Муқеддес Калам (кирил йезиқ) Пәнд-несиһәтләр 5

Бузуқчилиқ-паһишивазлиқниң ақивити балаю-апәттур, садиқлиқниң нәтиҗиси бәхит-саадәттур

1 И оғлум, даналиғимға көңүл қойғин,

Идраклик сөзлиримгә қулақ салғин.

2 Шундақ қилғиниңда ишқа сәзгүрлүк билән қарайдиған болисән,

Ләвлириң пәм-парасәттин айрилмайду.

3 Чүнки бузуқ хотунниң ағзидин һәсәл тамиду,

Ләвлири зәйтун йеғидин силиқтур;■

4 Лекин униң ақивити кәкридәк аччиқ,

Икки бислиқ қиличтәк өткүр.

5 Униң қәдәмлири өлүм гирдавиға елип бариду,

Тутқан йоли гөргә башлайду.□ ■

6 Һаятлиқ йолини қилчә билгүм йоқ дәп,

Басқан қәдәмлири турақсиз болиду,

Нәгә баридиғанлиғини һеч билмәйду.

7 Шуңа, и оғуллирим, сөзлиримни көңүл қоюп аңлаңлар,

Мениң дегәнлиримдин чиқмаңлар.

8 Ундақ хотундин жирақ қач!

Ишиги алдиғиму йеқин йолима!

9 Болмиса, иззәт-абруюңни башқиларға тутқузуп қойисән,

Яшлиқ жиллириңни рәһимсизләрниң қолиға тапшурисән!■

10 Ят адәмләр байлиқлириң билән өзини толдуриду,

Җапалиқ әҗирлириңниң мевиси яқа жутлуқниң өйигә өтүп кетиду;

11 Әҗилиңдә налә-пәряд көтәргиниңдә,

Әзайи-бәдиниң йәм болғанда,

12 Шу чағда сән: — «Аһ, несиһәтләрдин неманчә нәпрәтләнгәндимән!

Көңлүмдә тәнбиһләрни неманчә кәмситкәндимән!

13 Немишкә устазлиримниң сөзини аңлимиғандимән?

Маңа тәрбийә бәргәнләргә қулақ салмиғандимән?

14 Җәмийәттиму, җамаәт алдидиму һәр хил номусқа қалғандәк болдум!» — дәп қалисән.□

15 Өзүңниң көлчигиңдики суни ичкин,

Өз булиқиңдин еқиватқан судин һозурлан.□

16 Булақлириң урғуп һәр йәргә тарқилип кәтсә боламду?

Ериқлириңдики сулар кочиларда еқип жүрсә боламду?

17 Булар саңила хас болсун,

Ят кишиләргә тәгмисун!□

18 Булиқиң бәхит-бәрикәтлик болғай!

Яшлиғиңда алған хотунуң билән һозурлан.□

19 У чиши кейиктәк чирайлиқ! Җәрәндәк сөйүмлүк!

Униң бағридин һемишә қанаәттә болғайсән,

Униң қайнақ муһәббитидин дайим хошаллиққа патқайсән.□

20 И оғлум, немишкә ят аялға шәйда болисән?

Немишкә ят хотунниң қойниға өзүңни атисән?

21 Чүнки инсанниң һәммә қилғанлири Пәрвәрдигарниң көз алдида ашкаридур,

У униң һәммә маңған йоллирини таразиға селип туриду.■

22 Яман адәмниң өз қәбиһликлири өзини қапқанқа чүшүриду,

У өз гунайи билән сиртмаққа елиниду.

23 У йолйоруқтин мәһрум болғанлиғидин җенидин айрилиду,

Чекидин ашқан һамақәтлиги түпәйлидин йолдин езип кетиду.

■5:3 Пәнд. 2:16; 6:24

□5:5 «гөр» — ибраний тилида «шеол», йәни «тәһтисара» дейилиду, у өлүкләрниң роһлири қиямәт күнини күтидиған йәр.

■5:5 Пәнд. 7:27

■5:9 Пәнд. 6:34,35

□5:14 «һәр хил номусқа қалғандәк болдум!» — яки «пүтүнләй заваллиққа чүшкәндәкмән!».

□5:15 «Өзүңниң көлчигиңдики су..., өз булиқиңдин еқиватқан судин һозурлан» — шүбһисизки, өзиниң аялиниң муһәббитини көрситиду.

□5:17 «Булақлириң урғуп һәр йәргә тарқилип кәтсә боламду? ... Булар саңила хас болсун, ят кишиләргә тәгмисун!» — 16-17-айәтләр шүбһисизки, көчмә мәнидә. Бизниңчә көчмә мәнаси: «Ишқи муһәббәтлириңни ят аялға бәрмә, пәқәт өз җораңғила беғишла; болмиса интайин номус иш болиду, рәстә-кочиларда рәсва болисән» дегәндәк болса керәк. Бәзи алимлар мошу айәттики «сулар» балиларни көрситиду, дәп қарап, мундақ тәрҗимә қилиду: — «Булақлириң урғуп һәр йәргә тарқилип кәтсун, ериқлириңдики сулар кочиларда еқип жүрсун (демәк, «пәрзәнтлириң урғуған булақлардәк һәр йәргә тарқалсун!»); пәқәтла саңила хас болсун, ят аялдин болған болмисун!».

□5:18 «Булиқиң бәхит-бәрикәтлик болғай!» — «булиқиң» мошу айәттә «өз аялиң»ни көрситиду. Айәтниң иккинчи қисмини көрүң.

□5:19 «Униң бағридин...» — ибраний тилида «Униң әмчәклиридин...».

■5:21 2Тар. 16:9; Аюп 31:4; 34:21; Пәнд. 15:3; Йәр. 16:17; 32:19