1-2 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп, «Хилвәттики дуб дәрәқлиридики пахтәк» дегән аһаңда оқулсун дәп, Давут язған «Миқтам» күй (Филистийләр Гат шәһиридә уни әсиргә алғанда йезилған): —

И Худа, маңа шәпқәт көрсәткәйсән,

Чүнки инсанларниң нәпси йоғинап мени қоғлимақта;

Күн бойи улар мән билән җәң қилип мени басмақта;■1Сам. 21:12,13,14

3 Мени көзлигән рәқиплиримниң нәпси йоғинап күн бойи мени қоғлимақта;

Маңа һәйвә қилип җәң қилғучилар интайин көптур!

4 Мән қорққан күнүмдә,

Мән Саңа тайинимән.

5 Мән сөз-каламини улуқ дәп мәдһийәләйдиған Худаға,

Худағила тайинимән;

Мән қорқмаймән;

Наһайити бир әт егиси мени немә қилалисун?

6 Улар күн бойи сөзлиримни бурмилайду,

Уларниң барлиқ ойи маңа зиянкәшлик қилиштур;

7 Улар топ болуп адәмни қәстилишип, йошуруниду;

Пейимгә чүшүп, җенимни елишни күтиду.

8 Гуна билән гунани йепип қачса боламду?

Ғәзивиң билән әлләрни йәргә урғайсән, и Худа!

9 Мениң сәрсанлиқлиримни өзүң санап кәлгән;

Көздин аққан яшлиримни тулумуңға топлап сақлиғайсән;

Булар дәптириңдә пүтүклүк әмәсму?

10 Шуниң билән мән Саңа нида қилған күндә,

Дүшмәнлирим чекиниду;

Мән шуни билдимки — Худа мән тәрәптидур!

11 Худани — Униң сөз-каламини улуқлаймән!

Пәрвәрдигарни — Униң сөз-каламини улуқлаймән!

12 Худанила таянчим қилдим —

Мән қорқмаймән, наһайити шу бир инсан мени немә қилалисун?■Зәб. 117:6

13 Саңа қилған вәдилиримгә вапа қилимән, и Худа;

Саңа тәшәккүр қурбанлиқлирини сунимән.

14 Чүнки Сән җенимни өлүмдин қутулдурғансән;

Сән путлиримни путлишиштин сақлимамсән?

Шуниң билән мән Худаниң һозурида, тирикләр туридиған йоруқлуқта маңимән.