1 ပေါလုနှင့် ဗာနဗ သည် ဣကောနိမြို့သို့ ရောက်လျှင် ယခင်နည်းတူ ယုဒတရားဇရပ်သို့ လားရောက်၍ ဟောပြောကြသဖြင့်၊ ယုဒလူမျိုးများနှင့် တခြားလူမျိုးများစွာရို့သည် ယုံကြည်သူများ ဖြစ်လာကြ၏။ 2 သို့ရာတွင် ယုံကြည်ခြင်းကို ငြင်းပယ်သော ယုဒလူမျိုးတိက ယုံကြည်သူတိအား ဆန့်ကျင်တိုက်ခိုက်ရန် တခြားလူမျိုးရို့၏ စိတ်ကို လှုံ့ဆော်ပီးကြ၏။ 3 တမန်တော်ရို့သည် သခင်ဘုရားအကြောင်းကို ရဲရင့်စွာဟောပြောလျက် ထိုနီရာ၌ အချိန်အတန်ကြာ တည်းခိုနိန်ခလေ၏။ အသျှင်ဘုရားကလည်း တမန်တော်တိအား နိမိတ်လက္ခဏာနှင့် အံဖွယ်သောအမှုအရာတိကို ပြနိုင်စီခြင်းငှာ တန်ခိုးပီးတော်မူသည်ဖြစ်၍ သူရို့ဟောပြောသော သတင်းကောင်းတရားသည် သခင်ဘုရား၏ကျေးဇူးတော် အမှန်ပင်ဖြစ်ကြောင်းကို သက်သီပြတော်မူ၏။ 4 ထိုမြို့သူမြို့သားအပေါင်းရို့သည် ကွဲပြားကာ တချို့သည် ယုဒလူမျိုးရို့ဖက်၌ လည်းကောင်း၊ တချို့သည် တမန်တော်ရို့ဖက်၌လည်းကောင်း နီကြ၏။

5 ထို့နောက် တချို့သော ယုဒလူမျိုးတိနှင့် တချို့သော အခြားလူမျိုးရို့သည် မိမိရို့၏ခေါင်းဆောင်တိနှင့် ပူပေါင်းကာ တမန်တော်တိကို ညှဉ်းဆဲရန်နှင့် ကျောက်သီးနှင့် ပစ်ရန်ဆုံးဖြတ်ချက် ချထားကြ၏။ 6 တမန်တော်ရို့က ထိုအကြောင်းကို သိလျှင် လုကောနိပြည်၌ဟိသော လုတ္တရမြို့၊ ဒေရဗေမြို့နှင့် ပတ်ဝန်းကျင်ဒေသများသို့ ထွက်ဗြီးကြလေ၏။ 7 ထိုအရပ်များ၌ သူရို့သည် သတင်းကောင်းတရားကို ဆက်လက်၍ ဟောပြောကြလေ၏။

8 လုတ္တရမြို့၌ လမ်းမလျှောက်နိုင်သော ဝမ်းတွင်းပါ ခြီမစွမ်းသူ တစ်ယောက်ဟိ၏။ 9 ထိုသူသည် ပေါလုဟောပြောသည်ကို ထိုင်လျက် နားထောင်နိန်၏။ ပေါလုသည် ထိုသူ၌ ရောဂါပျောက်ကင်းနိုင်လောက်သော ယုံကြည်ခြင်းဟိသည်ကို မြင်လျှင် သူ့အား စိ့စိ့ ကြည့်လျက်၊ 10 “ထ၍ မတ်တတ်ရပ်လော့” ဟု ကျယ်သောအသံဖြင့် ပြောလိုက်သဖြင့်၊ ထိုသူသည် ခုန်၍ ထပြီးလျှင် စတင်၍ လမ်းလျှောက်လေ၏။ 11 ထိုအခါ လူအပေါင်းရို့သည် ပေါလု ပြုသောအမှုကို မြင်ကြသော် “နတ်ဘုရားတိ လူယောင်ဆောင်၍ ငါရို့ပါးသို့ ဆင်းလာကတ်ယာ” ဟု မိမိရို့၏လုကောနိ ဘာသာစကားဖြင့် အော်ဟစ်၍ ပြောဆိုကြ၏။ 12 ပေါလုသည် အဓိကဟောပြောသောသူဖြစ်သောကြောင့် သူ့ကို ဟေရမေ ဟူ၍ လည်းကောင်း၊ ဗာနဗ အား ဇုသ ဟူ၍လည်းကောင်း သူရို့က နာမည်ပီးကြ၏။ 13 ထိုမြို့၏ဝင်ဝ၌ ယဇ်ပလ္လင်တည်၍ ကိုးကွယ်ထားကြသော ဇုသ နတ်ဘုရား၏ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် နွားထီးများနှင့် ပန်းကုံးများကို မြို့တံခါးနားသို့ ယူဆောင်လာကြပြီးလျှင် သူနှင့် လူအပေါင်းရို့သည် တမန်တော်များအား ယဇ်ပူဇော်ရန် ပြုလုပ်နိန်ကြ၏။

14 သူရို့သည် ထိုသို့ပြုသည်ကို တမန်တော်များဖြစ်ကြသော ဗာနဗနှင့် ပေါလု ကြားသောအခါ မိမိရို့ အဝတ်ကို ဆုတ်၍ လူအုပ်ထဲသို့ ဗြီးဝင်ပြီးလျှင် အော်ဟစ်လျက်၊ 15 “သင်ရို့သည် ဇာကြောင့် ဤအရာတိကို လုပ်နိန်ကတ်လဲ၊ ငါရို့သည် သင်ရို့ပိုင် လူသားတိရာ ဖြစ်ပါ၏။ ငါရို့သည် သတင်းကောင်းတရားကို ဟောပြောဖို့ ဤနီရာသို့ ရောက်လာခြင်းဖြစ်၏၊ အကြောင်းမှာ သင်ရို့သည် အကျိုးမဟိသော ဤအရာတိကို ဖယ်ယှားပြီးလျင်၊ ကောင်းကင်၊ မြီကြီး၊ ပင်လယ်နှင့်တကွ ခပ်သိမ်းသော အရာတိကို ဖန်ဆင်းတော်မူသည့် အသက်ရှင်တော်မူသော ဘုရားသခင်ထံပါးသို့ ပြောင်းလဲကြစီခြင်းငှာ ဖြစ်ပါ၏။ 16 အတိတ်ကာလ၌ ဘုရားသခင်သည် လူမျိုးအပေါင်းရို့အား မိမိရို့၏နည်းလမ်းအတိုင်း လိုက်လျှောက်ကြရန် အခွင့်ပီးခ၏။ 17 သို့ရာတွင် ဘုရားသခင်သည် အာကာပြင်မှ မိုးရီကို ရွာသွန်းကာ အချိန်တန်လျှင် သင်ရို့အား ကောက်ပဲသီးနှံများကို ပီးလျက်၊ အစားအစာများကို ကျွေးမွေးတော်မူ၏။ ထို့ကြောင့် သင်ရို့၏နှလုံးသည် ရွှင်လန်းဝမ်းမြောက်မှုနှင့် ပြည့်စုံလျက်ဟိကြ၏။ အကြောင်းမူကား ကိုယ်တော်သည် ကောင်းသောအမှုအရာတိကို ပြုတော်မူလျက် မိမိဟိတော်မူကြောင်းကို အစဉ်အမြဲ ထင်ရှားစွာ ပြတော်မူ၏” ဟု ဆို၏။ 18 ဤသို့ဖြင့် ယဇ်ပူဇော်ခြင်းကို မပြုကြရန် တမန်တော်တိက လူစုလူဝေးကြီးကို ခက်ခဲစွာ တားမြစ်လေ၏။

19 သို့ရာတွင် ပိသိဒိပြည် အန္တိအုတ်မြို့နှင့် ဣကောနိမြို့မှ ရောက်လာကြသော ယုဒလူမျိုးတချို့သည် လူစုလူဝေးကြီးကို မိမိဖက်သို့ ပါအောင် စည်းရုံးသိမ်းသွင်းပြီးလျှင် ပေါလုကို ကျောက်သီးနှင့် ပစ်၍ သီလားယာဟု စိတ်ထင်မှတ်သောကြောင့် မြို့ပြင်သို့ ဆွဲထုတ်ထားကြ၏။ 20 သို့ရာတွင် ယုံကြည်သူတိက သူ့ကို ဝိုင်းရံထားကြစဉ်တွင် သူသည် ထ၍ မြို့ထဲသို့ ပြန်ဝင်လား၏။ နောက်တစ်ရက်တွင် သူသည် ဗာနဗနှင့်အတူ ဒေရဗေမြို့သို့ ထွက်ခွာလား၏။

21 ပေါလုနှင့် ဗာနဗ ရို့သည် ဒေရဗေမြို့၌ သတင်းကောင်းတရားတော်မြတ်ကို ဟောပြောကြပြီးနောက် များစွာသောသူရို့သည် တပည့်တော်များဖြစ်လာကြ၏။ ထို့နောက် လုတ္တရမြို့၊ ဣကောနိမြို့နှင့် ပိသိဒိပြည် အန္တိအုတ်မြို့သို့ ပြန်လားခလေ၏။ 22 သူရို့သည် ယုံကြည်သူများကို စစ်မှန်သောယုံကြည်ခြင်း၌ တည်ကြည်စီရန် အားပီး တိုက်တွန်းနှိုးဆော်ကြ၏။ “ဘုရားသခင်၏နိုင်ငံတော်သို့ ဝင်ရောက်ခြင်းငှာ ငါရို့သည် များစွာသော ဆင်းရဲဒုက္ခတိကို ကျော်ဖြတ်ကြရမည်” ဟု သွန်သင်ကြ၏။ 23 သူရို့သည် အသင်းတော်တိုင်း၌ အသင်းတော်လူကြီးတိကို ခန့်ထားပြီးလျှင် အစာယှောင်၍ ဆုတောင်းပတ္ထနာ ပြုလျက်၊ သခင်ဘုရားကို ယုံကြည်ကိုးစားကြသူရို့အား သခင်ဘုရား၏ လက်တော်သို့ အပ်နှံကြ၏။

24 ပိသိဒိပြည် ဒေသတလျှောက် လားပြီးနောက် ပမ်ဖုလိပြည်သို့ လာကြ၏။ 25 ထိုပြည်၌ဟိသော ပေရဂံမြို့၌ သူရို့သည် နှုတ်ကပတ် တရားတော်ကို ဟောပြောကြပြီးနောက် အတ္တလိမြို့သို့ လားကြ၏။ 26 ထို့နောက် ထိုမြို့မှ သင်္ဘောဖြင့် ရွက်ရွှင့်ကာ အန္တိအုတ်မြို့သို့ ပြန်လာကြ၏။ ဤမြို့ကား သူရို့သည် အဂု ဆောင်ရွက်ပြီးခသော အမှုတော်မြတ်အတွက် ဘုရားသခင်၏ ကျေးဇူးတော်ကို သူရို့အား အပ်နှံခသော နီရာဖြစ်၏။

27 သူရို့သည် အန္တိအုတ်မြို့သို့ ရောက်ကြသောအခါ အသင်းတော်၌ ဟိသောသူတိကို အတူတကွ စုဝေး၍ ဘုရားသခင်သည် သူရို့နှင့်အတူ ပြုတော်မူခသော အမှုအရာတိကိုလည်းကောင်း၊ လူမျိုးခြားတိ ယုံကြည်လာကြစီရန် ဘုရားသခင်က ဇာပိုင် လမ်းဖွင့်ပီးခသည်ကိုလည်းကောင်း သူရို့အား ပြောပြကြ၏။ 28 ထို့နောက် သူရို့သည် ယုံကြည်သူများနှင့်အတူ ထိုမြို့၌ အချိန်အတန်ကြာ နီထိုင်ခလေ၏။