18
هُداوند منی تلار اِنت
په سازگر و وش‌آوازانی سالارا. هُداوندئے هزمتکار داوودئے زَبور. داوودا اے زَبور هما وهدا په هُداوندا پِر بست که هُداوندا چه سجّهێن دژمنان و چه شاوولئے دستا رَکّێنت. داوودا چُش گوَشت:
1 او هُداوند، او منی زۆر و واک! ترا باز دۆستَ داران.
2 هُداوند منی تلار اِنت، منی کلات و منی رَکّێنۆک اِنت،
منی هُدا منی تلار اِنت و هماییئے پُشتا باهۆٹ و مئیارَ بان.
آ منی اِسپر اِنت، منی زۆراکێن رَکّێنۆک*18:2 اَسلیگێن اِبرانی نبشتانکَ گوَشیت: منی رَکّێنۆکێن کانٹ. کانٹئے مانا اِدا زۆر و کدرت اِنت. و منی سنگر.
3 هُداوندا که ستا و سنائے لاهک اِنت تئوارَ کنان و
چه وتی دژمنانَ رکّان.
4 مرکئے ساد و بندان منا پتاتگ‌اَت و
تباهی و زئوالیئے هار و هیرّۆپان منا تُرسێنتگ‌اَت.
5 مُردگانی جهانئے ساد و بندان پتاتگ‌اتان و
گۆن مرکئے داما، دێم په دێم اتان.
6 وتی پرێشانیانی تها هُداوندُن تئوار جت و
کُمک لۆٹگئے پریاتُن وتی هُدائے گوَرا بُرز کرت.
آییا چه وتی پرستشگاها منی تئوار اِشکت و
منی کُمک لۆٹگئے پریات آییئے گۆشان رَست.
7 نون زمین چَنڈت و جُمب و جۆشا لَگّت،
کۆهانی بێه و بُنیات هم لرزتنت،
چیا که آ هِژم گپتگ‌اَت.
8 چه آییئے پۆنزا دوتّ در آتک و
سۆزناکێن آسے چه دپا،
تپتگێن اَنگَر زبانُک جنَگا اتنت.
9 آسمانی اێر آورت و جَهل آتک،
سیاهێن جمبر آییئے پادانی چێرا اَت.
10 کَرّوبیێئے†18:10 کَرّوبی، آسمانی مهلوکے که بانزُلِش پِر و هُدائے تهتئے چَپّ و چاگِردا اَنت. بانزُلانی سرا نِشتگ‌اَت و
گواتئے بانزُلانی سرا بال اَت.
11 تهارۆکی وتی پۆشاکی کرت و
جمبرانی گُبار و سیاهێن هئوری وتی چاگردئے کاپار کرتنت.
12 رُژن و دْرپشناکی چه آییا دێما اَت و جمبر چست بئیگا اتنت،
تپتگێن سِنگ و آچشێن اَنگَر درَ کپتنت.
13 هُداوندا چه آسمانا گْرندِت و
بُرزێن اَرشئے هُدایا چه تپتگێن سِنگ و آچشێن اَنگَران وتی تئوار سر دات.
14 آییا وتی تیر شانتنت و دژمن شنگ و شانگ کرتنت،
گْرۆکی دئور دات و سرگردانی کرتنت.
15 دریائے آپراه گِندگ بوتنت و
دنیائے بُنیات پدّر،
چه تئیی نِهرّ و هکّلان
چه تئیی پۆنزئے ترندێن گواتا، او هُداوند!
16 آییا چه بُرزادا دست شهارت و منا گپتی،
چه زیادهێن آپا منا در آورتی و
17 چه زۆراورێن دژمنا رَکّێنت،
چه آیان که نپرتِش منی سرا پرۆشتگ‌اَت،
چیا که چه من زۆراکتر اتنت.
18 سکّی و سۆریانی رۆچا، منی دێما در آتکنت،
بله هُداوند منی پُشت و پناه اَت.
19 آییا منا پْراه و اێمنێن جاگهے آورت و
منا رَکّێنتی، چیا که چه من باز وشّ و رزا اَت.
20 هُداوندا په منی پهرێزکاریا گۆن من نێکی کرتگ،
منی دستانی پاکیئے مُزّ بَکشاتگ،
21 چیا که من هُداوندئے راه یله نداتگ و
چه هُدایا دێم په بدیا نشُتگان.
22 آییئے پرمان مُدام منی چمّانی دێما بوتگ‌اَنت و
آییئے هُکم چه وت دور نداشتگ‌اَنت.
23 آییئے دێما تمان و بےائیب بوتگان و
وتا چه گناها دور داشتگ.
24 هُداوندا منی پهرێزکاریانی مُزّ داتگ،
آییا منی دستانی پاکی دیستگ.
25 تئو گۆن وپاداران وپادار ائے و
گۆن تچکێنان تچک.
26 گۆن پاکێنان پاک ائے و
بله گۆن رِپک‌کاران چالاک.
27 چیا که تئو بێکِبرانَ رَکّێنئے،
بله پُرکبر و گُروناکان چم‌جَهلَ کنئے.
28 او هُداوندێن هُدا! تئو منی چِراگا رُژناگَ کنئے.
هما اِنت که منی تهارۆکیان رۆشنَ کنت.
29 گۆن تئیی مَدَتا لشکرێئے سرا اُرُش و هَملهَ بران و
گۆن هُدائے کُمکا اِنت که چه بُرزێن دیوالان کُپَّ کنان.
30 هئو! هُدائے راه تمان و کاملێن راهے،
هُدائے هبر بےائیب اَنت،
په هرکَسا که آییئے گوَرا پناهَ زوریت، اِسپرے.
31 هُداوندا اَبێد، کئے هُدا اِنت و
هُدایا اَبێد، کئے تلار؟
32 اے هُدا اِنت که منا زۆر و واکَ دنت و
منی راها تمان و بےائیبَ کنت.
33 منی پادان آسکانی‡18:33 آسک، بزان آهو، آهوگ. پئیما تێزَ کنت و
منا بُرزیانی اۆشتگا لاهِکیَ دنت.
34 منی دستان په جنْگا آزمودگَ کنت،
تان باسکُن بْرنجێن کمانا بلپّێنیت و چۆٹ بکنت.
35 تئو وتی سۆبێن بئیگئے اِسپرا منا بَکشئے و
راستێن دستِت منی پُشت و پناه اِنت،
تئیی نرم‌دلی و بێکبری منا مزنیَ دنت.
36 تئو منی پادانی چێرئے راها پْراهَ کنئے
تانکه پادُن ملرزنت.
37 دژمنانی رندا کپان و
منی دست په آیانَ رسیت،
تان هلاک مبنت، پِر نترّان.
38 اَنچش زمینا جنان که پاد آیگئے مۆه و واکِش مبیت،
منی پادانی چێرا کپنت.
39 تئو په جنْگا منا زۆر و واکَ بَکشئے و
دژمنان منی پادانی چێرا دئورَ دئیئے.
40 منی پادان دژمنانی گَردنئے سرا اێرَ کنئے و
من وتی دژمنان گار و گُمسارَ کنان.
41 په کُمکا پِریاتَ کننت بله رَکّێنۆکے نێست،
چه هُداوندا کُمکَ لۆٹنت، بله پَسّئوَ ندنت.
42 من آیان هاکَ کنان و گواتا دئیان،
دَمک و کوچهانی گِلئے پئیما چنڈان.
43 تئو منا چه مردمانی جنْگ و چۆپانَ رَکّێنئے و
کئومانی سردارَ کنئے،
هما مردم منی هزمتا کننت که منِش پجّاهَ نئیاران.
44 تان منی تئوارا اِشکننت، پرمانَ برنت،
دَرامد منی دێما وتی سرا جَهلَ کننت.
45 آ دِلتْرَکَّ بنت،
لرزان و دْرهان چه وتی کلاتانَ تچنت.
46 هُداوند زندگ اِنت. په منی تلارێن هُدایا نازێنک.
منی رَکّێنۆکێن هُدایا شان و شئوکت بات.
47 هُدا اِنت که منی بێرا گیپت،
کئوم و راجان منی چێردستیا نادێنیت و
48 منا چه دژمنانَ رَکّێنیت.
هئو! تئو منی دژمنانی دێما منا سرپرازَ کنئے و
چه زالمێن مردمانَ چُٹّێنئے.
49 او هُداوند! پمێشکا ترا کئومانی نیاما ستا کنان و
تئیی ناما نازێنان.
50 آ وتی بادشاها مزنێن سۆب و پێرۆزیَ بَکشیت و
وتی رۆگن پِر مُشتگێنا§18:50 رۆگن پِر مُشگ، بزان په بادشاهیا گچێن کنگ. مِهرَ کنت،
بزان داوود و آییئے نَسل و پدرێچا تان اَبد.