1  شَبَّتئے رۆچے، ایسّا په وراکئے ورگا چه پَریسی سرۆکان یکّێئے لۆگا شتگ‌اَت. اۆدئے مردم په دلگۆش آییا چارگا اتنت که بارێن چے کنت؟ 2 آییئے دێم په دێما، مردے اَت که گۆن جَلَندَرئے نادْراهیا* 14‏:2 جَلَندَر نادْراهیے که دست یا پاد چه آپا گواتَ گرنت. گوات گپتگ‌اَت. 3 ایسّایا چه شَریَتئے کازی و پَریسیان جُست گپت: «شَبَّتئے رۆچا نادْراهانی دْراه کنگ رئوا اِنت یا نه؟» 4 بله آ بێتئوار بوتنت. گڑا ایسّایا آ مردئے دست گپت، دْراهی کرت و رُکست دات که برئوت.

5 گڑا ایسّایا دێم گۆن آیان تَرّێنت و گوَشتی: «چه شما کئے اِنت که آییئے چُکّ یا گۆک شَبَّتئے رۆچا چاتا بکپیت و آییا هما دمانا چه چاتا در مکنت؟» 6 بله آیان هچ پَسّئو دات نکرت.

7 وهدے ایسّایا دیست که مهمان، چِه پئیما دیوانجاهے شرترێن جاگهان گچێن کنگا اَنت، گڑا اے مِسالی دات و گوَشتی: 8 «وهدے تئو په سور و آرۆسێا لۆٹگَ بئے، دیوانئے شرترێن جاگهان منند، بلکێن چه تئو مسترێن مردمے هم لۆٹگ بوتگ. 9 گڑا، آ مهماندار که شما هر دوێنی لۆٹتگ‌اَنت، ترا گوَشیت: ‹وتی جاها آییا بدئے.› گڑا تئو پَشَل و شرمندگَ بئے و ناچاریا، چه سجّهێنان جَهلترَ نندئے. 10 وهدے کَسے ترا مهمان بکنت، سجّهێنانی پُشتا بنند، تانکه مهماندار وت بیئیت و بگوَشیت: ‹او منی دۆست! بیا و دێماتر بنند.› آ وهدا، تئو آ دگه مهمانانی چمّا شرپدارترَ بئے. 11 چیا که هرکَس وتا مزنَ زانت و لێکیت،† 14‏:11 لێکَگ، بزان هساب آرگ. کَمشرپَ بیت و هرکَس وتا جَهل و اێردستَ مَنّیت، وشنام و شرپدارَ بیت.»

12 گڑا، ایسّایا گۆن مهماندارا گوَشت: «وهدے تئو په سبارگ یا شاما مهمانیَ کنئے، وتی سَنگت، برات و سیاد یا هستۆمندێن همساهگان ملۆٹ، چُش مبیت که آ هم تئیی مهمانیئے بدلا، ترا مهمان بکننت و تئو وتی مهمانیئے بدلا بگرئے. 13 وهدے مهمانیَ کنئے، گڑا نێزگار و مُنڈ و لَنگ و کۆران بلۆٹ. 14 گڑا بَهتاورَ بئے، چیا که آیانی کِرّا چیزّے نێست ترا بدلا بدئینت و تئو وتی مُزّا پهرێزکارانی پدا زندگ بئیگئے وهدا گرئے.»

15 چه اۆدئے مهمانان یکّێا، گۆن اے هبرئے اِشکنگا گوَشت: «بَهتاور اِنت هما که هُدائے بادشاهیئے مهمانیا ورگَ وارت.» 16 ایسّایا پَسّئو دات و گوَشتی: «مردێا مزنێن مهمانیے کرت و بازێن مردمے لۆٹاێنت. 17 مهمانیئے رۆچا، گۆن وتی گُلاما گوَشتی: ‹برئو منی مهمانان بگوَش: «بیاێت که هر چیزّ نون تئیار اِنت.»› 18 بله چه آ سجّهێنان هر یکّێا نیمّۆنے کرت و نئیاتک. یکّێا گوَشت: ‹من یک ڈگارے په بها گپتگ و باید اِنت په آییئے چارگا برئوان، پمێشکا پهِلّیَ لۆٹان.› 19 دگرێا گوَشت: ‹من پنچ جُپت کاییگر‡ 14‏:19 کاییگر، بزان مزنێن نَرێن گۆک. گپتگ و په آیانی چارگ و چَکّاسگا سر گپتگان، پمێشکا پهِلّیَ لۆٹان.› 20 سئیمیا گوَشت: ‹من نۆکی سور کرتگ، پمێشکا آتکَ نکنان.›

21 «گُلام آتک و وتی هُدابُندی چه سجّهێنانی هالا سَهیگ کرت. هُدابُند اے هبرانی اِشکنگا سکّ زَهر گپت و هُکمی کرت: ‹په اِشتاپی برئو، چه شهرئے تَنْک و رَهسران، سجّهێن نێزگار، مُنڈ، کۆر و لَنگان په اے مهمانیئے ورگا بیار.› 22 رَندا، گُلام آتک و گۆن هُدابُندا گوَشتی: ‹واجه! هرچے که تئو منا هُکم دات من هما ڈئولا کرت، بله اَنگت جاگه هست‌اِنت.› 23 گڑا هُدابُندا وتی گُلام هُکم کرت: ‹شهرا ڈنّ، راه و رَهسران برئو، مردمان شۆهاز کن و آیان مِنَّت کن و منی لۆگا بیار تانکه مهمانجاه چه مردما پُرّ ببیت.› 24 شمارا راستَ گوَشان که چه ائولی لۆٹتگێن مردمان یکّے هم، منی مهمانیئے وراکانَ نچَشیت.»

25 مزنێن رُمب و مُچّیے، ایسّایا همراهی کنگا اَت. آییا دێم گۆن آیان تَرّێنت و گوَشتی: 26 «آ که لۆٹیت منی مرید ببیت، اگن چه وتی پت و مات، جَن و چُکّ، برات و گهاران و چه وتی جندئے ساها هم سر مگوَزیت، منی مرید بوتَ نکنت. 27 اگن کَسے وتی سَلیبا بَڈّا مکنت و منی رَندا مئیئیت، آ هم منی مرید بوتَ نکنت.

28 «کئے اِنت آ که لۆٹیت بُرجے ببندیت، بله چه بُرجئے بندگا پێسر، منندیت و آییئے زرّ و مالئے هسابا مکَشّیت و مچاریت که بارێن اے کارئے سَرجم و پوره کنگئے واک و توانی هست یا نه؟ 29 چیا که اگن اے بُرجئے بُنرِدا اێر بکنت و نێمتمان بِلّیت، سجّهێن مردم که گندنت، آییا کلاگ و ریشکندَ کننت و 30 گوَشنت: ‹اے مردا کارے بُنگێج کرت بله سَرجم کنگا در مَنت.›

31 «یا کجام بادشاه اِنت که گۆن دگه بادشاهێا په جنْگا سر بگیپت بله چه جنْگا پێسر، منندیت و اے پِگرا مکنت که بارێن گۆن ده هزارئے پئوجا، آ بادشاهئے بیست هزاری لشکرئے دێما داشتَ کنت یا نه؟ 32 و اگن بگندیت که آییئے دێما داشتَ نکنت، گڑا اَنگت که دژمنئے لشکر دور اِنت، چه پێشا په سُهل و تْرانا وتی کاسِدان رئوانَ کنت. 33 همے پئیما، چه شما هرکَسے، تان وهدے که چه وتی سجّهێن مال و هستیا دست مکَشّیت، منی مرید بوتَ نکنت.

34 «واد شَرّ اِنت بله اگن وادئے تام برئوت، گڑا چۆن آییا پدا وادۆک کرتَ کننت؟ 35 نه په زمین و ڈگارا دردَ وارت و نه سَمات بوتَ کنت، آییا دورَ رێچنت. هرکَسا په اِشکنگا گۆش پِر، بِشکنت.»