๖
บทเรียนสำหรับชีวิตประจำวัน
๑ ลูกเอ๋ย ถ้าเจ้าค้ำประกันเพื่อนบ้านของเจ้า
ให้คำมั่นสัญญากับคนแปลกหน้า
๒ ถ้าเจ้าติดกับดักเพราะสิ่งที่เจ้าพูดจากริมฝีปาก
ติดบ่วงแร้วเพราะคำพูดจากปากเจ้า
๓ ลูกเอ๋ย จงปฏิบัติตามนี้เถิด และพาตัวเองไปให้รอด
ในเมื่อเจ้าย่างเข้ามาอยู่ในเงื้อมมือของเพื่อนบ้านเจ้า
จงไปและถ่อมตัวลงเพื่อขอความกรุณาจากเขา
๔ อย่าปล่อยให้ตาของเจ้าหลับใหล
หรือเปลือกตาปิดแม้แต่งีบเดียว
๕ ช่วยตัวเจ้าเองให้รอดดั่งละองละมั่งที่รอดจากเงื้อมมือของนายพราน
และเป็นดั่งนกที่รอดจากมือของนักล่านก
๖ จงไปหามดเถิด คนเกียจคร้านเอ๋ย
จงสังเกตดูวิถีทางของมด
เจ้าจะได้เป็นคนมีสติปัญญา
๗ มดไม่มีหัวหน้า
ผู้ดูแล หรือผู้ปกครอง
๘ มันสะสมอาหารในฤดูร้อน
และรวบรวมเสบียงกรังในฤดูเก็บเกี่ยว
๙ เจ้าคนเกียจคร้านเอ๋ย เจ้าจะนอนนานแค่ไหน
เมื่อใดเจ้าจึงจะตื่นจากการหลับใหล
๑๐ นอนสักนิด หลับสักหน่อย
วางมือพักสักประเดี๋ยว
๑๑ แล้วความจนก็จะมาถึงตัวเจ้าประหนึ่งโจรมา
และเจ้าจะขาดแคลนประหนึ่งคนถือโล่
๑๒ คนไร้ค่าและคนชั่วเป็นคนที่
ย่างก้าวไปกับการพูดเท็จ
๑๓ ตาของเขาขยิบ เท้าก็ขยับ
และนิ้วก็ชี้กำกับ
๑๔ เขาวางแผนอันเลวร้ายด้วยใจที่บิดเบือน
ก่อกวนให้เกิดการวิวาทร่ำไป
๑๕ ฉะนั้น เขาจึงพบภัยพิบัติอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว
เขาจะถูกทำลายในพริบตาเดียวอย่างไม่มีทางแก้ไขได้
๑๖ มีหกสิ่งซึ่งพระผู้เป็นเจ้าเกลียดชัง
เจ็ดสิ่งซึ่งเป็นที่น่ารังเกียจต่อพระองค์
๑๗ สายตาหยิ่งจองหอง ลิ้นโป้ปด
และมือประหัตประหารผู้บริสุทธิ์
๑๘ ใจที่วางแผนอันเลวร้าย
เท้าที่วิ่งตะบึงหาความชั่ว
๑๙ พยานเท็จที่เปล่งคำมุสา
และผู้ก่อเหตุวิวาทในหมู่พี่น้อง
๒๐ ลูกเอ๋ย จงรักษาคำบัญญัติของบิดาของเจ้า
และอย่าละเลยคำสอนของมารดาของเจ้า
๒๑ จงผนึกมันไว้กับใจของเจ้าเสมอไป
และจงผูกติดไว้ที่คอของเจ้า
๒๒ เวลาเจ้าเดินไป มันจะเป็นผู้นำทางเจ้า
เวลาเจ้านอน มันจะเฝ้าดูแลเจ้า
และเวลาเจ้าตื่นขึ้น มันจะพูดกับเจ้า
๒๓ ด้วยว่า คำบัญญัติเป็นดั่งตะเกียง
และการสอนเป็นดั่งแสงสว่าง
และการว่ากล่าวตักเตือนเพื่อให้มีวินัย
เป็นวิถีทางแห่งชีวิต
๒๔ เพื่อให้เจ้าพ้นจากหญิงที่ไร้ศีลธรรม
จากเล่ห์ลิ้นอันระรื่นของหญิงโสเภณี
๒๕ อย่าให้กิเลสเกิดในใจของเจ้าเพราะความงามของนาง
อย่าให้นางจับเจ้าได้ด้วยเปลือกตาของนาง
๒๖ ด้วยว่าหญิงแพศยาทำให้เจ้าถูกลดค่าลงเท่ากับขนมปังก้อนหนึ่ง
และหญิงที่ล่วงประเวณีตามล่าชีวิตของเจ้า
๒๗ ชายใดจะสุมไฟในหัวอกของตน
แล้วเสื้อจะไม่ไหม้
๒๘ หรือชายใดจะเดินบนถ่านลุกแดง
แล้วเท้าจะไม่ไหม้พองหรือ
๒๙ คนที่ยุ่งเกี่ยวกับภรรยาของเพื่อนบ้านของเขาก็จะเป็นเช่นนั้น
ไม่มีใครที่แตะต้องตัวนาง แล้วจะไม่ถูกลงโทษ
๓๐ ไม่มีใครดูหมิ่นคนขโมย หากว่าเขา
ขโมยเพราะความอดอยาก
๓๑ แต่ถ้าถูกจับได้ เขาต้องจ่ายกลับคืนเป็นเจ็ดเท่า
เขาต้องยกทรัพย์สมบัติที่บ้านทั้งหมดให้ไป
๓๒ ผู้ประพฤติผิดประเวณีกับหญิงก็คือคนสิ้นคิด
ผู้ที่ต้องการทำลายตัวเองนั่นแหละจึงกระทำเช่นนั้น
๓๓ เขาจะบาดเจ็บและประสบกับการลบหลู่
และความอับอายจะไม่มีวันลบเลือนหายไป
๓๔ เพราะความหึงหวงทำให้สามีโกรธมหันต์
และจะไม่เหลือความปรานีใดๆ เมื่อถึงวันแก้แค้น
๓๕ เขาจะไม่รับค่าทดแทน
เขาจะปฏิเสธแม้เจ้าจะให้ของกำนัลแก่เขามากมาย