៣៦
ស្ដេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី​ឡោមព័ទ្ធ​ក្រុង​យេរូសាឡឹម
(២​ពង្សាវតារក្សត្រ ១៨:១៣, ១៧-៣៧)
១ នៅ​ឆ្នាំ​ទី​ដប់បួន​នៃ​រជ្ជកាល​ព្រះបាទ​ហេសេគា ព្រះចៅ​សានហេរីប​ជា​ស្ដេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី​បាន​លើក​ទ័ព​មក​វាយ​ដណ្ដើម​យក​ក្រុង​ទាំង​ប៉ុន្មាន ដែល​មាន​កំពែង​រឹងមាំ នៅ​ស្រុក​យូដា។ ២ បន្ទាប់​មក ស្ដេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី​ចាត់​មេទ័ព​មួយ​រូប ពី​កន្លែង​បោះ​ទ័ព​នៅ​ឡាគីស អោយ​មក​ជួប​ព្រះបាទ​ហេសេគា​នៅ​ក្រុង​យេរូសាឡឹម ទាំង​នាំ​កងពល​យ៉ាង​ច្រើន​មក​ជា​មួយ​ផង។ គាត់​ឈរ​នៅ​ក្បែរ​ព្រែក​ជីក ដែល​នៅ​ជាប់​នឹង​ស្រះ​ខាង​លើ តាម​ផ្លូវ​ទៅ​ចំការ​របស់​អ្នក​ជ្រលក់​ល័ក្ខ។
៣ ពេល​នោះ លោក​អេលាគីម​ជា​កូន​របស់​លោក​ហ៊ីលគីយ៉ា ដែល​ជា​អ្នក​មើល​ខុស​ត្រូវ​លើ​ព្រះបរមរាជវាំង ចេញ​ទៅ​ជួប​មេទ័ព​របស់​ស្ដេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី​នោះ ដោយ​មាន​លោក​សេបណា ជា​ស្មៀន​ហ្លួង ព្រម​ទាំង​លោក​យ៉ូអា ជា​កូន​របស់​លោក​អេសាភ និង​ជា​អ្នក​នាំ​ពាក្យ​របស់​ស្ដេច​ទៅ​ជា​មួយ​ផង។ ៤ មេទ័ព​របស់​ព្រះចៅ​សានហេរីប​ពោល​ថា៖ «សូម​អស់​លោក​ទៅ​ទូល​ព្រះបាទ​ហេសេគា​ដូច​ត​ទៅ: ព្រះមហាក្សត្រាធិរាជ គឺ​ព្រះមហាក្សត្រ​របស់​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី​មាន​រាជឱង្ការ​ថា តើ​ព្រះករុណា​មាន​អ្វី បាន​ជា​មាន​ព្រះហឫទ័យ​អង់អាច​បែប​នេះ? ៥ ព្រះករុណា​ស្មាន​ថា ពាក្យ​សំដី​អាច​ជំនួស​ក្រុម​ប្រឹក្សា​យោធា និង​កម្លាំង​ទ័ព ក្នុង​ការ​ធ្វើ​សឹក​សង្គ្រាម​បាន​ឬ? តើ​ព្រះករុណា​ពឹង​ផ្អែក​លើ​នរណា​បាន​ជា​ហ៊ាន​បះបោរ​នឹង​យើង​ដូច្នេះ? ៦ ព្រះករុណា​ទុក​ចិត្ត​លើ​ស្រុក​អេស៊ីប ដែល​ប្រៀប​ដូច​ជា​ដើម​ត្រែង​បាក់​ឬ? អស់​អ្នក​ដែល​ទុក​ចិត្ត​លើ​ព្រះចៅ​ផារ៉ោន​ជា​ស្ដេច​ស្រុក​អេស៊ីប ប្រៀប​បាន​នឹង​មនុស្ស​ដែល​ច្រត់​ដៃ​លើ​ដើម​ត្រែង​បាក់ គឺ​នាំ​អោយ​តែ​ធ្លុះ​បាត​ដៃ​ប៉ុណ្ណោះ។ ៧ ប្រហែល​ជា​ព្រះករុណា​មាន​រាជឱង្ការ​មក​យើង​ថា “ពួក​យើង​ទុក​ចិត្ត​លើ​ព្រះអម្ចាស់ ជា​ព្រះ​របស់​យើង!”។ ប៉ុន្តែ ព្រះករុណា​បាន​បញ្ជា​អោយ​គេ​កំទេច​កន្លែង​សក្ការៈ នៅ​តាម​ទួល​ខ្ពស់ៗ និង​អាសនៈ​របស់​ព្រះ​នេះ ហើយ​ថែម​ទាំង​បញ្ជា​អ្នក​ស្រុក​យូដា និង​អ្នក​ក្រុង​យេរូសាឡឹម អោយ​ក្រាប​ថ្វាយបង្គំ​តែ​នៅ​មុខ​អាសនៈ​មួយ​នោះ​មែន​ឬ​មិន​មែន? ៨ ឥឡូវ​នេះ សុំ​ព្រះករុណា​សាក​ល្បង​ភ្នាល់​ជា​មួយ​ព្រះចៅ​ក្រុង​អាស្ស៊ីរី ជា​អម្ចាស់​របស់​ទូលបង្គំ​ទៅ នោះ​ទូលបង្គំ​នឹង​ថ្វាយ​សេះ​ពីរ​ពាន់​ក្បាល ប្រសិន​បើ​ព្រះករុណា​រក​អ្នក​ជិះ​បាន! ៩ សូម្បី​តែ​មេទ័ព​អាស្ស៊ីរី​ម្នាក់​ដែល​ខ្សោយ​ជាង​គេ ក៏​ព្រះករុណា​វាយ​មិន​ឈ្នះ​ផង ទោះ​បី​ព្រះករុណា​ពឹង​លើ​រទេះ​ចំបាំង និង​កងទ័ព​សេះ​របស់​ស្រុក​អេស៊ីប​ក៏​ដោយ។ ១០ មួយ​វិញ​ទៀត យើង​លើក​ទ័ព​មក​វាយ​កំទេច​ស្រុក​នេះ ស្រប​តាម​ព្រះហឫទ័យ​របស់​ព្រះអម្ចាស់ ដ្បិត​ព្រះអង្គ​បង្គាប់​អោយ​យើង​មក​វាយ​កំទេច​ស្រុក​នេះ»។
១១ ពេល​នោះ លោក​អេលាគីម លោក​សេបណា និង​លោក​យ៉ូអា ពោល​ទៅ​កាន់​មេទ័ព​អាស្ស៊ីរី​ថា៖ «សូម​លោក​មេត្តា​មាន​ប្រសាសន៍​មក​យើង​ខ្ញុំ​ជា​ភាសា​អើរ៉ាម​មក ដ្បិត​យើង​ខ្ញុំ​ស្ដាប់​ភាសា​លោក​បាន តែ​សូម​កុំ​មាន​ប្រសាសន៍​ជា​ភាសា​យូដា ក្រែង​ប្រជាជន​នៅ​តាម​កំពែង​ក្រុង​ឮ»។ ១២ មេទ័ព​អាស្ស៊ីរី​តប​វិញ​ថា៖ «ព្រះមហាក្សត្រ​របស់​យើង​ប្រើ​យើង​អោយ​មក​នេះ មិន​មែន​គ្រាន់​តែ​នាំ​ពាក្យ​មក​ទូល​ស្ដេច​របស់​អស់​លោក ឬ​ក៏​ប្រាប់​អស់​លោក​ផ្ទាល់​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ គឺ​ស្ដេច​អោយ​យើង​មក​ប្រាប់​អ្នក​ទាំង​អស់ ដែល​ស្ថិត​នៅ​តាម​កំពែង​នេះ។ អ្នក​ទាំង​នោះ​កំពុង​តែ​ស៊ី​លាមក​ខ្លួន​ឯង ហើយ​ផឹក​ទឹក​នោម​ខ្លួន​ឯង​ដូច​អស់​លោក​ដែរ»។ ១៣ បន្ទាប់​មក មេទ័ព​អាស្ស៊ីរី​នោះ​ឈរ​ស្រែក​ក្ដែងៗ​យ៉ាង​អស់​ទំហឹង​ជា​ភាសា​យូដា​ថា៖ «ចូរ​នាំ​គ្នា​ស្ដាប់​រាជឱង្ការ​របស់​ព្រះមហាក្សត្រាធិរាជ គឺ​ព្រះចៅ​ក្រុង​អាស្ស៊ីរី​ដូច​ត​ទៅ: ១៤ ព្រះករុណា​មាន​រាជឱង្ការ​ថា: កុំ​ទុក​អោយ​ស្ដេច​ហេសេគា បោក​ប្រាស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើយ ដ្បិត​ស្ដេច​នេះ​ពុំ​អាច​រំដោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ដាច់​ខាត ១៥ កុំ​ទុក​អោយ​ស្ដេច​ហេសេគា​នាំ​អ្នក​រាល់​គ្នា ទុក​ចិត្ត​លើ​ព្រះអម្ចាស់​ដោយ​ពោល​ថា “ព្រះអម្ចាស់​ពិត​ជា​រំដោះ​យើង ព្រះអង្គ​មិន​បណ្ដោយ​អោយ​ក្រុង​នេះ​ធ្លាក់​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​របស់​ស្ដេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី​ឡើយ”។ ១៦ កុំ​ស្ដាប់​ស្ដេច​ហេសេគា​អោយ​សោះ ដ្បិត​ព្រះចៅ​ក្រុង​អាស្ស៊ីរី​មាន​រាជឱង្ការ​ថា “ចូរ​នាំ​គ្នា​ចុះ​សន្ធិសញ្ញា សុំ​សន្តិភាព​ពី​យើង ចូរ​នាំ​គ្នា​មក​ចុះ​ចូល​នឹង​យើង​ទៅ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បាន​បរិភោគ​ផ្លែ​ទំពាំងបាយជូរ និង​ផ្លែ​ឧទុម្ពរ*​របស់​ខ្លួន ព្រម​ទាំង​ផឹក​ទឹក​ពី​អណ្ដូង​របស់​ខ្លួន​ដែរ ១៧ រួច​ហើយ​យើង​នឹង​មក​នាំ​អ្នក​រាល់​គ្នា​យក​ទៅ​នៅ​ស្រុក​មួយ​ទៀត ដែល​សម្បូណ៌​សប្បាយ​ដូច​ស្រុក​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា គឺ​ស្រុក​ពោរពេញ​ដោយ​ស្រូវ និង​ស្រា​ទំពាំងបាយជូរ ជា​ស្រុក​សម្បូណ៌​អាហារ និង​ចំការ​ទំពាំងបាយជូរ”។ ១៨ កុំ​ទុក​អោយ​ស្ដេច​ហេសេគា​បញ្ឆោត​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដោយ​ពោល​ថា “ព្រះអម្ចាស់​នឹង​រំដោះ​យើង” នោះ​ឡើយ ដ្បិត​ក្នុង​ចំណោម​ព្រះ​របស់​ប្រជាជាតិ​ទាំងឡាយ គ្មាន​ព្រះ​ណា​បាន​រំដោះ​ស្រុក​គេ​អោយ​រួច​ពី​ព្រះហស្ដ​របស់​ព្រះចៅ​ក្រុង​អាស្ស៊ីរី​ទាល់​តែ​សោះ! ១៩ តើ​ព្រះ​របស់​ក្រុង​ហាម៉ាត ព្រះ​របស់​ក្រុង​អើផាឌ ព្រះ​របស់​ពួក​សេផាវែម ទៅ​ណា​បាត់​អស់​ហើយ? ម្ដេច​ក៏​មិន​ឃើញ​ព្រះ​ទាំង​នោះ​រំដោះ​ក្រុង​សាម៉ារី អោយ​រួច​ពី​កណ្ដាប់​ដៃ​របស់​យើង? ២០ ក្នុង​ចំណោម​ព្រះ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​របស់​ស្រុក​ទាំង​នោះ គ្មាន​ព្រះ​មួយ​ណា​បាន​រំដោះ​ស្រុក​របស់​ខ្លួន​អោយ​រួច​ផុត​ពី​កណ្ដាប់​ដៃ​របស់​យើង​ឡើយ។ ដូច្នេះ ព្រះអម្ចាស់​ក៏​ពុំ​អាច​រំដោះ ក្រុង​យេរូសាឡឹម​អោយ​រួច​ពី​កណ្ដាប់​ដៃ​របស់​យើង​បាន​ដែរ!»។
២១ ប្រជាជន​នៅ​ស្ងៀម​ស្ងាត់​ទាំង​អស់​គ្នា គ្មាន​នរណា​ឆ្លើយ​ទៅ​មេទ័ព​អាស្ស៊ីរី​ឡើយ ដ្បិត​ព្រះបាទ​ហេសេគា បង្គាប់​ពួក​គេ​មិន​អោយ​ឆ្លើយ​តប​នឹង​មេទ័ព​នោះ​ជា​ដាច់​ខាត។ ២២ លោក​អេលាគីម​ជា​កូន​របស់​លោក​ហ៊ីលគីយ៉ា ដែល​ជា​អ្នក​មើល​ខុស​ត្រូវ​លើ​ព្រះបរមរាជ​វាំង លោក​សេបណា​ជា​ស្មៀន​ហ្លួង ព្រម​ទាំង​លោក​យ៉ូអា ជា​កូន​របស់​លោក​អេសាភ និង​ជា​អ្នក​នាំ​ពាក្យ​របស់​ព្រះរាជា នាំ​គ្នា​វិល​ទៅ​គាល់​ព្រះបាទ​ហេសេគា​វិញ ទាំង​ហែក​សម្លៀកបំពាក់ ហើយ​ទូល​ថ្វាយ​ព្រះរាជា​នូវ​ពាក្យ​របស់​មេទ័ព​ស្ដេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី។