5
एडुं सिक्‍कां तंचि हुटसि मत्‍ता पुस्तकम
पजा आ राजगद्‍देपोर्रो उद्‍दिस मत्‍तोना तिना कय्‍दे नाकु उंदि पुस्तकम दिस्ता. अद लोप्पो, पलाते रोंडु पक्‍काने रासि मत्‍ता आनि दान्क एडुं सिक्‍कां तंचि गुंडूर्गा हुट्‍सि मत्‍ता. वेल्‍लेन ताकत मत्‍ता उंदि पेनदा दूतातुन नना अगा हूळतन. पेद्‍दा आवाजते अद, “गुंडूर्गा हुट्‍सि मत्‍ता पुस्तकमपोर्रोटा एडुं सिक्‍कान नेम्‍हाचि, दान विच्‍चनालायक बोर मंतोर?” इंचि इनालय दल्‍गता. गानि स्वर्गमते आयि, बूमिपोर्रो आयि, बूमि हिळु आयि अद पुस्तकमतुन विच्‍चिसि दाना लोप्पो हूळना लायकतोर बोरे मनाहिल्‍लोर. अद पुस्तकमतुन विच्‍चिसि हूळानालायक बोरे दोर्कुवाहेंका नना इरगा अळतन. अस्‍के “निमे अळमा. हूळा! आ गुंडूर्गा हुट्‍सि मत्‍ता पुस्तकमपोर्रोटा सिक्‍कान नेम्‍हाचि अदुन विच्‍चिसि हूळानाहाटीं दाविदना वंसंमतोर, यहुदाना गोत्रमता सिंहम इंचि पोरोल होत्‍तोर वरोर, गेल्सि मंतोर” इंचि आ पेद्‍दाल्कुना अव्टेटाल वरोर नाकुन इत्‍तोर. अस्‍के आ राजगद्‍दे, जीवाते मनना नालुं जिवरासीं आनि पेद्‍दाल्कुना नड्‍डुम, मोक्‍कु हीतदुनलेसीं उंदि गोर्रे पोरि नित्‍तिसि मत्‍तद नना हूळतन. दान्क एडुं कोह्कु, एडुं कळ्‍क मत्‍तां. आ एडुं कळ्‍क इत्‍ते, पेन बूमिपोर्रो अन्‍नि दिक्‍कुल्कुने लोहता दाना एडुं आत्मां आंदुं. अद गोर्रे पोरि, राजगद्‍देपोर्रो उद्‍दिस मत्‍तोनगा वासि, ओना तिना कय्‍दे मत्‍ता पुस्तकमतुन तेंडकुत्‍ता. बस्के अय्ते गोर्रे पोरि आ पुस्तकमतुन तेंडकुत्‍ता, अस्‍के आ नालुं जिवरासि आनि इरवै नालुर पेद्‍दाल्क गोर्रे पोरिना मुन्‍ने काल्कुनगा बोक-बोर्लें अर्सि मोळ्‍कतुर. ओर अंटोरा कय्‍दे उंद-उंदि टांबुरा आनि दूपमते निंडिसि मत्‍ता बंगारमता कुळ्‍कां मत्‍तां. आ दूपमते निंडिसि मत्‍ता कुळ्‍कां इत्‍ते, पेनदा लोकुल्‍कुना पारतनां आंदुं. 9-10 पज्जो ओर अंटोर उंदि पूना पाटा पारालय दल्‍गतुर, “निमे इद पुस्तकमतुन एतसि, दाना सिक्‍कान नेम्‍हाचि विच्‍चनालायक मंतिन. बारित्‍ते, निमे मोक्‍कु आसि नीवा नेत्‍तुर कुदुवा दोस्‍सि हरेक जातिताल, हरेक बासानोरव्टेटाल, हरेक लोकुल्‍कुनाल आनि हरेक देसेमतोरव्टेटाल पेनदाहाटीं अस्‍कुत्‍तिन. निमे ओर्कुन पेनदाहाटीं दाना राज्येमतोर आनि पेर्मालोर्क कीतिन. ओर बूमिपोर्रो राज्येम कींतुर.” 11 पजा नना अगा हूळते, आ राजगद्‍दे सुट्‍टु, अव नालुं जिवरासिना सुट्‍टु आनि पेद्‍दाल्कुना सुट्‍टु पेनदा वेल्‍लेन दूताना लेंग केंजावाता. अव दूतां लेक्‍कुते लाकुल्क, कोट्‍कुने मत्‍तां. 12 “मन्कालोर इद गोर्रे पोरिन हव्‍किस मत्‍तुर गानि, संपत्‍ति, बुद्‍दि, बलम, कदर, महिमा आनि स्‍तुतिता लायक इदे आंद,” इल्‍हा अव अन्‍नि दूतां पेद्‍दा आवाजते इंचेके मत्‍तां. 13 अचोने आयाका स्वर्गमते, बूमिपोर्रो, बूमि हिळु, समुद्रम आनि अवुने मनानव अन्‍निगुडा, “राजगद्‍देपोर्रो उद्‍दनोनद आनि गोर्रे पोरिनद, स्‍तुति, कदर, महिमा आनि बलम बस्‍केळ्‍ताहाटीं मन्‍निकांटी,” इंचि इनानद नना केंजतन. 14 अस्‍के जीवाते मनना नालुं जिवरासीं “आमीन” इत्‍तां. पजा पेद्‍दाल्क टोंगरां ऊनसि आरादना कीतुर.