1 نون سجّهێن سُنگی و مالیاتگیر و گُنهکارێن مردم، ایسّائے گوَرا آتکنت تان آییئے هبران بِشکننت. 2 بله پَریسی و شَریَتئے زانۆگر، نُرنڈان و ایراز گرانا گوَشگا اتنت: «اے مرد گۆن گُنهکاران نِند و نیادَ کنت و گۆن آیان هۆر ورگَ وارت.»

3 گڑا ایسّایا په آیان اے مِسال آورت و گوَشتی: 4 «چه شما اگن کَسێا سَد مێش ببیت و چه آیان یکّے گار ببیت، گڑا نئود و نُهێن مێشان چَراگاها یلهَ ندنت و هما گارێن مێشئے شۆهازا نرئوت تان آییا در بگێجیت؟ 5 وهدے گارێن مێشا درَ گێجیت په گَلے وتی کۆپگا کنتی، 6 لۆگا رئوت، دۆست و همساهگانَ لۆٹیت و گوَشیت: ‹گۆن من گَل و شادهی کنێت که من وتی آ گارێن مێش در گێتکگ.› 7 من شمارا گوَشان، همے ڈئولا په یک پشۆمانێن گُنهکارێا آسمانا مزنێن جشنے گِرگَ بیت، بله په نئود و نُه پهرێزکارا که آیان پشۆمانی درکار نه‌اِنت چُشێن جشنے گِرگَ نبیت.

8 «یا که اگن جنێنێا ده کَلدار ببیت و چه آ دهێن کَلداران یکّے گار ببیت، گڑا په وتی گارێن کَلدارئے شۆهازا، چِراگ رۆکَ نکنت و لۆگا نرۆپیت؟ تان آییا در مگێجیت چه وتی شۆهازا دستَ کَشّیت؟ 9 اَنچش که آ کَلدارا درَ گێجیت، دۆست و همساهگانَ لۆٹیت و گوَشیت: ‹گۆن من گَل و شادهی کنێت چیا که وتی گارێن کَلدارُن ودی کرتگ.› 10 همے پئیما من شمارا گوَشان، اگن یک گُنهکارے چه وتی گناهان پشۆمان ببیت و هُدائے راها بیئیت، هُدائے پرێشتگانی بارگاها جشن و شادهی گِرگَ بیت.»

11 ایسّایا گێش کنان کرت و گوَشتی: «یک مردێا دو مردێن‌چُکّ هست‌اَت. 12 کَسترێنا یک رۆچے گۆن پتا گوَشت: ‹او منی پت! چه تئیی مال و مِلکتا، هرچے که منی بهر و وَنڈا کپیت منا انّون بدئے.› گڑا پتا وتی سجّهێن مال و مَڈّی دوێن چُکّانی سرا بهر کرت.

13‏-14 «لهتێن رۆچا و رَند، کَسترێن چُکّا وتی سجّهێن بهر یکجاه کرت، زرت و دورێن مُلکێا شت و سجّهێن زَرّی په هئوَسناکی گار کرتنت. رَندا، آ مُلکا سکّ ڈُکّال کپت و آ دَستنگ و مُهتاج بوت. 15 هما مُلکا، یک مردمێئے کِرّا شت و په کارێئے گِرگا وتا لچّێنتی. گڑا، آییا وتی ڈگارانی سرا هوکّانی چارێنۆک کرت. 16 اۆدا همینچُک شدیگ بوت که دلیَ لۆٹت هما کۆنسگان*15‏:16 کۆنسگ، بزان کرۆ و بانکلێنکئے هما دْراجێن پۆست که دانگی مان اِنت. بوارت و وتی لاپا سێر بکنت که هوکّانی وراک اتنت، بله کَسّا په ورگا هچّ ندات.

17 «وهدے هۆشی کرت و زانتی، گۆن وت گوَشتی: ‹منی پتئے بازێن نئوکر و کاردارا لاپئے سێرا وراکَ رسیت و من اِدا شُدا مَرک آن. 18 نون وتی پتئے کِرّا پِرَ ترّان و آییا گوَشان: او منی پت! من تئیی و آسمانئے هُدائے گُنهکار آن و 19 نونَ نکرزان که تئیی چُکّ گوَشگ ببان. منا وتی هِزمتکارانی ڈئولا یک هِزمتکارے بکن.›

20 «گڑا پاد آتک و دێم په پتئے لۆگا رهادگ بوت. پتا که چه دورا دیست دلی په آییا سُتک و په اِشتاپی آییئے دێما تچان بوت و گوَرامبازی کرت و چُکّتی. 21 چُکّا گوَشت: ‹او منی پت! من تئیی و آسمانئے هُدائے گُنهکار آن و نونَ نکرزان که تئیی چُکّ گوَشگ ببان.›

22 «بله پتا وتی هِزمتکار گوَشتنت: ‹اِشتاپ کنێت، په آییا گهترێن کَباها بیارێت و گوَرایی بدئیێت. چَلّه و مُندریکی دستا و کئوشی پادا بدئیێت. 23 آ پابُندی†15‏:23 پابُندی، بزان هما پس و گۆک اِنت که په هِلار کنگا لۆگئے دپا دارنتی. گوَسکا‡15‏:23 گوَسک، بزان گۆلۆ، گۆکئے چُکّ. بیارێت و بکُشێت تانکه جشنے بکنێن و وشّێن وراکے بوَرێن. 24 چیا که منی اے چُکّ مُرتگ‌اَت بله نون پدا زندگ بوتگ، گار اَت و نون ودی بوتگ. اے ڈئولا آیان گَل و شادهی کرت.›

25 «بله مسترێن چُکّ ڈگارانی سرا اَت. وهدے لۆگئے نزّیکا رَست و ساز و زێملئے تئواری اِشکت، 26 چه هِزمتکاران یکّے لۆٹت و جُستی کرت: ‹اِدا چے بئیگا اِنت؟› 27 هِزمتکارا پَسّئو دات: ‹تئیی برات پدا لۆگا آتکگ و نون که آ په وشّی و سلامَتی رَستگ تئیی پتا جشنے گپتگ و آ پابُندی گوَسکی کُشتگ.› 28 گڑا، مسترێن برات سکّ زَهر گپت و نلۆٹتی لۆگا برئوت. بله پت ڈنّا آتک و آییئے وشّان کنگا§15‏:28 وشّان کنگ، بزان سُهل کنگ، آشتی کنگ. مِنّتوار بوت.

29 «چُکّا پتئے مِنّتگیریئے پَسّئوا گوَشت: ‹وتی دلا بچار، من اینچک سالا تئیی کِرّا گُلامێئے ڈئولا کار کرتگ، هچبر چه تئیی هُکما در نبوتگان و تئو منا یک شِنِکے هم نداتگ که گۆن وتی دۆست و همبلان شادهی بکنان. 30 بله تئیی اے چُکّا تئیی مال گۆن وئیلانکێن*15‏:30 وئیلانک، بزان بدکار، کَهبگ. جنێنان گار و گارت کرتگ و تئو په آییئے پِر تَرّگا پابُندی گوَسک کُشتگ.› 31 پتا گوَشت: ‹او منی چُکّ! تئو هروهد منی کِرّا ائے و هرچے که منا هست آ سجّهێن تئییگ اَنت، 32 بله انّون مارا پمێشکا جشن و شادهی کنگی اِنت که تئیی اے برات مُرتگ‌اَت و نون زندگ بوتگ، گار و بێگواه اَت و نون ودی بوتگ و آتکگ.›»