15
ယေရုဆလင် အစည်းအဝေး
1 ယုဒပြည်မှ အန္တိအုတ်မြို့သို့ ရောက်လာကြသော တချို့သောသူတိက “သင်ရို့သည် မောသျှေ၏ ပညတ်တရားအတိုင်း အရီဖျားလှီးခြင်းကို မခံလျှင် ကယ်တင်တော်မူခြင်းသို့ မရောက်နိုင်” ဟု ယုံကြည်သူတိကို ဆုံးမဩဝါဒပီးကြ၏။ 2 ဤကိစ္စနှင့်ပတ်သက်၍ ပေါလုနှင့် ဗာနဗ ရို့သည် ထိုသူရို့နှင့် ပြင်းထန်စွာ ငြင်းခုံကြ၏။ ထို့ကြောင့် ပေါလု၊ ဗာနဗနှင့်အတူ အန္တိအုတ်မြို့မှ ယုံကြည်သူတချို့သည် ဤပြဿနာကြောင့် ယေရုဆလင်မြို့သို့လား၍ တမန်တော်တိ၊ အသင်းတော်လူကြီးတိနှင့် တွိ့ဆုံသင့်ကြောင်း ဆုံးဖြတ်ကြ၏။
3 အသင်းတော်က သူရို့ကို ပို့ဆောင်ပီးသဖြင့် သူရို့သည် ဖိနိတ်ပြည်နှင့် ယှာမာရိပြည်ကို လျှောက်လားကြစဉ်တွင် လူမျိုးခြားတိ ဘုရားသခင်ထံသို့ ဇာပိုင် ပြောင်းလဲကြပုံကို ပြောပြကြသဖြင့် ယုံကြည်သူတိအားလုံး အလွန်ဝမ်းမြောက်ကြ၏။ 4 သူရို့သည် ယေရုဆလင်မြို့သို့ ရောက်ကြသောအခါ တမန်တော်တိနှင့် အသင်းတော်လူကြီးတိ၊ အသင်းသူ အသင်းသားတိက သူရို့ကို ကြိုဆိုလက်ခံကြ၏။ သူရို့ကလည်း ဘုရားသခင်သည် မိမိရို့အားဖြင့် ပြုတော်မူခသော အရာအားလုံးကို ပြောပြကြ၏။
5 သို့ရာတွင် ဖာရိယှဲအုပ်စုထဲက ယုံကြည်သူတချို့သည် ထလျက် “လူမျိုးခြားတိ အရီဖျားလှီးခြင်းကို ခံယူပြီးလျှင် မောသျှေ၏ ပညတ်တရားကို လိုက်နာကြရမည်” ဟု ဆိုကြ၏။
6 ထိုအခါ ဤအမှုကို စဉ်းစားဆင်ခြင်ရန် တမန်တော်တိနှင့် အသင်းတော်လူကြီးရို့သည် အတူတကွ တွိ့ဆုံကြ၏။ 7 တ ၁၀.၁–၄၃အချိန်အင်တန်ကြာ အပြန်အလှန် ဆွေးနွေးငြင်းခုံကြပြီးနောက် ပေတရုသည် ထလျက် “ညီအစ်ကို မောင်နှမရို့၊ လူမျိုးခြားတိသည် သတင်းကောင်းတရားကို ကြားနာ၍ ယုံကြည်ခြင်းသို့ ရောက်ကြစီခြင်းငှာ ထိုတရားကို ဟောပြောရန်အတွက် ဘုရားသခင်သည် ရှိ့ဦးစွာအားဖြင့် သင်ရို့အထဲက ငါ့ကို ရွီးကောက်တော်မူသည်ကို သင်ရို့သိကြ၏။ 8 တ ၁၀.၄၄; တ ၂.၄ထို့ပြင် လူတိုင်း၏စိတ်နှလုံးအကြံအစည်ကို သိတော်မူသော ဘုရားသခင်သည် သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်ကို ငါရို့ အားပီးသည့်နည်းတူ သူရို့ကိုလည်း ပီးတော်မူကြောင်းကို ထိုလူမျိုးခြားတိအားဖြင့် သက်သီပြတော်မူ၏။ 9 ကိုယ်တော်သည် သူရို့နှင့် ငါရို့ကို ခွဲခြားထားသည် မဟုတ်။ အကြောင်းမူကား သူရို့သည် ယုံကြည်ကြသောကြောင့် ကိုယ်တော်သည် သူရို့၏အပြစ်ကို လွှတ်တော်မူ၏။ 10 သို့ဖြစ်၍ သင်ရို့သည် ငါရို့ကိုယ်တိုင်သာမက ငါရို့ အဖိုးအဖီးတိကိုယ်တိုင် မထမ်းနိုင်ခသော ထမ်းပိုးကို ယုံကြည်သူတိ၏ နောက်ကုန်းထက်မှာ တင်ပြီးလျှင် ဇာကြောင့် ဘုရားသခင်ကို မထီလေးစားလုပ်နိန်ကတ်စွာလဲ။ 11 ယင်းပိုင် မလုပ်သင့်ပါကား။ အသျှင်ယေသျှု၏ ကျေးဇူးတော်ကြောင့် ငါရို့သည် ကယ်တင်တော်မူခြင်းကို ခံကြရသည်နည်းတူ၊ သူရို့သည်လည်း ခံကြရသည်ကို ငါရို့ ယုံကြည်ကြသည်” ဟူ၍ ပေတရုက ပြောဆို၏။
12 ဗာနဗနှင့် ပေါလုက မိမိရို့အားဖြင့် လူမျိုးခြားတိ၌ ဘုရားသခင်ပြုတော်မူသော နိမိတ်လက္ခဏာတိ၊ အံ့ဩဖွယ်သောအမှုအရာတိကို ပြန်လည်ပြောပြကြသည်ကို ကြားရသောအခါ လူအပေါင်းရို့သည် ဆိတ်ငြိမ်နိန်ကြ၏။
13 သူရို့ ပြောဆိုပြီးမှ၊ ယာကုပ်သည် ထ၍ “ငါ၏ညီအစ်ကို မောင်နှမရို့၊ ငါ့စကားကို နားထောင်ကတ်ပါ။ 14 ဘုရားသခင်သည် ရှီးဦးစွာ တခြားလူမျိုးတိထဲက လူတချို့ကို မိမိအဖို့ ကယ်နုတ်တော်မူခြင်းဖြင့် ထိုလူမျိုးခြားတိကို ဇာပိုင် ဂရုစိုက်တော်မူကြောင်း ဖော်ပြသည်ကို သျှိမုန်သည် ဂုတင်က ပြောပြခပြီးယာ။ 15 ထိုအကြောင်းအရာသည်လည်း ပရောဖက်တိ ပြောခသော စကားနှင့် လုံးဝ ကိုက်ညီပေ၏။ ကျမ်းစာလာသည်ကား၊
16 “ ‘သခင်ဘုရားမိန့်တော်မူသည်မှာ၊ ငါသည် ပြန်လာပြီးလျှင်
ဒါဝိဒ်၏နိုင်ငံကို ပြန်လည် တည်ဆောက်မည်၊
ငါသည် ထိုနိုင်ငံ၏အပျက်အစီးတိကို ပြုပြင်၍
ထိုနိုင်ငံတော်ကို တဖန်ခိုင်ခံ့စီမည်။
17 ပြီးနောက် လူမျိုးအားလုံး ငါ့ပါးသို့ လာကြလိမ့်မည်။
ငါခေါ်ထားသော တခြားလူမျိုးတိအားလုံးသည် ငါ၏လူတိ ဖြစ်လာကြလိမ့်မည်။
18 ဤကား ရှီးကာလကပင် ဤအရာများကို သိတော်မူသော သခင်ဘုရား၏ မိန့်တော်မူချက် ဖြစ်သတည်း။’
19 “ထို့ကြောင့် ငါ့သဘောအတိုင်းဆိုလျှင် ဘုရားသခင်ပါးသို့ ပြောင်းလဲလာကြသည့် တခြားလူမျိုးတိကို ငါရို့က ဒုက္ခ မပီးသင့်ပေ၊ 20 ဤသို့ ပြောမည့်အစား၊ ရုပ်တုဆင်းထုတိကို ပူဇော်ပသထားသည့် မစင်ကြယ်သော အစားအစာတိကိုလည်းကောင်း၊ မတရားသောမေထုန်လွန်ကျူးခြင်းကိုလည်းကောင်း၊ လိုင်ပင်းကို ညှစ်၍ သတ်ထားသောတိရစ္ဆာန်တိကိုလည်းကောင်း၊ အသွီးကိုလည်းကောင်း ယှောင်ကြဉ်ကြစီခြင်းငှာ စာရီး၍ သူရို့ကို မှာလိုက်သင့်၏။ 21 အကြောင်းမူကား၊ မောသျှေ၏ပညတ္တိကျမ်းကို ဥပုသ်နိ့တိုင်း တရားဇရပ်များတွင် ရွတ်ဖတ်လာကြသည်မှာ အချိန်ကာလ ကြာညောင်းခယာ၊ ထို့အပြင် သူ၏တရားတော်မြတ်ကို မြို့တိုင်းမှာ ဟောပြောလျက်ဟိကြ၏” ဟု ယာကုပ်က ပြောလေ၏။
လူမျိုးခြားယုံကြည်သူတိပါးသို့ ပီးစာ
22 ထို့နောက် တမန်တော်တိ၊ အသင်းတော်လူကြီးတိနှင့် အသင်းတော် တစ်ခုလုံးက မိမိရို့အထဲမှ လူတချို့ကို ရွီးချယ်၍ ပေါလုနှင့် ဗာနဗ ရို့နှင့်အတူ အန္တိအုတ်မြို့သို့ စီရွှတ်ရန် ဆုံးဖြတ်ကြ၏။ ထိုအခါ ယုံကြည်သူများ အလွန်ရိုသီလေးစားကြသော ဗာသျှဗ ခေါ် ယုဒနှင့် သိလကို ရွီးချယ်၍ 23 သူရို့နှင့်အတူ စာကို ပို့လိုက်ကြ၏။ ထိုစာ၌၊
“တမန်တော်တိ၊ အသင်းတော်လူကြီးတိနှင့်တကွ သင်ရို့၏ ညီအစ်ကိုတိက အန္တိအုတ်မြို့မှစ၍ ယှုရိပြည်၊ ကိလိကိပြည်၌ နီထိုင်ကြသည့် တခြားလူမျိုးတိဖြစ်သော ငါရို့ ညီအစ်ကို အားလုံးကို နှုတ်ဆက်လိုက်ပါ၏။ 24 ငါရို့အထဲက လူတချို့သည် ငါရို့ပါးက ညွှန်ကြားချက် မပီးဘဲ သင်ရို့ပါးသို့ လား၍ သင်ရို့အား စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်စီကြသည်ဟု ငါရို့ ကြားရ၏။ 25 သို့ဖြစ်၍ ငါရို့သည် အတူတကွ ဆွေးနွေးတိုင်ပင်ကြပြီးလျှင် လူတချို့ကို ရွီးချယ်၍ သင်ရို့ပါးသို့ စီရွှတ်ရန် အားလုံးက သဘောတူကြ၏။ ထိုသူရို့သည် ငါရို့၏ မိတ်ဆွီဖြစ်သော ဗာနဗသည် ပေါလုနှင့်အတူ ရောက်လာကြလိမ့်မည်။ 26 ထိုသူရို့ကား ငါရို့အသျှင် ယေသျှုခရစ်တော်၏ အမှုတော်ကို ဆောင်ခြင်းငှာ မိမိရို့၏အသက်ကို အပ်နှံထားသူများဖြစ်ကြ၏။ 27 ထို့နောက် ငါရို့ ရီးပီးလိုက်သောစာအတိုင်း သင်ရို့အား နှုတ်ဖြင့် ပြောပြရန် ယုဒနှင့် သိလကို စီရွှတ်လိုက်၏။ 28 သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်သည် လည်းကောင်း၊ ငါရို့သည် လည်းကောင်း ဤသို့သော လိုက်နာရမည့် စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းမှတစ်ပါး အခြားသောဝန်ကို သင်ရို့ထက်မှာ တင်စီခြင်းငှာ မလိုလားအပ်ပေ။ 29 ထိုလိုက်နာရမည့် စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းများမှာ ရုပ်တုကို ပူဇော်ထားသော ယဇ်ကောင်ကိုလည်းကောင်း၊ အသွီးကိုလည်းကောင်း၊ လိုင်ပင်းညှစ်၍ သတ်ထားသော တိရစ္ဆာန်ကိုလည်း မစားရ။ မတရားသောမေထုန်လွန်ကျူးခြင်းကို ယှောင်ကြဉ်ကြရမည်။ သင်ရို့သည် ဤအရာတိကို မပြုလုပ်ဖို့ ဂရုစိုက်ကြမည်ဆိုလျှင် ကောင်းသောအမှုကို ပြုခြင်းဖြစ်၏။ လိုရာဆန္ဒ ပြည့်ဝကတ်ပါစီ” ဟူ၍ ဖြစ်၏။
30 ထိုစီတမန်များသည် စီရွှတ်လိုက်သည်နှင့်အညီ၊ အန္တိအုတ်မြို့သို့ ရောက်ကြသောအခါ ယုံကြည်သူအားလုံးကို စုဝေးစီပြီးလျှင် ထိုစာကို သူရို့လက်သို့ ပီးအပ်ကြ၏။ 31 ထိုသူရို့သည် စာကို ဖတ်ရသောအခါ ထိုစာ၌ပါသော အားပီးတိုက်တွန်းစကားကြောင့် ဝမ်းမြောက်ခြင်းနှင့် ပြည့်ဝကြလေ၏။ 32 ယုဒနှင့် သိလသည် သူရို့ကိုယ်တိုင် ပရောဖက်တိ ဖြစ်ကြသည်နှင့်အညီ ယုံကြည်သူတိကို အားပီးတိုက်တွန်းကာ အချိန်ကြာမြင့်စွာ ဟောပြောနိန်ခကြ၏။ 33 ထိုနီရာ၌ အချိန်အင်တန်ကြာ နီထိုင်ပြီးနောက် ယုံကြည်သူရို့က သူရို့အား ငြိမ်းချမ်းစွာ ပို့ဆောင်လိုက်ကြသဖြင့် သူရို့သည် မိမိရို့ကို စီရွှတ်လိုက်သော သူရို့ပါးသို့ ပြန်လားကြလေ၏။ 34 *အချို့သော မူရင်းလက်ရီးမူ ကျမ်းများတွင် အခန်းငယ် ၃၄၊ သို့သော်လည်း သိလသည်ကား သူ့သဘောနှင့်သူ ကျန်နိန်ခ၏၊ ကို ပေါင်းထားသည်။
35 ပေါလုနှင့် ဗာနဗရို့သည် အန္တိအုတ်မြို့၌ အချိန်အင်တန်ကြာ နီထိုင်၍ တခြားသူတိနှင့်အတူ ဆုံးမဩဝါဒပီးခြင်း၊ သခင်ဘုရား၏သတင်းကောင်းတရားကို ဟောပြောခြင်းများကို လုပ်ဆောင်ကြလေ၏။
ပေါလုနှင့် ဗာနဗ ခွဲခွာကြခြင်း
36 ကာလအင်တန်ကြာသောအခါ ပေါလုက ဗာနဗအား “ငါရို့သည် သခင်ဘုရား၏ နှုတ်ကပတ်တရားတော်ကို ဟောပြောခသည့် မြို့တိုင်းမှာ ဟိကြသော ငါရို့၏ ညီအစ်ကိုမောင်နှမတိ ဇာပိုင် ဟိနိန်ကြသည်ကို မြင်တွိ့လို၍ တဖန် အလည်လား ကြမည်” ဟု ပြော၏။ 37 ဗာနဗက ယောဟန် မာကု ကို သူရို့နှင့်အတူ လိုက်စီလို၏။ 38 တ ၁၃.၁၃သို့သော်လည်း ပေါလုက သူ့ကို မခေါ်လိုပေ။ အကြောင်းမူကား သူသည် မိမိရို့သာသနာလုပ်ငန်းမှာ မိမိရို့နှင့်အတူ ဆုံးခန်းတိုင်အောင် မလိုက်ဘဲ၊ ပမ်ဖုလိပြည်၌ မိမိရို့ကို ထားပစ်ခပြီး ပြန်လားသောကြောင့်ဖြစ်၏။ 39 ထိုအကြောင်းအရာနှင့်ပတ်သက်၍ အချင်းချင်း ပြင်းထန်စွာ အငြင်းပွားကြပြီး သဘောထားကွဲပြားကာ ဗာနဗသည် မာကုကို ခေါ်၍ ကုပရုကျွန်းသို့ ရွက်ရွှင့်လေ၏။ 40 ပေါလုသည် သိလကို ရွီးချယ်၍ ထွက်ခွာလားစဉ် ယုံကြည်သူတိက သခင်ဘုရား၏ကျေးဇူးတော်သည် သူရို့၌ တည်စီခြင်းငှာ ဆုတောင်း အပ်နှံကြ၏။ 41 သူသည် အသင်းတော်တိကို ခွန်အားပီးလျက် ယှုရိပြည်နှင့် ကိလိကိပြည် တလျှောက် သိလနှင့်အတူ ထွက်ခွာလားလေ၏။