सोसाट्याच्या वार्‍यासारखे तुझे शब्द आहेत.

सर्वसमर्थ जे योग्य आहे त्याचा विपर्यास करतात काय?

म्हणून परमेश्वराने त्यांच्या पापाची त्यांना शिक्षा केली.

आणि सर्वसमर्थाकडे विनवणी करशील,

आतासुद्धा ते तुझ्या वतीने उभे राहतील

आणि तुला तुझ्या समृध्‍दीच्या स्थितीत पुनर्स्थापित करतील.

तरी तुझे भावी आयुष्य समृद्धीचे होईल.

आणि त्यांचे पूर्वज काय शिकले ते शोधून काढ,

आणि पृथ्वीवरील आपले दिवस केवळ सावलीच आहे.

त्यांच्या सुज्ञतेचे शब्द ते पुढे आणणार नाहीत काय?

वेत पाण्याविना भरभरून वाढेल काय?

गवतापेक्षा तो लवकर सुकून जातो.

देवहीन मनुष्याची आशा नष्ट होते.

ज्यावर ते अवलंबून राहतात ते मकडीच्‍या जाळासारखे आहे.

ते त्याला बिलगतील, परंतु ते मजबूत राहत नाहीत.

त्यांच्या फांद्या बागेत सर्वत्र पसरतात.

आणि त्यांच्यामध्ये आपली जागा शोधतात.

तर ती जागा त्याला नाकारून म्हणते, ‘मी तुला कधीही पाहिले नाही.’

आणि मातीतून दुसरी रोपटे आनंदाने उगवतात.

किंवा दुष्कर्म्‍याचा हातही सबळ करत नाही.

व तुझे ओठ आनंद घोषाने भरतील.

आणि दुष्टांचे निवासस्थान अस्तित्वात राहणार नाही.”