1 એને જ્યા હાત હોરગા દૂતહાપાય પોરમેહેરા ગુસ્સા હાત વાટકા આતા, ચ્યાહામાઅને યોકાય યેયન માન ઈ આખ્યાં, “ઈહીં યે, આંય તુલ મોઠી વેશ્યા ડૉડ દેખાડીહી, જીં મોઠા દોરીયાવોય બોઠલી હેય. 2 જ્યેં આરે દોરત્યેવોયને રાજાહાય વ્યબિચાર કોઅયો, એને દોરત્યેવોય રોનારા લોક ચ્યે આરે વ્યબિચાર કોઇન એહેકેન નશાવાળા ઓઅય ગીયા જેહેકેન ફુલ દારવા પીન લોક નશાવાળા ઓઅય જાતહા.” 3 તોવે પવિત્ર આત્મા મોદાતે કોય હોરગ્યો દૂત માન ઉજાડ જાગામાય લેય ગીયો, માયે તાં યોક થેએ દેખી જીં લાલ રોંગા જંગલી જોનાવરાવોય બોઠલી આતી, ચ્યા હાત ટોલપે એને દોહો હિંગે આતેં, ચ્યા પુરા શરીરાવોય ચ્યાહા નાંવ લોખલે આતેં જ્યેં પોરમેહેરા નિંદા કોઅતેહે. 4 તી થેએ જાંબળ્યા એને લાલ ફાડકે પોવલે આતી, એને હોના એને હિરા મોતી કોઇન સોબા કોઅલી, એને જ્યે જમણા આથામાય હોના વાટક્યેમાય ચ્યે દારવા કોય બોઆલો ગિલાસ દોઅલો આતો, જો ચ્યે ખારાબ કામહા એને વ્યબિચારાલ દર્શાવેહે. 5 ચ્યે નિંડાળાલ યોક નાંવ લોખલાં, જ્યા ગુપ્ત મોતલાબ આતો, “આંય મોઠા શેહેર બાબેલ હેત્યાંવ, આંય બોદી વેશ્યાહા એને દુનિયામાઅને બોદી ખારાબ વસ્તુહુ આયહો હેત્યાંવ.” 6 એને માયે ધ્યાન દેના કા તી થેએ પોરમેહેરા લોકહા એટલે જ્યાહાન લોકહાય માઆય ટાકલા આતા ચ્યાહા લોય પીન પિદલી ઓઅય ગીઅલી આતી, કાહાકા ચ્યા ઈસુવા પ્રતિ વિશ્વાસયોગ્ય આતેં, એને તી દેખીન માન નોવાય લાગી.

7 ચ્યા હોરગા દૂતાય માન આખ્યાં, “હેરાન મા ઓઅહે, આંય યે થેએયે, એને ચ્યા જંગલી જોનાવર, જ્યાવોય તી બોઠલી હેય, એને જ્યા હાત ટોલપે એને દોહો હિંગે હેય, આંય તુલ ચ્યા ગુપ્ત મતલબ આખતાહાવ. 8 તી જંગલી જોનાવર જ્યાલ તુયે આમી દેખ્યા, યોક સમય જીવતા આતા, બાકી આમી જીવતા નાંય હેય, તી બોજ ઉંડા ખાડામાઅને નિંગી એને પોરમેહેર ચ્યાલ પુરીરીતે નાશ કોઅય દી. દોરત્યેવોય રોનારા બોજ લોક જ્યાહા નાંવ પોરમેહેરાય દુનિયા બોનાવા પેલ્લા જીવના ચોપડયેમાય નાંય લોખ્યે ચ્યે બોદે નોવાય પામી જાય જોવે ચ્યે યા જંગલી જોનાવરાલ દેખી. યોક સમય તી જીવતા આતા, આમી તી જીવતા નાંય હેય, બાકી તી પાછા ફિરી યી. 9 યાલ હોમજાંહાટી જ્ઞાના ગોરાજ હેય, જંગલી જોનાવરા હાત ટોલપે રોમ શેહેરા હાત ડોગહાન દર્શાવતેહે, જાં તી થેએ રાજ્ય કોઅતી આતી. ચ્યા હાત રાજાબી હેય. 10 એને ચ્યા હાત રાજાબી આખાડતાહા, ચ્યાહામાઅને પાચ તે પેલ્લાજ મોઅઇ ચુકલા હેય, ચ્યાહામાઅને યોક આમી રાજા હેય, એને છેલ્લ્યો આમી લોગુ નાંય યેનલો હેય, બાકી જોવે તો યેઅરી તોવે વોછા સમયાહાટી રાજ્ય કોઅરી. 11 તી જંગલી જોનાવર બોજ સમય પેલ્લા આતા એને યે સમયે નાંય હેય, તો આઠમો રાજા હેય, બાકી આઠમો રાજા પેલ્લા હાત રાજહામાઅને યોક હેય, એને છેલ્લે ચ્યા રાજાલ નોક્કીજ સાદાહાટી ડૉડ દેનલા જાય. 12 એને ચ્યે દોહો હિંગડે જ્યેં તુયે પેલ્લે એઅલે આતેં, ચ્યે દોહો રાજાહાન દર્શાવતેહે, જ્યાહાય આજુ રાજ્ય કોઅના સુરુ નાંય કોઅયાહાં, ચ્યા રાજહાલ જંગલી જોનાવરા આરે રાજ્ય કોઅના ઓદિકાર દેનલો જાય, બાકી ચ્યાહા રાજ્ય વોછા સમયાહાટી હેય. 13 ચ્યા બોદા રાજહા યોકુજ ઉદ્દેશ હેય, ચ્યા ચ્યાહા સામર્થ્ય એને ઓદિકાર જંગલી જોનાવરાલ દેય દી.

14 ચ્યે ગેટા આરે લોડાઈ કોઅરી, બાકી ગેટા ચ્યાહાન આરવી દી, ઈ યાહાટી હેય કાહાકા તોજ પ્રભુહૂ પ્રભુ હેય, એને રાજહા રાજા હેય, ચ્યા અનુસરણ કોઅનારે ચ્યેહેય, જ્યાહાન પોરમેહેરાય હાદલા હેય, એને નિવાડલા હેય, એને જ્યેં ચ્યા પ્રતિ વિશ્વાસયોગ્ય હેય ચ્યાહાઆરે મિળીન લોડાય કોઅરી એને ચ્યાહાન આરવી દી.”

15 હોરગ્યા દૂતાય માન ઈ બી આખ્યાં, “જો દોરિયો તુયે પેલ્લો દેખ્યેલ, જ્યાવોય થેએ બોઠલી આતી, ચ્યા દોરિયા મતલબ હેય: લોક, બોદી જાતી, દેશ એને ભાષા હેય. 16 ઓહડો સમય યેઅરી જોવે જંગલી જોનાવર એને દોહો રાજા ચ્યે વેશ્યાઆરે ઘૃણા કોઅરી, જ્યેવોય બોઠલી હેય, ચ્યે ચ્યેવોય હમલો કોઅરી, એને ચ્યેલ નાગી કોઅરી, એને ચ્યે માહાં ખાય જાય એને ચ્યેલ આગડામાય બાળી દેઅરી. 17-18 તી થેએ જ્યેલ તુયે દેખ્યેલ, તી ઈ મોઠા શેહેર હેય, જીં દોરતીવોય બોદા રાજહાવોય રાજ્ય કોઅહે, કાહાકા પોરમેહેરે પોતે ઉદ્દેશ પુરો કોઅરાહાટી ચ્યાહા મોનામાય ઇચ્છા ઉત્પન્ન કોઅય દેની, ઈંજ કારણ હેય કા ચ્યાહાય બોદો ઓદિકાર ચ્યા જંગલી જોનાવરાલ દેય દેનો, જાવ લોગુ પોરમેહેરાય જીં આખલા આતા તી પુરાં નાંય ઓઅય જાય.”