگا بُرزاد برگ بوت. چه پتا، واده داتگێن پاکێن روه آییا رَست و هما ڈئولا که شما گِندگ و اِشکنگا اێت، نون پاکێن روهی بێکِساس‡2‏:33 بێکِساس، بزان سکّ باز، بےاندازه، بێهساب. بَکشتگ. 34 چیا که داوود وت آسمانا بُرزاد نَشُت، بله گوَشتگی: ‹هُداوندا گۆن منی هُداوندا§2‏:34 «منی هُداوند» بزان ایسّا مَسیه.گوَشت، «منی راستێن نێمگا بنند 35 تان هما وهدا که تئیی دژمنان تئیی پادانی چێرئے پَدَگ و چارچۆبهے بکنان.»›*2‏:35 زَبور 110‏:1.

36 «پمێشکا، اِسراییلئے سجّهێن کئوم اَلّم بزانت، هما ایسّا که شما سَلیب کَشّت، هُدایا هُداوند و مَسیه کرتگ.» 37 وهدے مردمان اے هبر اِشکتنت، باز دل پَدَرْد بوتنت و گۆن پِتْرُس و آ دگه کاسِدان گوَشتِش: «او براتان! ما چۆن بکنێن؟»

38 پِتْرُسا گۆن آیان گوَشت: «چه وتی گناهان پشۆمان ببێت†2‏:38 پشۆمان بئیگ، بزان تئوبه کنگ. و چه شما هرکَس ایسّا مَسیهئے ناما پاکشۆدی بکنت، تان هُدا شمئے گناهان ببَکشیت. آ وهدا شمارا هُدائے پاکێن روه، تُهپه و ٹێکیَ رسیت. 39 هُداوندئے اے لبز و کئول اێوک و تهنا په شما نه‌اِنت، په شمئے چُکّ و اۆبادگ و آ دگه دورێن هَند و دَمگانی هما مردمان اِنت هم، که مئے هُداوندێن هُدا آیان وتی کِرّا تئوارَ کنت.»‡2‏:39 البت، باید بزانێن هُدا سجّهێن مردمان وتی کِرّا لۆٹیت.

40 پِتْرُسا، آ، پنت و سۆج دئیانا کَڈّن§2‏:40 کَڈَّن، بزان مُهرێن تاکید، هُکم. کرت و گوَشتنت: «وتا چه اے گُمراهێن نَسل و پدرێچا برَکّێنێت.» 41 گڑا، همایان که آییئے کُلئو و پئیگام زرت، پاکشۆدی هم کرت و آ رۆچا، کِساس سئے هزار مردم گۆن باورمندان هۆر بوت. 42 آیان، په کاسِدانی درس و سَبکا، په شریکدارێن زِندا، په نانئے بهر کنگ*2‏:42 په ایسّائے گُڈّی شامئے یاتمانا، آییئے باورمند نان و شراب بهرَ کننت. و په دْوایا، وتا نَدر کرت. 43 سجّهێنانی دلا بیمّ و تُرسے نِشت و چه کاسِدان مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی زاهر و پَدّرَ بوت.

44 سجّهێن باورمند، گۆن یکدگرا هۆر و سجّهێن مال و هستیا شریکدار اتنت. 45 آیان وتی مال و مِلکت بَها و نَدرَ کرت و هرکَسئے گَرَز و زلورتانی سرا، سجّهێنانی نیاما بهرَ کرتنت. 46 آ، هر رۆچ گۆن همدلی، مزنێن پرستشگاها مُچَّ بوتنت و وتی لۆگان هم په وشّی و دلسِتکی نانِش بهرَ کرت و هۆریگا وراکِشَ وارت. 47 هُدااِش سَتا و سَنا کرت و سجّهێن مهلوکا آ دۆست اتنت. هُداوند هم رۆچ په رۆچ رَکّێنتگێن مردمان گێشا چه گێشتر کنان اَت.