Разьдзел 18
Свавольны шукае [свайго] жаданьня і кожнай цьвярозай думцы працівіцца.
Дурань ня хоча застанаўляцца, а толькі каб выявіць свой розум.
Калі прыходзіць бязбожнік, прыходзіць пагарда, і разам з сорамам — ганьба.
Словы вуснаў чалавечых — глыбокія воды, крыніца мудрасьці — бурлівы ручай.
Нядобра зважаць на аблічча бязбожнага, каб паваліць праведнага на судзе.
Словы дурня прыводзяць да спрэчкі, і вусны ягоныя выклікаюць бойку.
Вусны дурня — ягоная загуба, а мова ягоныя — пастка для душы яго.
Словы пляткара — як прысмакі, яны зыходзяць у глыб нутра.
Нядбайны ў рабоце сваёй — брат нішчыцеля.
10  Імя ГОСПАДА — магутная вежа, пабяжыць туды праведнік і будзе ў бясьпецы.
11  Маёмасьць багатага — умацаваны горад для яго, уяўляецца яна яму як муры? высокія.
12  Перад загубай вывышаецца сэрца чалавека, а ўпакораньне папераджае славу.
13  Хто дае адказ раней, чым выслухае, той неразумны, і сорам яму.
14  Дух чалавека пераносіць немач сваю, але дух маркотны хто можа ўзьняць.
15  Сэрца разважнае набывае веды, і вуха мудрых шукае веданьня.
16  Падарунак чалавека дае яму прастору і да вялікіх прывядзе яго.
17  Першы ў спрэчцы сваёй [падаецца] справядлівым, але прыйдзе бліжні ягоны і выспрабуе яго.
18  Жэрабя спыняе сваркі і дзеліць між магутнымі.
19  Пакрыўджаны брат — як умацаваны горад, а сваркі — як завалы ў замку.
20  З плоду вуснаў сваіх насыціць чалавек нутро сваё, з прыбыткаў губаў сваіх насыціцца.
21  Сьмерць і жыцьцё ў руцэ языка; хто любіць яго, будзе есьці плады ягоныя.
22  Хто знайшоў жонку, той знайшоў добрае і атрымаў ласку ад ГОСПАДА.
23  Бедны гаворыць, умольваючы, а багаты адказвае груба.
24  Чалавек, які мае сяброў, сам павінен быць сяброўскі, і бывае, што сябар больш любіць, чым брат.