Разьдзел 16
1 Да чалавека [належыць] меркаваньне сэрца, але ад ГОСПАДА адказ языка.
2 Усе шляхі чалавека чыстыя ў вачах ягоных, але ГОСПАД узважвае душы.
3 Ускладзі на ГОСПАДА ўсе справы свае, і ўсе намеры твае зьдзейсьняцца.
4 Усё зрабіў ГОСПАД дзеля Сябе, і нават бязбожніка на дзень ліхі.
5 Агіда для ГОСПАДА кожны пыхлівы сэрцам, можна паручы?цца, ён не застанецца непакараным.
6 Міласэрнасьцю і праўдай адкупляецца беззаконьне, і страх ГОСПАДАЎ адводзіць ад зла.
7 Калі ГОСПАДУ даспадобы шляхі чалавека, Ён нават ворагаў ягоных пагодзіць з ім.
8 Лепш малое ў праведнасьці, чым багатыя прыбыткі ў беззаконьні.
9 Сэрца чалавека абдумвае шлях свой, але ГОСПАД накіроўвае крокі ягоныя.
10 Калі слова натхнёнае ў вуснах валадара, у судзе ня будзе падступным язык ягоны.
11 Вага і шалі справядлівыя — ад ГОСПАДА, і ўсе камяні ваговыя ў торбе — справа Ягоная.
12 Агіда для валадара — учынкі бязбожныя, бо пасад умацоўваецца праведнасьцю.
13 Падабаюцца валадару вусны праведныя, і таго, хто гаворыць праўдзіва, ён любіць.
14 Гнеў валадара — весьнік сьмерці, але мудры чалавек улагодзіць яго.
15 У сьвятле аблічча валадара — жыцьцё, і зычлівасьць ягоная — як воблака з позьнім дажджом.
16 Нашмат лепш прыдбаць мудрасьць, чым золата, і лепей прыдбаць розум, чым срэбра.
17 Шырокая дарога правых — адвярнуцца ад зла; хто пільнуе шлях свой, той захоўвае душу сваю.
18 Перад загубай ідзе пыхлівасьць, і перад падзеньнем — дух ганарысты.
19 Лепш скарацца духам з пакорнымі, чым дзяліць здабычу з пыхліўцамі.
20 Разважлівы ў слове знойдзе добрае, і той, хто спадзяецца на ГОСПАДА, — шчасьлівы.
21 Мудрага сэрцам называюць разумным, і слодыч вуснаў павялічвае веды.
22 Розум — крыніца жыцьця для тых, хто мае яго, але настаўленьне неразумных — глупства.
23 Сэрца мудрага робіць разважлівымі вусны ягоныя і мове ягонай дадае ведаў.
24 Прыемныя словы — сотавы мёд, асалода для душы і лекі для цела.
25 Ёсьць шлях, які слушны ў вачах чалавека, але канец яго — шляхі сьмерці.
26 Работнік цяжка працуе для сябе, бо рот ягоны прымушае яго.
27 Чалавек нягодны ліхоцьце рыхтуе, і ў вуснах ягоных нібы агонь, які паліць.
28 Чалавек падступны сее звадкі, і пляткар разьдзяляе сяброў.
29 Чалавек злачынны зводзіць бліжняга свайго і вядзе яго на шлях нядобры,
30 прыплюшчвае вочы свае, каб прыдумляць подступ, кры?віць губы свае, робячы ліха.
31 Сівізна — слаўная карона, на шляху праведнасьці знаходзяць яе.
32 Лепш павольны на гнеў, чым магутны, і той, які пануе над духам сваім, чым заваёўнік гораду.
33 Жэрабя кідаюць у заўлоньне, але ад ГОСПАДА ўсе суды яго.