1 ایسّا پدا مَزَن‌گوَرمئے کِرّا، مردمان درس و سَبک دئیگا اَت. آییئے چپّ و چاگردا همینچُک مردم مُچّ بوت که آ بۆجیگێا سوار بوت و کَمُّکے آ کَشتر کِنزت. سجّهێن مردم گوَرمئے تئیابا*4‏:1 تئیاب، بزان دریائے کِرّ، ساهِل. اۆشتاتگ‌اتنت. 2 گڑا آییا مردم گۆن دَروَر و مِسالان بازێن درس و سَبکے داتنت. گوَشتی: 3 «گۆش دارێت. یک دِهکانے په تُهمئے چَنڈگا شت، 4 تُهمانی چَنڈگئے وهدا کَمُّکے تُهم راهئے سرا رِتک و بالی مُرگان چِت و وارتنت. 5 کمّے تُهم ڈَل و ڈۆکانی سرا رِتک که اۆدا هاک کمّ اَت، پمێشکا زوتّ رُست و سبز بوتنت، چیا که ڈگار تَلَگ اَت. 6 بله چه رۆچئے ترُندێن گرمیا گیمُّرت†4‏:6 گیمُّرگ، بزان هُشک تَرّگ، نپَسگیر بئیگ. و هُشک بوتنت، چیا که آیانی ریشّگ و وَنڈال،‡4‏:6 وَنڈال، بزان ریشّگ و رۆتگ. زمینا جُهل نشُتگ‌اتنت. 7 کمّے تُهم شِزّ و چِرِکّانی§4‏:7 شِزّ، یا شِنز، و چِرِکّ بێبرکتێن سبزگے که اَسلیگێن کِشارئے تها رُدیت و آیانی رُست و رُدۆما داریت. تها هم رِتک، شِزّان آیانی رُست و رُدۆم داشت و آ بێبَر و بێسَمَر منتنت. 8 دگه کمّے تُهم، شَرّێن زمینا رِتک، آ شَرّ رُست و مزن بوتنت، جاهے سی سَری، جاهے شست سَری و جاهے سَد سَری هۆشگ و بَرِش کرت.» 9 پدا گوَشتی: «هرکَسا په اِشکنگا گۆش پِر، بِشکنت.»

10 وهدے مردم شتنت و ایسّا تهنا مَنت، گڑا دوازدهێن مرید و اے دگه همراهان، چه آییا اے مِسالانی مانا جُست کرت. 11 ایسّایا پَسّئو دات: «هُدائے بادشاهیئے راز شمارا بَکشگ بوتگ، بله آ که منی راهئے رَندگیریا نکننت، اے چیزّ په آیان هُشکێن مِسال و دَروَر اَنت و بسّ، 12 تانکه:

13 پدا گوَشتی: «اگن شما اے مِسالا سَرکِچَ نئوَرێت، گڑا آ دگه مِسالان چۆن زانتَ کنێت؟ 14 تُهم چَنڈۆک هما اِنت که هُدائے هبرا کِشیت. 15 لهتێن مردم راهئے سرا رتکگێن تُهمئے ڈئولا اِنت. هُدائے گال و هبر که اۆدا کِشگَ بیت، هما دمانا شئیتانَ کئیت و چه آیانی دلا کِشتگێن هبرا درَ کنت و بارت. 16 همے ڈئولا، آ تُهم که ڈَل و ڈۆکانی سرا رتکنت، هما مردمانی مِسال اِنت که هُدائے هبرا گۆشَ دارنت و هما دمانا په گَل و شادهیَ مَنّنتی، 17 بله په اے سئوَبا که ریشّگ و وَنڈالِش نجتگ، هُدائے کُلئو آیانی دلا، تان دێرا نمانیت و جاگهَ نکنت. وهدے په هُدائے گال و هبرانیگی سکّی و آزارے برسیتِش، هما دمانا چه راها ٹَگلنت و کپنت. 18 آ تُهم که شِزّ و ڈَنگرانی نیاما رێچگ بوتنت، هما مردم اَنت که هُدائے گال و هبرا گۆشَ دارنت 19 بله دنیایی پرێشانی و مال و زَرّئے هِرس و جۆپَه*4‏:19 جۆپه، بزان لالچ و تَمَه. و آ دگه چیزّانی لۆٹ و واهگ آیان رَدَ دئینت و نئیلنت هُدائے هبر سبز بترّیت و بَر و بَروَرد بدنت. 20 آ تُهم که شَرّێن زمینا رتکنت، هما مردم اَنت که هُدائے هبرا اِشکننت و مَنّنت، بَر و بَروَردَ دئینت، لهتێن سی سَری، لهتێن شست سَری و لهتێن سد سَری.»

21 ایسّایا مِسال دئیانا گوَشت: «کئے رۆکێن چِراگا تَگار،†4‏:21 تَگار، بزان مزنێن جُهلێن درپ، هیران، لگن. یا تَهتئے چێرا چێرَ دنت؟ چِراگا چِراگدانئے سرا اێرَ نکننت؟ 22 آ چیزّ که چێر اِنت، زاهر و پَدّر‡4‏:22 پَدّر، بزان زاهر، آشکار. بئیگی اِنت و آ هبر که پناه و اَندێم اِنت، آشکار و دێمدرا بئیگی اِنت. 23 هرکَسا په اِشکنگا گۆش پِر، بِشکنت.»

24 پدا گوَشتی: «دلگۆش کنێت که شما چے اِشکنێت. گۆن هر کئیل و پئیمانهێا که بدئیێت، گۆن هما کئیلا شمارا دئیگَ بیت. اَنگت گێشتر هم شمارا رسیت. 25 کَسێا که چیزّے هست، آییا گێشتر دئیگَ بیت و کَسێا که نێست، چه آییا هما که هست‌اِنتی هم پَچ گِرگَ بیت.»

26 ایسّایا گوَشت: «هُدائے بادشاهی، اَنچش اِنت که کَسے ڈگارا تُهم بکِشیت. 27 شپا بوَپسیت و رۆچا آگاه ببیت. بله تُهم اَنچشَ رُدنت و مزنَ بنت که دِهکان وتَ نزانت چِه پئیما و چۆنکا چُش بوت. 28 بے کَسێئے کُمکا ڈگار، کِشتگێن تُهما په بَر و بَروَردَ رسێنیت. اے ڈئولا: پێسرا تاک، پدا هۆشگ و رَندا هۆشگئے تها دانگ. 29 وهدے کِشارئے بَرَ رَسیت، دِهکان داسا سۆهانَ کنت، چیا که رۆن و مۆشئے وهد آتکگ.»

30 پدا ایسّایا گوَشت: «په هُدائے بادشاهیا، چۆنێن دَروَرے بیارێن و چۆنێن مِسالے په آییئے بئیانا پێش بکنێن؟ 31 هُدائے بادشاهی، ٹێلکاهئے§4‏:31 ٹێلکاه، بزان هَرْدَل. تُهمئے ڈئولا اِنت. زمینا کِشگی تُهمانی تها چه سجّهێنان کَسترێن اِنت. 32 بله کِشگ که بوت، رُدیت و چه آ دگه سبزگان بُرزترَ بیت، شاه و لَمبی اَنچش مزنَ بنت که بالی مُرگ، آییئے تاک و ٹالانی ساهگا کُدۆه و کُدام بندنت.» 33 ایسّایا هُدائے هبر اَنچێن مِسال و دَروَرانی تها گۆن آیان درشانَ کرتنت که آ سرپد بوت بکننت. 34 بے دَروَر و مِسالان هچ هبریَ نکرت، بله وهدے گۆن وتی مریدان تهنا بوت، گڑا سجّهێن مِسالی په آیان مانا کرتنت.

35 هما رۆچا، بێگاها، ایسّایا گۆن وتی مریدان گوَشت: «بیاێت گوَرمئے دومی نێمگا رئوێن.» 36 آیان چه مردمان رُکست گپت، هما بۆجیگا که ایسّا نِشتگ‌اَت سوار بوتنت و ایسّااِش گۆن وت برت. دگه لهتێن بۆجیگ هم آیانی همراه اَت. 37 دێر نگوَست که مزنێن سْیَه‌گواتێا سر کرت و مستێن چئول و مئوجان بۆجیگ چه آپا پُرّ کرت. 38 ایسّایا، سَرجاهے سرئے چێرا اَت و بۆجیگئے پُشتی نێمگا، واب اَت. گڑا مریدان، چه وابا آگاه کرت و گوَشتِش: «او استاد! ترا مئے هئیال هچّ گوَر نه‌اِنت که ما اێر بُکّگی†4‏:38 بُکّگ، بزان آپا اێر رئوگ، بُڈّگ، گَرک بئیگ. و مِرَگی اێن؟» 39 آ چه وابا آگاه بوت، گواتی هَکَّل دات و گۆن گوَرما گوَشتی: «اێرمۆش! بَس کن!» گڑا گوات کپت و چئول و مئوج آرام گپتنت. 40 پدا گۆن وتی مریدان گوَشتی: «شمارا په چے تُرسیت؟ اَنگت باورَ نکنێت؟» 41 آیان سکّ تُرست و وت‌مان‌وتا گوَشتِش: «اے چۆنێن مردمے که گوات و چئول هم اِشیئے هُکما مَنّنت؟»