Муқеддес Калам (кирил йезиқ) Йәшая 62

Мәсиһниң сөзиниң давами

1 — «Таки Зионниң һәққанийлиғи җулалинип чақнап чиққичә,

Униң ниҗати лавулдаватқан мәшъәлдәк чиққичә,

Зион үчүн һеч арам алмаймән,

Йерусалим үчүн һәргиз сүкүт қилмаймән;

2 Һәм әлләр сениң һәққанийлиғиңни,

Барлиқ падишалар шан-шәривиңни көриду;

Һәм сән Пәрвәрдигар Өз ағзи билән саңа қойидиған йеңи бир исим билән атилисән,■

3 Шундақла сән Пәрвәрдигарниң қолида турған гөзәл бир таҗ,

Худайиңниң қолидики шаһанә баш чәмбирики болисән.

4 Сән иккинчи: «Аҗрашқан, ташливетилгән» дәп аталмайсән,

Зиминиң иккинчи: «Вәйран қилип ташливетилгән» дәп аталмайду;

Бәлки сән: «Мениң хошаллиғим дәл униңда!», дәп атилисән,

Һәм зиминиң: «Никаһланған» дәп атилиду;

Чүнки Пәрвәрдигар сәндин хошаллиқ алиду,

Зиминиң болса ятлиқ болиду.□

5 Чүнки жигит қизға бағланғандәк,

Оғуллириң саңа бағлиниду;

Той жигити қиздин шатланғандәк,

Худайиң сениңдин шатлиниду.

6 Мән сепиллириңда күзәтчиләрни бекитип қойдум, и Йерусалим,

Улар күндүзму һәм кечисиму арам алмайду;

И Пәрвәрдигарни әсләткүчи болғанлар, сүкүт қилмаңлар!□

7 У Йерусалимни тиклигичә,

Уни йәр-җаһанниң оттурисида рәхмәт-мәдһийиләрниң сәвәви қилғичә,

Униңға һеч арам бәрмәңлар!».

8 Пәрвәрдигар оң қоли һәм Өз күчи болған билиги билән мундақ қәсәм ичти: —

«Мән зираәтлириңни дүшмәнлириңгә озуқ болушқа иккинчи бәрмәймән;

Җапа тартип ишлигән йеңи шарапниму ятларниң пәрзәнтлири иккинчи ичмәйду;

9 Зираәтләрни оруп жиққанлар өзлирила уни йәп Пәрвәрдигарни мәдһийиләйду;

Үзүмләрни үзгәнләр муқәддәс өйүмниң сәйналирида улардин ичиду».

10 — Өтүңлар, дәрвазилардин өтүңлар!

Хәлиқниң йолини түз қилип тәйярлаңлар!

Йолни көтириңлар, көтириңлар;

Ташларни елип ташливетиңлар;

Хәлиқ-милләтләр үчүн йол көрситидиған бир туғни көтириңлар.□ ■

11 Мана, Пәрвәрдигар җаһанниң чәт-яқилириға мундақ дәп җакалиди: —

Зион қизиға мундақ дәп ейтқин: —

«Қара, сениң ниҗат-қутулушуң келиватиду!

Қара, Униң Өзи алған мукапити Өзи билән биллә,

Униң Өзиниң инъами Өзигә һәмраһ болиду.□

12 Вә хәқләр уларни: «Пак-муқәддәс хәлиқ»,

«Пәрвәрдигар һәмҗәмәтлик қилип қутқузғанлар» дәйду;

Сән болсаң: «Интилип издәлгән», «Һеч ташливетилмигән шәһәр» дәп атилисән. □

■62:2 Йәш. 65:15

□62:4 «Мениң хошаллиғим дәл униңда!» — ибраний тилида «Хефзибаһ». «Никаһланған» — ибраний тилида «Биюлаһ».

□62:6 «Мән сепиллириңда күзәтчиләрни бекитип қойдум, и Йерусалим, улар күндүзму һәм кечисиму арам алмайду; и Пәрвәрдигарни әсләткүчи болғанлар, сүкүт қилмаңлар!» — Мәсиһ мошу «күзәтчиләр»ни, йәни «Пәрвәрдигарни әсләткүчиләр»ни өзигә охшаш Зион үчүн тохтимай дуа қилиш хизмитигә бекиткән. Уларниң дуалири Өзиниңкигә охшаш болиду (1-айәтни көрүң).

□62:10 «Өтүңлар, дәрвазилардин өтүңлар! Хәлиқниң йолини түз қилип тәйярлаңлар! Йолни көтириңлар, көтириңлар; ташларни елип ташливетиңлар» — йолни, Исраилдики тарқилип кәткән, башқа жутларда сүргүн болғанлар, шундақла Худани издигән мусапирлар билән биллә Зионға кәлмәкчи болғанлар үчүн тәйярлаңлар, демәкчи болса керәк.

■62:10 Йәш. 40:3; 57:14

□62:11 «Қара, сениң ниҗат-қутулушуң келиватиду!... Униң Өзиниң инъами Өзигә һәмраһ болиду» — айәтниң иккинчи қисмиға қариғанда, муну «ниҗат-қутулуш» бир шәхс, йәни Мәсиһниң Өзидур; «Униң алған мукапити» һәм «Униң Өзиниң инъами» 10- һәм 12-айәткә қариғанда дәл Өзи қутқузған «хәлқим» һәм «хәлиқ-милләтләр»дин ибарәттур.

□62:12 «Вә хәқләр уларни: «Пак-муқәддәс хәлиқ»... дәйду» — «улар» дәл 10-айәттә дейилгән, Зионға кәлмәкчи болған «хәлиқ» һәм «хәлиқ-милләтләр»дур. «Сән болсаң: «Интилип издәлгән»,... дәп атилисән» — «сән» Зионниң өзини көрситиду.