Муқеддес Калам (кирил йезиқ) Йәрәмия 1

Йәрәмия

Худаниң Йәрәмияни чақириши

1 Бинямин қәбилиси зиминидики Анатот йезисида туруватқан каһинлардин болған Һилқияниң оғли Йәрәмияниң сөзлири төвәндә хатирилиниду: —

2 Йәһуда падишаси, Амонниң оғли Йосияниң күнлиридә, йәни у тәхткә олтарған он үчинчи жилида Йәрәмияға Пәрвәрдигарниң сөзи кәлди; ◘ 3 Йәһуда падишаси Йосияниң оғли Йәһоакимниң күнлиридә һәмдә Йәһуда падишаси Йосияниң оғли Зәдәкияниң он биринчи жилиниң ахириғичә, йәни шу жилниң бәшинчи ейида Йерусалимдикиләр сүргүн қилинғичә униңға Пәрвәрдигарниң сөзи йәнә келип турди. ◘

4 Пәрвәрдигарниң сөзи маңа келип мундақ дегәндә: ◼

5 — Анаңниң қосиғида сени апиридә қилиштин илгирила Мән сени биләттим; сән балиятқудин чиқиштин бурун сени Өзүмгә атап, әлләргә пәйғәмбәр болушқа тиклидим.◘

6 Мән болсам: — Апла, Пәрвәрдигар! Мән гәп қилишни билмәймән; чүнки мән гөдәк балидурмән, дедим. ◼ ◘

7 Лекин Пәрвәрдигар маңа: — Өзүңни гөдәк бала, демә; чүнки Мән сени кимгә әвәтсәм, сән шуларға барисән; вә Мән сени немә дә дәп буйрусам, сән шуни дәйсән. 8 Улардин қорқма; чүнки сени қутқузуш үчүн Мән сән билән биллидурмән, — деди. ◘

9 Вә Пәрвәрдигар қолини созуп ағзимға тәккүзди; Пәрвәрдигар маңа: Мана, Өз сөзлиримни ағзиңға қойдум; ◘ 10 Қара, мошу күни Мән сени жулуш, сөкүш, һалак қилиш вә өрүш, қуруш вә терип өстүрүш үчүн әлләр вә падишалиқлар үстигә тиклидим, — деди. ◘

Икки аламәт көрүнүш

11 Вә Пәрвәрдигарниң сөзи маңа келип мундақ дегәндә: «Йәрәмия, немини көрүватисән?».

Мән: «Бадам дәриғиниң шехини көрүватимән» — дедим.

12 Пәрвәрдигар маңа: «Көргиниң яхши болди; чүнки Мән сөзүмниң әмәлийлишиши үчүн сөзүмни күзитип туримән» — деди. ◼

13 Вә Пәрвәрдигарниң сөзи маңа иккинчи қетим келип мундақ дегәндә: «Немини көрүватисән?».

Мән: «Поруқ-поруқ қайнаватқан, ағзи шимал тәрипидин қийсайған бир қазанни көрдүм» — дедим.

14 Пәрвәрдигар маңа: — Күлпәт шимал тәрәптин келип бу зиминда туруватқанларниң һәммиси үстигә бөсүп келиду — деди. ◘

15 — Чүнки мана, Мән шималий падишалиқларниң барлиқ җәмәтлирини чақиримән, — дәйду Пәрвәрдигар; — улар келиду, падишалар һәр бири өз тәхтини Йерусалим қовуқлири алдиға селип, һәммә сепилларға вә Йәһуданиң барлиқ шәһәрлиригә һуҗумға тәйярлиниду; ◼ ◘ 16 шуниң билән Мән Йәһудадикиләрниң барлиқ рәзилликлири үчүн уларниң үстидин һөкүмләрни җакалаймән; чүнки улар Мәндин ваз кечип, башқа илаһларға хушбуй йеқип, өз қоллири ясиғанлириға чоқунди.

17 Сән әнди белиңни бағлап орнуңдин туруп, саңа буйруғанлиримниң һәммисини уларға ейт; улар алдида һодуқуп кәтмигин; болмиса Мән сени улар алдида һодуқтуримән. 18 Қара, Мән бүгүн сени Йәһуданиң падишалириға, әмирлиригә, каһинлириға һәм пүткүл зимин хәлқигә қарши турғучи мустәһкәм шәһәр, төмүр түврүк вә мис сепиллардәк тиклидим. ◼ ◘ 19 Улар саңа қарши җәң қилиду, лекин сениң үстүңдин ғәлибә қилалмайду — Чүнки Мән сени қутқузуш үчүн сән билән биллидурмән, — дәйду Пәрвәрдигар.

◘1:2 2Пад. 21:26; 22:1-23; 2Тар. 34:1-30

◘1:3 2Пад. 23:34; 24:17; 25:8; 2Тар. 36:4, 10-23; Йәр. 52:1-30

◼1:4 «Пәрвәрдигарниң сөзи ... келп ... дегәндә» — ииибраниий тилида: Пәрвәрдигарниң сөзи ... келип ... деди» дейилиду. Бу ибарә яки бундақ ибарә Тәврат-Зәбурда пат-пат көрүнүп, әмәлиәттә «Үчтә Бир»дики Иккинчи Шәксн көрситиду (Йуһ. 1:1-2ни көрүң).

◘1:5 Гал. 1:15

◼1:6 «Мән гәп қилишни билмәймән; чүнки мән гөдәк балидурмән» — ибраний тилида: «бала» дегән бу сөз 5-16 яштики балини көрситиду. Китапниң башқа мәлуматлириға қариғанда бизниңчә Худаниң сөзи Йәрәмияға кәлгәндә у бәлким тәхминән он алтә яшқа киргән еди.

◘1:6 Мис. 3; 4; 6:11,29

◘1:8 Қан. 31:6, 8; Йә. 1:5; Әз. 3:9

◘1:9 Йәш. 6:6, 7; Йәр. 5:14

◘1:10 Йәр. 18:7; 2Кор. 10:4, 5

◼1:12 «Көргиниң яхши болди; чүнки Мән сөзүмниң әмәлийлишиши үчүн сөзүмни күзитип туримән» — бадам дәриғи баһарда биринчи болуп чечәкләп, баһарниң кәлгәнлигини җакалиғучи болғачқа ибраний тилида «күзәтчи» дәп атилиду.

◘1:14 Йәр. 4:6

◼1:15 «падишалар һәр бири өз тәхтини Йерусалим қовуқлири алдиға селип,..» — башқа бир хил тәрҗимиси: «падишалар һәр бири өз тәхтини Йерусалим қовуқлириға селип...»

◘1:15 Йәр. 5:15; 6:22; 10:22; 52:4, 5

◼1:18 «Мән ... сени... мустәһкәм шәһәр, төмүр түврүк вә мис сепиллардәк тиклидим» — оқурмәнләр шуниңға диққәт қилидуки, Худаниң бу сөзлири «өткән заманда» ейтилған. Бир қарашқа, Йәрәмия пәқәт гөдәк бир яш жигиттәк көрүнсиму, лекин иман-ишәшкә нисбәтән Худаниң сөзи аллиқачан ишәнгүчиләргә пакит болған. Иман-ишәштики адәм ишларға Худаниң көзқариши билән қарайду.

◘1:18 Йәр. 6:27; 15:20