◼20:2 «Мени беарам қилған хияллар җавап беришкә үндәватиду, чүнки қәлбим беарамлиқта өртәнмәктә» — Зофарниң бир ишларға бәкму җиддийлишип кетидиған характери бу сөзлиридин чиқип туриду.
◼20:13 «У уни жутқуси кәлмәй меһрини үзәлмисиму,...» — ибраний тилида «уни аяп меһрини үзәлмисиму». Демәк, ағзида қалдурувәрмәкчи болиду. «У уни , йәни рәзилликни ағзида қалдурсиму...» — Зофарниң бу баяни интайин зәһәрхәндиликкә толған болуп, бу сөзләр шүбһисизки, Аюпни беваситә әйипләш үчүн қаритилиду; у: «рәзиллик ағзида татлиқ тетиған» вә «уни тил астиға йошурған», һәм 20-айәттики «Мискинләрни езип, уларни ташливәткән», «өзи салмиған бир өйни өзи егиливалған» дәп тәсвирлигән киши дәл Аюптин башқа киши әмәс еди.
◼20:20 «У ачкөзлүктин әсла зерикмәйду» — ибраний тилида: «Униң ашқазини һеч хатирҗәмликни билмәйду». Оқурмәнләр 22-24-айәтләрниң башқа хил тәрҗимилирини учритиши мүмкин.
◼20:25 «Ялтирақ оқ учи өттин чиқиривелгинидә, вәһимиләр уни басиду» — Зофар яман адәмләрниң кәлгүсидики азаплиридин бәк һозурлинидиғандәк қилатти.
◼20:26 «Инсан пүвлимигән от» — Худаниң Өзиниң отини көрсәтсә керәк.
◼20:28 «Униң мал-дунияси елип кетилиду» — яки «Кәлкүн өйини еқитип кетиду».
◼20:29 «Худаниң рәзил адәмгә бәлгүлигән несивиси мана шундақтур, бу Худа униңға бекиткән мирастур» — Зофарниң баянлири җәмләштүрүлгинидә, у дегән «рәзил адәм» әмәлийәттә төрт-бәш пүтүнләй башқа-башқа йол билән өлгән!