ការ​សង់​ព្រះវិហារ
(១​ពង្សាវតារក្សត្រ ៦:១-៣៨)
១ ព្រះបាទ​សាឡូម៉ូន​ចាប់​ផ្ដើម​សង់​ព្រះដំណាក់​របស់​ព្រះអម្ចាស់ នៅ​ក្រុង​យេរូសាឡឹម លើ​ភ្នំ​ម៉ូរីយ៉ា ត្រង់​កន្លែង​ដែល​ព្រះអម្ចាស់​បាន​បង្ហាញ​ព្រះបាទ​ដាវីឌ​ជា​បិតា គឺ​កន្លែង​ដែល​ព្រះបាទ​ដាវីឌ​បាន​បម្រុង​ទុក នៅ​ទីលាន​បោក​ស្រូវ​របស់​លោក​អរ៉ៅណា ជា​ជន​ជាតិ​យេប៊ូស។ ២ ព្រះបាទ​សាឡូម៉ូន​ចាប់​ផ្ដើម​សង់​ព្រះដំណាក់​នៅ​ខែ​ទី​ពីរ ក្នុង​ឆ្នាំ​ទី​បួន​នៃ​រជ្ជកាល​របស់​ស្ដេច។ ៣ ព្រះបាទ​សាឡូម៉ូន​សង់​ព្រះដំណាក់​របស់​ព្រះជាម្ចាស់ នៅ​លើ​គ្រឹះ​ដែល​មាន​បណ្ដោយ​ហុកសិប​ហត្ថ និង​ទទឹង​ម្ភៃ​ហត្ថ តាម​រង្វាស់​ពី​បុរាណ។ ៤ បន្ទប់​ល្វែង​ខាង​មុខ​មាន​បណ្ដោយ​ម្ភៃ​ហត្ថ ត្រូវ​នឹង​រង្វាស់​ទទឹង​របស់​ព្រះដំណាក់ មាន​កំពស់​មួយ​រយ​ម្ភៃ​ហត្ថ ហើយ​ស្ដេច​អោយ​គេ​ស្រោប​មាស​សុទ្ធ នៅ​ផ្នែក​ខាង​ក្នុង​ផង។ ៥ នៅ​តាម​ជញ្ជាំង​បន្ទប់​ធំ​ ស្ដេច​បាន​អោយ​គេ​ពាស​ឈើ​តាត្រៅ និង​ស្រោប​មាស​ដ៏​មាន​គុណភាព​ខ្ពស់ ព្រម​ទាំង​ឆ្លាក់​ក្បាច់​ដើម​ចាក និង​ច្រវាក់។ ៦ ស្ដេច​អោយ​គេ​តុបតែង​លំអ​បន្ទប់​នេះ ដោយ​ត្បូង​ពេជ្រ​ដ៏​មាន​តម្លៃ ហើយ​មាស​ដែល​ស្រោប​នោះ សុទ្ធ​តែ​ជា​មាស​មក​ពី​ស្រុក​ផាវែម។ ៧ ក្នុង​ព្រះដំណាក់​នោះ ស្ដេច​អោយ​គេ​ស្រោប​មាស​ទាំង​ធ្នឹម ទាំង​ក្រប​ទ្វារ ទាំង​ជញ្ជាំង ទាំង​សន្លឹក​ទ្វារ ហើយ​អោយ​គេ​ឆ្លាក់​រូប​ចេរូប៊ីន នៅ​លើ​ជញ្ជាំង​ទៀត​ផង។
៨ ស្ដេច​បាន​សង់​បន្ទប់​មួយ ហៅ​ថា «ទីសក្ការៈ​បំផុត» មាន​បណ្ដោយ​ម្ភៃ​ហត្ថ ស្រប​នឹង​រង្វាស់​ទទឹង​របស់​ព្រះដំណាក់ ហើយ​ទទឹង​របស់​បន្ទប់​នោះ ក៏​មាន​ម្ភៃ​ហត្ថ​ដែរ។ ផ្នែក​ខាង​ក្នុង​ស្ដេច​អោយ​គេ​ស្រោប​មាស ដែល​មាន​គុណភាព​ខ្ពស់ ទម្ងន់ ៦០០​ហាប។ ៩ រីឯ​មាស​ដែល​ប្រើ​សំរាប់​ធ្វើ​ដែក​គោល មាន​ទម្ងន់​ហាសិប​តម្លឹង ហើយ​បន្ទប់​ខាង​លើ​ក៏​ស្រោប​មាស​ដែរ។ ១០ នៅ​ក្នុង​អាគារ​នៃ​ទីសក្ការៈ​បំផុត ស្ដេច​អោយ​គេ​ឆ្លាក់​រូប​ចេរូប៊ីន*​មួយ​គូ ព្រម​ទាំង​ស្រោប​មាស​ផង។ ១១ ស្លាប​របស់​ចេរូប៊ីន​ទាំង​ពីរ​សរុប​គ្នា​មាន​ប្រវែង​ម្ភៃ​ហត្ថ គឺ​ស្លាប​ម្ខាង​របស់​ចេរូប៊ីន​ទី​មួយ មាន​ប្រវែង​ប្រាំ​ហត្ថ លាត​ទៅ​ទល់​នឹង​ជញ្ជាំង​ព្រះដំណាក់ ស្លាប​ម្ខាង​ទៀត ប្រវែង​ប្រាំ​ហត្ថ លាត​ទៅ​ទល់​នឹង​ស្លាប​របស់​ចេរូប៊ីន​ទី​ពីរ ១២ រីឯ​ស្លាប​របស់​ចេរូប៊ីន​ទី​ពីរ​មាន​ប្រវែង​ប្រាំហត្ថ លាត​ទៅ​ទល់​ជញ្ជាំង​ព្រះដំណាក់ ហើយ​ស្លាប​ម្ខាង​ទៀត​មាន​ប្រវែង​ប្រាំហត្ថ លាត​ទៅ​ទល់​នឹង​ស្លាប​ចេរូប៊ីន​ទី​មួយ។ ១៣ ដូច្នេះ ស្លាប​របស់​ចេរូប៊ីន​ទាំង​ពីរ​ដែល​ត្រដាង​នោះ មាន​ប្រវែង​ម្ភៃ​ហត្ថ។ ចេរូប៊ីន​ទាំង​ពីរ​នេះ​ឈរ​ទន្ទឹម​គ្នា បែរ​មុខ​ទៅ​រក​ច្រក​ចូល។ ១៤ ស្ដេច​បាន​អោយ​គេ​ធ្វើ​វាំងនន​អំពី​ក្រណាត់​ទេសឯក​ម៉ដ្ដ មាន​ពណ៌​ស្វាយ ក្រហម ខៀវ ហើយ​មាន​ប៉ាក់​រូប​ចេរូប៊ីន នៅ​លើ​ក្រណាត់​នោះ​ផង។
សសរ និង​អាសនៈ​លង្ហិន
១៥ ស្ដេច​បាន​អោយ​គេ​ធ្វើ​សសរ​ពីរ មាន​កំពស់​សាមសិប​ប្រាំ​ហត្ថ ដាក់​នៅ​មុខ​ព្រះដំណាក់ ហើយ​នៅ​ចុង​ខាង​លើ​សសរ​នីមួយៗ មាន​ក្បាល​សសរ​កំពស់​ប្រាំហត្ថ។ ១៦ ស្ដេច​អោយ​គេ​ធ្វើ​ក្បាច់​ច្រវាក់ ដូច​នៅ​ក្នុង​ទីសក្ការៈ ដាក់​ភ្ជាប់​ចុង​ខាង​លើ​សសរ​ដែរ។ បន្ទាប់​មក ស្ដេច​អោយ​គេ​ធ្វើ​ក្បាច់​ផ្លែ​ទទឹម ចំនួន​មួយ​រយ ភ្ជាប់​ទៅ​នឹង​ក្បាច់​ច្រវាក់​ផង។ ១៧ ស្ដេច​អោយ​គេ​បញ្ឈរ​សសរ​ទាំង​ពីរ​នៅ​មុខ​ព្រះដំណាក់ គឺ សសរ​មួយ​នៅ​ខាង​ស្ដាំ សសរ​មួយ​ទៀត​នៅ​ខាង​ឆ្វេង រួច​ដាក់​ឈ្មោះ​សសរ​ខាង​ស្ដាំ​ថា យ៉ាគីន និង​សសរ​ខាង​ឆ្វេង បូអូស។