97
نور په پهرێزکاران کِشگَ بیت
1 هُداوند بادشاهیَ کنت،
زمین شادهی بکنات و
سجّهێن تئیابی سرڈگار گَل باتنت.
2 جمبر و تهاری آییئے چَپّ و چاگردا اَنت،
اَدل و اِنساپ، آییئے تهتئے بُنهِشت و بُنیاد اَنت.
3 آس آییئے دێما رئوان اِنت و
چه هر نێمگا آییئے دژمنان اێرَ بارت.
4 آییئے گْرۆک جهانا رۆشنا کنت،
زمینَ گندیت و لرزیت.
5 هُداوندئے دێما کۆه چۆ مۆما آپَ بنت،
سجّهێن جهانئے هُداوندئے دێما.
6 آسمان آییئے اَدلئے جارا جننت و
سجّهێن کئوم آییئے شان و شئوکتا گندنت.
7 آ سجّهێن مردم شرمسارَ بنت که بُت سُجدهَ کننت،
هما که ناهودگێن بتانی پُشتا پهرَ بندنت.
او سجّهێن «هُدایان»! آییا سُجده کنێت.
8 سَهیون اِشکُنت و شادهیَ کنت و
یَهودیَهئے جنک*97:8 یَهودیَهئے جنک، بزان یَهودیَهئے سجّهێن مردم. گَل اَنت
چه تئیی دادرسیا، او هُداوند!
9 چیا که تئو، او بُرزێن اَرشئے هُداوند، سجّهێن زمینئے سرا مزن‌شان ائے،
تئو سجّهێن «هُدایانی» سرا بالادست ائے.
10 شما که هُداوندا دۆستَ دارێت،
چه بدیا نپرت کنێت،
چیا که آ هُدادۆستانی زِندئے نگهپان اِنت و
آیان چه بدکارانی دستا نجاتَ دنت.
11 نور په پهرێزکاران کِشگَ بیت و
شادهی په نێکدلان.
12 او پهرێزکاران! هُداوندئے بارگاها شادهی کنێت و
آییئے پاکێن ناما بنازێنێت.